Fuck, I know I'm in love. II (DUTCH)

2. 41--

Hoewel David voorgesteld had te gaan verhuizen had ik dat idee uit zijn hoofd gepraat. Het leek wel het enige wat ik de afgelopen tijd deed; dingen uit het hoofd van mensen praten.
Ik hield van dit appartement en wilde er niet uit weg. Bovendien hadden we een kamer over waar nu allemaal troep in stond en wat een prima kinderkamer kon worden.

Daar waren we nu ook mee bezig, trouwens; de kinderkamer maken.
Blauw, dat vooral, maar niet teveel, omdat ik kinderen associeren met blauw en roze onzin vond. Waarom zou een jongen geen roze en een meisje geen blauw kunnen dragen?

"Wat als hij eigenlijk op jongens valt?" Vroeg ik terwijl we de commode in elkaar aan het schroeven waren.
Mijn gedachten slaan soms op hol en soms moeten ze gewoon beantwoord worden.

"Wat?" David keek op.
"Wat als ons kind op jongens valt in plaats van meisjes?"
"Homo? Wat kan mij dat nou schelen?"
Ik glimlachte even en knikte.
Mooi, dan wist ik dat ook weer.

"Denk je eigenlijk dat hij meer op jou of mij gaat lijken?"
David grinnikte. "Rachel, dat kan me helemaal niks schelen. Ik zal houden van dat kind ookal is het zo lelijk als ik ben."

Ik glimlachte en gaf hem een van de planken aan. "Wat doen we als hij-"
"Rachel, relax."

Ik ademde zuchtend uit. "Juist. Relax."

Terwijl David doorging met planken vastschroeven en de handleiding waar ik niets van begreep lezen begon ik te ratelen.
"Ik ben gewoon bang dat er iets fout gaat. Of dat wij iets fout doen. Het is zo'n grote verantwoordelijkheid! Wat als er iets met ons gebeurt? Wat als er iets met hem gebeurt? Wat als ik op mijn moeders ga lijken?! Wat als we een bejaard stel worden zodra we een kind hebben? Wat als Andrew langskomt en hem ziet? Wat als hij later gepest word? Wat als ik hem ooit betrap op dingen die ik niet wil zien als hij straks een puber is? Wat als hij ons haat?"
"Rachel, dat kind is nog niet eens je lichaam uit of je strest je al rot."

Ik zweeg.
"Stressen is slecht voor de baby. Tenminste, dat zeggen ze altijd in films,"
Ik glimlachte even kleintjes.
"Alles komt goed, we worden de beste ouders ooit."

Ik trok een wenkbrauw op. "De beste ouders ooit?"

"Nouja, ik wordt de beste papa ooit, of jij de beste mama ooit wordt betwijfel ik." Grijnsde hij.

+

Ik kan je een eindeloze lijst geven met dingen waarom zwanger zijn leuk is.
Maar de lijst met minder leuke dingen zou ook nog wel eens lang kunnen worden.

Zo was er het feit dat hoe groter je buik werd, hoe minder je kon. Dat haatte ik.

David? Kun je mijn veters strikken?
David? Kun je dat voor me oprapen?
David? Kun je dit voor me uit de auto tillen?
David? Kun je me helpen?
David, David, David. Hoewel ik, als koppige Rachel zijnde, zoveel als ik kon zelf probeerde lukte niet alles me en dat was frustrerend.

Maar goed, buiten dat was alles prima. Met de baby, met ons, met alles. De babykamer was af, nu moest de baby nog afgemaakt worden.
Wacht, niet dood. Klaargemaakt. Wat?

"Hey," zei ik toen ik eindelijk klaar met werk was.
Weet je wat ook irritant is? Werk. Iedereen behandeld je anders zodra ze opmerken dat je zwanger bent. Net alsof ik nu een ander mens ben ofzo.
Weet je wat ook irritant is? Dat elk ding net een klein beetje moeilijker was met deze buik. Zelfs David knuffelen of een kus geven. Ik durfde niet eens op zijn schoot te zitten omdat ik dacht dat ik hem dan zou pletten.

"Ik dacht dat je nooit zou komen!" David spreidde zijn armen op de bank en glimlachend ging ik bij hem zitten, zocht ik een goede positie en sloeg hij zijn armen om me heen.
"Hoe was werk?" David legde zijn hoofd op mijn schouder.

"Omg, je weet dat ik zulke vragen haat."
"Ja, maar ik moet toch érgens interesse in tonen?"

"Sure. Werk was prima."

We zwegen een tijdje, ik genoot van de stilte waar ik de hele dag al naar uitkeek en voelde toen geschop.

"De baby schopt," fluisterde ik toen, een heel klein glimlachje vormde op mijn gezicht.

Het was niet de eerste keer dat hij schopte, maar ik vond het nog steeds leuk.

"Waar?" David legde zijn hand op mijn buik en ik pakte het op en legde het op het goede deel.
Hij glimlachte. "Hoi baby. Kom maar snel."

V & C & follow.