The Husband's Slaved Wife

CHAPTER 25

50 minutes na kami sa biyahe, ni isa sa amin walang umiimik. Hindi ko alam kung gusto ko bang magsalita o sadyang tuyo lang ang lalamunan ko. Mga playlist lang sa sasakyan ni Jake ang gumiba ng tahimik namin na paligid.

Habang dumadaan kami, lalong lumalayo ang siyudad na aming kinagisnan. Napalitan ito ng malamig na simoy na hangin at kay ganda-ganda at kaaya-aya na mga puno.

The Anchor ay isang company pero marami itong chains dahil isa itong hotel and resort. Nagsimula ito na hindi pa ako lumabas sa mundo na ito, mga pinaghirapan and hard work ni Daddy ang rason kung bakit ganito ito kasuccessful. Mahirap isipin na if hindi magwowork at ang lahat na pinaghirapan ni Jake para maabot namin ang puntong ito, ay mawawala lang. Masakit isipin kaya umiling ako.

Kung kahati ko ang kompanya sa oras ni Jake. Kahati ko rin si Kali — Kalilah. Ang pangalan na iyon ay palagi akong ginagambala, ang lahat na pinaghirapan ko para makamit si Jake ay parang wala lang dahil sa totoo, siya pa rin ang mahal ni Jake. Kahit anong pagmamahal ang pinapakita ko o kaya pag-aaruga, hindi ko pa rin makuha ang kalooban ni Jake. Minsan, napapaisip ako kung worth it ba ang lahat na ito.

Kalilah Anne Hayes, magandang pangalan para sa isang magandang dilag. Si Kalilah ang tao na ayaw ko pang makita muli sa buhay ko — buhay namin ni Jake, kung meron pa ba.

Si Kalilah ang unang minahal, unang sineryoso, unang nagpatibok sa puso ni Jake. Siya ang kaisa't-isang minahal ni Jake noon at ngayon at baka sa magpakailanman. Masakit pero totoo, hindi ako ang nauna, hindi ako ang kumuha sa puso niya — iba. Nagtatanong pa ba ako sa sarili ko kung bakit ako kinasusuklaman ni Jake? Dahil iyon kay Kalilah. Wala akong laban pag siya na ang pyesa na gumagalaw sa larong ito.

Naputol ang aking pag-iisip dahil kay Jake. Meron yata siyang sinabi pero hindi ko nakuha dahil nalunod ako sa aking pag-iisip.

"Ha?"

"I said, ang tahimik mo, let me have a slice of your imagination? Hahah!"

Lokong to! Kung alam niya lang ang iniisip ko siguro ayaw na niyang malaman pa.

"Wala lang. Malapit na tayo?"

"Tsss. 30 minutes and we'll be there."

"Okay."

And with that silence welcomed us again.

I just can't hep to be there and entertain our guest. Sobrang awkward ko na kay Jake and halata na masyado.

Peace. That's all I want right now, the silence is peaceful and I like how it is.

Gusto ko ipull down ang windows and just feel the air. Walang padalos-dalos, agad ko pinatay ang aircon and opened the windows. I didn't even listen to Jake but all I felt was the breeze of the air on my face, feeling every single moment of it.

And I heard the song, LANY's Let Her Know playing in the background. Hmmmm.....the serenity.

♪ LET ME KNOW - LANY ♪

Blue sky lights but tonight it's the morning
I can't get through to you
I wish that this floor would come to life and tell the story
'Cause no one knows where I missed my move
How am I supposed to move on if
You don't know what's really wrong, but
Let me know if there's something I can do to fix it
Let me know if you ever change, if you ever change, your mind
I can't promise you that I'll be waiting
But for you I'll leave anything behind
♪ ♪ ♪ ♪ ♪ ♪ ♪ ♪ ♪ ♪ ♪ ♪ ♪ ♪ ♪ ♪ ♪ ♪ ♪♪

"Olivia, wake up."

I feel someone budging my shoulder. Hmmmm..... gusto ko pang matulog. Mamaya na.