Fuck, I know I'm in love. II (DUTCH)

--31

Ik vind het zo leuk om alle reacties te lezen haha
Nog iets; iemand vroeg om een Q&A voor de personages, vinden jullie dat leuk? Laat dan een vraag achter voor Rachel of David of weetikveel wie kies maar iemand uit daG

Hij gaf de ring terug.

Nadat hij het tussen zijn platte handen had gehouden. Nadat ik huilend op de grond was gaan zitten omdat ik dacht dat het over was.

Hij stond op en pakte mijn hand toen, schoof de ring terug om mijn vinger en kwam naast me zitten, zijn arm veegde zachtjes langs de mijne.

We bleven zitten, zo, naast elkaar. Alleen onze armen raakten elkaar zachtjes. We zwegen.
We hadden misschien wel een half uur zo gezeten; zwijgend, toen Andrew iets zei.

"Ik hou ook van jou."
Hij zei het zacht en zonder naar me te kijken en toen ik naar hem keek voelde ik een brok in mijn keel.
Ik hield van hem.
Waarom hield ik zoveel van hem?
Hij was goed voor me.
Hij was wat ik verdiende.
We waren een waardig koppel.
Ik hou van hem.

Hij keek naar mij en opende zijn mond bedenkelijk om iets te zeggen. "Ik-," met een zachte zucht schudde hij zijn hoofd, ging naar me toe gebogen zitten en sloeg zijn armen om me heen.

Ik was wat verbaasd, schrok ook omdat ik eerst dacht dat hij iets anders wilde doen aangezien Andrew me nooit knuffelde (ondanks dat hij geen problemen met personal space zoals ik had). Hij klemde zich stevig aan me vast en begroef zijn gezicht in mijn schouder. Ik sloeg mijn armen ook om hem heen en hield mijn voorhoofd tegen zijn borstkas aan.
En toen zaten we daar, in de raarste knuffelpositie ooit, maar toch comfortabel.

Na een tijdje haalde Andrew trillend een diepe teug adem en liet me weer los. Ik wist dat hij niet zou vertellen wat hij dacht en hoe hij zich voelde, hij was nog koppiger dan ik.
Andrew en zijn gevoelens vertellen? Na-ah-ah.
Ik had hem ook nog nooit zien huilen.

Maar toen hij daar voor me zat zweer ik dat ik vochtige ogen zag, die hij snel droogknipperde.

"Wil je naar bed?"
Het was avond.
Ik was moe.
Ik wilde slapen.
Ik hoopte dag Andrew ook moe was.

Hij haalde zijn neus op en keek weg. "Sure, ik kom zo, ga maar alvast naar boven."
Ik probeerde oogcontact met hem te zoeken, maar toen dat mislukte knikte ik zacht en ondanks dat ik wilde zuchten was dat hetgeen wat ik het meest wilde voorkomen.

"Oké," ik wilde mijn hand op zijn wang leggen en naar hem kijken, maar durfde niet.

Was ik bang voor hem?
Nee.
Misschien.

Was ik bang dat hij weer boos zou worden en me iets zou doen?
Nee.
Misschien.

Was ik bang dat hij me zou slaan en pijn doen?
Nee.
Misschien.

Dus ik stond op zonder hem aan te raken en liep weg, naar boven. Ik poetste mijn tanden, trok mijn pyjama aan en ging in bed liggen.
Toen hij even later naast me kwam liggen deed ik alsof ik sliep.
"Rachel? Ben je nog wakker?" Fluisterde hij.
Toen ik zweeg en hij zijn armen om me heen sloeg schrok ik, omdat hij me nooit vasthield in bed, daar had hij een hekel aan. Dus stokstijf bleef ik die nacht liggen, niet durvend te gaan slapen.

V & C & follow.