Royal sickness (mpreg)

Chapter 18

Chastine's POV

Pagkatapos kong ikwento sa kanila kung ano nangyare over the weekend eh wala na akong ibang natanggap kundi tili at hampas sa mga 'to. Hindi ko alam kung tama ba na kwinento ko sa kanila yun o hindi eh. Well I was thinking the latter kasi pinagtitinginan na kami dito.

"Guys can you keep your voice softer? Nakakaagaw na tayo ng attention." Sabi ko sa kanila at tumuloy na sa kinakain kong Carbonara.
"Eh sino ba namang hindi mapapasigaw sa mga kwinekwento mong bakla ka." Sagot naman ni Ange.
"Guys nakakainggit naman si Chastine." Walang emosyong sabi ni Gel.
"Imagine, tinalo niya pa tayo. May paganon ganon pa. Akala mo artista lang ang peg sa pinaggagagawa nung dalawa." Dagdag naman ni Joanna.
"Be una sa lahat, single tayo, pangalawa jusko naman si Chastine yan eh. May bago ba?" Matawa tawa namang sabi ni Ange.
"Mga baliw, hindi ko naman alam na may ganung pakulo ang mokong. Nagulat nalang din ako ng di kami sa condo dumiretcho. Mga utak niyo eh no. Tsaka my loves, darating din naman kayo sa ganyan. Huwag niyong madaliin ang mga bagay bagay baka kayo lang din masaktan." Sagot ko sa kanila.
"Shit, lalim. Wait, aangat lang ako. Lalim. Huuu." Sabat nanaman nitong si Ange. Eto talaga epal to eh, ang seryo-seryoso ko dito tapos magloloko. Sarap kaltukan niyan sa mukha.
"Tara na nga, tapusin na natin tong kinakain natin. Malalate na tayo." Sagot ng ever matured na si Mhile. Actually siya lang minsan nakaka-usap ko ng maayos lalo na pag seryoso yung mga bagay bagay. Pag kasi sila Ange tatawanan muna ako eh, which is okay lang naman pero iba kasi si Mhile, para bang siyang yung hinahanap kong ate sa buhay ko. Lol.

Pabalik na kami sa building namin nang nagkalat nanaman ang topic ng Chastine and the Valentine Suprise. Like what the hell, naisipan pa talaga nila agad agad ng topic yung nangyare kanina, some are positive pero madalas negative. Kesyo hindi naman daw kami bagay ni Francisco, na ang arte ko naman daw, na scripted naman daw yung pinag-gagagawa nila. And I was like wow. I can't even think of any excuse para maging scripted yung ginawa nila. But this girl, the same girl, who always mock me said "Desperada na daw ako just to look famous at naghire pa ako para sa ganun."

What happens next is a loud sound of a hand interacting with her cheeks. All gasp, many are shock.

"Ohmygosh!" A loud shriek comes and a bitch is now carresing her cheeks kung saan tumama yung sampal ko.

I've had enough, punong-puno na ako sa kanya. Kulang pa yan sa mga kinakalat niya.

Mga mga kaibigan ko gulat na gulat sa ginawa ko.

"Stop." I said calmly started walking away, pero ang bitchesa hindi nakuntento. Kumuha pa isang bote ng tubig at aakmang tatapunan ako. But hell. My reflexes are much faster. Inagaw ko kaagad sa kanya yung tubig at mabilisang sinabuyan siya sa mukha.

"I said stop!" I exclaimed at the top of my voice at tinapon sa pagmumukha yung yung bote na dapat itatapon niya sakin. Karma's a bitch.
"So if you would excuse us. Malalate na kami sa klase namin, at masyado ka nang istorbo." Huling sinabi ko sa kanya at umalis na. Ayokong masira ang araw ko dahil lang sa kawalang kwentang tao niya. And damn, looking at my hand, puno ng make up. Again, what the fuck. I wonder kung gano kakapal ang inilagay niya sa mukha niya. Pity.

5PM

Tapos na lahat ng klase ko at wala naman kaming ginawa maghapon. May mga tao nga lang na sadyang hahatakin ka pailalim.

Again, pinag-uusapan nanaman ang nangyare kanina. This is the reason kung bakit ayokong magpakilala sa tao noon, dahil gusto ko ng tahimik na college life. Gusto kong grumaduate nang walang records sa unuversity, kaso dahil sa mga nangyayare heto na't kung ano ano na ang mga nangyayare, nandyan sa isang linggo. Hindi pwedeng hindi kami mapag-uusapan sa university. Masyado nang maingay. Gusto ko namang tumahimik.