Royal sickness (mpreg)

Chapter 16

Chastine's POV

It's friday (feb. 12) and we're on our way home, with Francisco of course. I'm sitting beside him and chainsmoker's Don't let me down is now playing while I browse my sites, I look upon the road that it's not the usual way home.

"Nagre-route ka ba?" Tanong ko sa kanya kasi hindi ako familiar sa road.
"Nope." He said while still looking on the road.
"Then san tayo pupunta? Tanong ko nanaman.
"Maghintay ka nalang, atat ka masyado eh." Sabi nanaman niya.
"Fucker! Tinatanong kita diyan ng maayos kaya sumagot ka ng maayos!" Sabi ko sa kanya.
"Aray!!!!" Inda niya habang nakahawak sa tenga niya.
"Pwede ba manahimik ka nalang diyan? Nakita mong nagdri-drive ako ang gulo mo." Sabi niya na halatang nagpipigil ng galit.
"San nga kasi tayo pupunta?" Pilit ko pa din tanong sa kanya pero ni ha wala akong narinig na sagot mula sa kanya. Jusko! Mukhang bago ang sasakyan ng mokong ha. Rolls royce, san naman kaya niya ito nakuha at kung bakit pag balik niya alis agad ang naisip niya.

"Dito na tayo."
"Babe."
"Gising na." Huh? I must have been fallen asleep kasi pagkakita ko malayo na sa sibilisasyon ang nakikita ko (let's talk about over acting)
"Hnggg?! Nasan tayo?" Pag-aalala kong tanong sa kanya.
"Nasugbu, love. Pansin ko kasing sobrang stress ka na this past week so why not take a break and visit the beach." He explained
"What the fuck?!" Nasabi ko na lang, hindi dahil sa galit kundi sa gulat at tuwa. Ikaw ba naman supresahin ng ganto hindi ka matutuwa aber?
"Ayaw mo ba?" Tanong niya habang ngayo'y nakakunot na ang noo.
"Anong ayaw?! Jusko ka Francisco, ano ba iniisip mo? Minsan tanga ka ding sa mga pinag-tatatanong mo eh no. Wala tayong kahit na anong dalang damit at talo mo pa instant noodles mag-isip ha. Bilib ako sayo ha! You da man!" Sabi ko sa kanya.
"Damit? Damit ba proproblemahin mo? Tumingin ka kasi sa likod." Sabi niya sabay tingin sa likod.
"Ayyy!" Gulat na sabi ko
"Boy scout? Laging handa? Hanep! Iba ka talaga dude!" Express ko sa kanya. This guy never fail to amaze me. Grabe sa kabilisan magdesisyon at mag-isip.
"Tara na nga. Dami mong sinasabe gusto mo din naman pala." Sabi niya at bumaba na ng sasakyan. Kaya sumunod naman ako agad.
"Bitbitin mo yung mga gamit." Sabi ko, kunware katulong ko. Haha.

"Good evening mam, sir!" Bati samin nung desk clerk.
"Reservation from Francisco Hemmings." Sabi nya.
"Let me confirm it in a minute sir." Sagot nung clerk at tinignan na yung desk computer niya.
"Ah yes sir! The suite room. On the penthouse." Pagkumperma niya sa sinabing reservation ni Francisco.
"Here's your key sir, and let our buttler help you with your baggage." Dagdag pa nito.
"No need for assisstants. Thank you." Sagot naman nito at kinuha yung susi. Kahet kelan talaga napaka sungit.

Pagkabukas na pagkabukas ng pinto sa aming kwarto ay matatanaw mo agad ang buong Batangas maski ang loob ng bulkang Taal ay kita dito.

"Hgnmh." Daing ni Francisco dahil sa higpit ng pagkakayakap ko sa kanya, sino ba naman kasi hindi matutuwa kung sayo gawin to diba.
"Why are you crying?" Tanong niya sakin habang hawak ang likuran ko.
"Huh? Ah eh, nako. Di no. Bat naman ako iiyak?" Sagot ko sa kanya. Habang nakasandal pa din yung ulo ko sa mga dibdib nya at tinitignan yung buong lawak ng Batangas.
"Anong di umiiyak? Tignan mo nga yung polo ko oh, basa na. Stop lying. Will you?" Basag niya sa akin kaya napatingin ako agad sa polo niya. Baka kasi binibiro lang ako nito eh. At ayun nga! Basa.
"Ah... Eh... Ih... Oh... Uh...?" Sabi ko sa kanya.
"Tell me." Sabi niya sakin ulit.
"Eh kasi ano, kasi... Thank you. Thank you sa effort, ayun lang." Sabi ko sa kanya.
"Parang ito palang." Sabi niya.
"Anong ito pa lang?" Takang tanong ko sa kanya.
"Ah, wala." Sagot niya naman sabay akap at tumingin din sa kawalan.
"Hoy! Chansing ka na ha." Sabi ko aa kanya at kumawala na sa pagkaka-akap.
"Feeler." Sabi niya naman sabay hugot na sa cellphone niya sa bulsa.

Ako naman eto, nakaupo sa sofa habang nakatingin pa din sa dagat.

Happiness is not enough to describe what I am feeling right now. Kasi naman diba, ikaw ba naman gawan ng ganitong effort. It's not that dahil nakapunta ako sa beach, actually every month pag bored ako nag be-beach ako. Minsan ako lang mag-isa madalas kasama family ko. Pero iba yung feeling na yung hindi mo kapamilya yung gagawa sayo nito. (I mean hindi mo pa kapamilya). Sobrang saya lang, tapos ayun ewan ko lang kung ano ba tong nararamdaman ko, gusto ko lang ba siya o mahal ko na ba siya.