Ang Buhay Ko (A Buko Love Story) [ COMPLETE ]

CHAPTER SIX

GABIna ngunit buhay na buhay pa rin ang buong hacienda dahil sasalo-salong hindi rin yata nauubos. Hindi naman kataka-taka iyondahil pinaghahandaan talaga iyon hindi lamang ng mga taga nayon kundimaging ang abuela niya.

Inthe sea of crowd, her eyes seemed to drift towards a certain person.Hindi niya alam kung bakit pero sa dami ng nangyari sa kanya ngayongaraw, kasama na ang unexpected visitorniyatila ang saya-saya pa rin niya. Feel na feel niya ang pagngiti athindi niya maitatangging isa si Jeremy sa dahilan niyon. No, shewasn't annoyed at him this time kahit paulit-ulit itong nagpaulanng pang-aasar sa kanya. She was somehow thankful to him.

Kasalukuyangmay kausap ito sa telepono at tila siyang siya ito sa pakikipag-usapsa kung sino man iyon. He had been on the phone for almost fifteenminutes now at hindi mapuknat ang ngiti nito mula noong magsimula angtawag. Sino kaya ang kausap ng binata?

Marahilay naramdaman nitong may nakatingin dito kay dumako ang tingin nitosa direksyon niya. He smiled at her. Kasabay ng awtomatikong pagbilisng tibok ng puso niya ay ang pagguhit ng ngiti sa labi niya. Nakitaniyang ibinaba nito ang telepono at naglakad papalapit sakinaroroonan niya.

Binigyanniya ng pagkakataon ang kanyang sariling tingnan ito. Simpleng putingt-shirt at maanong lamang ang suot nito. Ibang iba ito ang itsuranito noong una niya itong makita sa bar ngunit ang tilanakakahipnotismong titig nito ay hindi nagbago ang epekto sa kanya.Sa bawat paggalaw nito ay sumusunod ang may kahabaan nitong buhok. Helooked so rugged, so manly, so beautiful and so...hot.

Wait!Did I just used all those adjectives in one sentence to describe him?Sheshrugged. Maybe she was really starting to like the person shetreated as her own nemesis for almost half of her life.

"Hey,"anito sa kanya.

"Hey."

Tiningnansiya nito ng mataman at hindi niya mapigilang kagatin angpang-ibabang labi. There was an uncomfortable yet adorable twist inher stomach caused by his stare. Kailan pa siya naapektuhan ng ganitokay Jeremy?

"Bakitnagpalit ka ng damit?"

Tiningnanniya ang kanyang sarili. Pagkauwi nila mula sa bahay ni Jeremy ayagad siyang nagpalit ng damit. "Mukha akong sira kung suot ko yungdamit mo habang nandito ako sa mansion." Wala na rin naman siyangdahilan para suotin ang damit nito dahil naroroon na siya sa mansyonkaya ganoon nalang ang pagtataka niya kung bakit tila disappointed siJeremy sa sagot niya. "Don't worry, ibabalik ko 'yung mga damitmo sayo."

Hestill looked disappointed but he just shrugged and held her hand."Tara maki-sali tayo sa mga nagvi-videoke." Inakay siya nito sasulok kung saan nagkakantahan ang mga halu-halong edad. Nang makitasiya ng mga ito ay magalang siyang binati saka inabot sa kanya angsongbook upang makapamili siya ng kanta. Magalang siyang tumanggi."Hindi po ako kumakanta eh." Mahirap na, mamaya biglangmagsi-uwian ang mga nakikisaya sa kanila.

"Nako,wala pong kaso iyan senorita. Halos lahat kami ay hindi marunongkumanta," si Olsen, isa sa mga binatilyong nakilala rin niya noongdalhin siya ni Jeremy sa kung saang-saang bahagi ng hacienda."Tanging si kuya Jeremy lang po yata ang marunong kumanta sa amin."

Tiningnanniya si Jeremy na nakangiting nakatingin din pala sa kanya. "Ows?"

"Hindika ba naniniwala?" tanong ng binata sa kanya at nangingitingumiling siya. Gusto niyang biruin ang binata dahil alam naman niyangmarunong itong kumanta. She remembered here first night where heheard him sing in the veranda. "Paano ba 'yan mga kabayan, ayawmaniwala ni Kim sa'kin?"

Nagkaroonng kantyawan. "Haranahin mo na kasi, Jeremy." ani ng isangmatandang may hawak ng mikropono at inabot iyon sa binata.

"Magandangideya yan, Mang Leo," tinanggap nito ang mikropono saka sinenyasansi Olsen na i-enter ang numero ng kanta nito sa videoke.