Behind His Coldness

Chapter -29

Chapter -29

Audrey POV

NAPATITIG ako sa mga mata niya nang maglayo ang mga mukha namin. Ngumiti siya. Kahit ilang beses ko nang nakita 'yung mga ngiti niyang 'yan, di ko parin mapigilang ma'amaze, everytime na gagawin niya 'yan. Ang ganda kasing tignan. Mas lalo siyang gumagwapo.

"So?" Bigka siyang ngumisi.

Kumunot ang noo. "Ano?"

He chuckled. He touch my arched eyebrows as if his making it straight."I love You" He said in a husky voice.

"I love you too" Nakangiti kung sagot.

"So were official now?" He asked.

Umiling ako. "Uh-oh!"

He frown. "What? Why? We already said that were inlove to each other. I said I love you and you said you love me too. Then what is the problem?"

Gustong-gusto kung matawa sa reaction niya pero pinigilan ko ang sarili ko.

I pouted. "Nah. Hindi ibig sabihin na nag 'I love you too' ako e, tayo na agad." I crossed my arms "Manligaw ka muna" Sinabi ko.

"What?"

"I said court me first. Waa! Dylan, you'll going to be my first boyfriend sana naman hayaan mo akong maranasan 'yung maligawan." Nakanguso kung sinabi.

Totoo naman kasi. Bata palang ako 'yun na ang pangarap ko ang maligawan nang bonggang-bongga. 'Yung malafairytale 'yung love story ko. 'Nung bata pa kasi ako, mahilig akong magbasa nang mga fairytales books. Kaya naimpluwensyahan na ako.

"Silly" Napailing siya. "You know what, kahit maging tayo man--liligawan parin naman kita araw-araw" Eh~ Hinampas ko siya sa braso. I can't hide my smiled.

"Kalokohan mo"

Inakbayan niya ako saka kami humarap sa lapida nang mama niya. "You saw it , Mom? We juat confessed here in front of you. You witnessed everything. Im so happy now, Mom." Nakatingin lang ako sa kanya habang sinasabi niya ang mga 'yun. Humarap siya sakin
"Lets go?" He asked. I nodded.

"Were going, Mom." Paalam niya.

"Goodbye, Tita."

Tumalikod na kami at nagsimulang maglakad palayo habang hawak niya ang kamay ko.

"You should practice calling her Mom."

__

Dumaan kami sa isang restaurant at kumain nang Dinner.

"So kamusta 'yung kaso ng mama mo?" I asked.

Napatigil siya sa pagsubo at napatingin sakin. "I hope it will go fine. Nagsisimula ulit kami. Sana lang, mahanap pa namin 'yung walanghiyang 'yun." Kita ko ang galit at pagsusumamo sa mga mata niya. Hinawakan ko ang kamay niya. "Magtiwala lang tayo"

Pagkatapos naming kumain ay namasyal muna kami ni Dylan. Naglakad-lakad lang kami sa isang sea shore. Nang malalim na ang gabi ay hinatid na ako ni Dylan sa bahay namin.