လူတေယာက္ရဲ႕ မသဲမကြဲပံုရိပ္ေတြ ထိုလူရဲ႕ထူးျခားမႈေတြကို မ်က္လံုးေတြဟု သူျမင္ပါသည္ ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြကို အရိပ္ထင္ေနေသာထိုမ်က္လံုးေတြ....
မ်က္ႏွာတစ္ခုလံုးကိုေတာ့ သဲသဲကြဲကြဲမျမင္ရပဲ သူမွတ္မိေနတာ ထိုမ်က္လံုးေတြသာ....
အိမ္မက္ထဲမွာ ထိုမ်က္လံုးေတြကိုျမင္ရတိုင္း ထိုသူရဲ႕ကိုယ္ေနဟန္ထားကို ျမင္ရတိုင္း ဘာလို႔မ်ား ရင္းႏွီးေနသလို ခံစားေနရသည္မသိေပ...
ေသခ်ာတာေတာ့ ထိုသူကို သူတစ္ခါမွမေတြ႔ဖူးျခင္းေပ....
ထိုည အိမ္မက္ထဲတြင္....
သူ႔လက္တစ္ဖတ္ကို ထိုသူကအက်ီအိတ္ေတြထဲထည့္ကာ သူ႔ကိုစကားေတြေျပာေနေလသည္...
ဘာေတြေျပာေနမွန္းမသိေပမယ့္ သူဟာ ႏႈတ္ခမ္းကိုေထာ္ပီး ထိုသူကို ျပန္ေျပာေနသည့္ပံုမွာ တကယ့္ကို အႏိုင္ယူေနသည့္ပံု...
သူအတိတ္ေမ့ေနစဥ္တေလ်ွာက္မွာမ်ား
ထိုသူနဲ႔ဆံုေတြ႔ခဲ့သည္လား...
ေတြ႔ခဲ့သည္ဆိုပါေတာ့ ခုခ်ိန္သူ႔နားမွာ ထိုလူ ဘာလို႔မ႐ွိေလသနည္း....
သူနဲ႔တစ္စံုတရာပါတ္သတ္ခဲ့တယ္ဆိုရင္ ခုလို သူလူေကာင္းပကတိျဖစ္ေနခ်ိန္မွာ ထိုသူအနားမွာ႐ွိေနသင့္သည္ မဟုတ္ပါလား....
အိပ္ရာကႏိုးတိုင္း မထျဖစ္ေသးပဲ ထိုအိမ္မက္ေၾကာင့္ ေနာက္ဆက္တြဲအေတြးမ်ား Chanyeolေတြးေနရသည္...
မထ၍မျဖစ္ေတာ့ေသာေၾကာင့္ စိတ္႐ႈပ္စြာ ေခါင္းမွဆံပင္မ်ားကိုဖြမိေလပီ.....
ဒီေန႔ေတာ့ သူ႔အထိန္းေတာ္ ဦးေလးႀကီးကို ေမးၾကည့္ရန္ Chanyeol ဆံုးျဖတ္လိုက္ေလပီ...
"ၾကက္စြပ္ျပဳတ္ေလးပါ တိုက္ရမယ္လို႔ Doctorမွာထားလို႔ပါ"
စြပ္ျပဳတ္ပန္းကန္ျမင္ေတာ့ ဆူပုတ္သြားေသာသူ႔ကို auntyဂ်ီးကေျပာေလရဲ႕...
"Auntyဂ်ီး ေလးေလးJohnေရာ?"
"ျခံထဲမွာ သားေလး ဘာလို႔လဲ"
"သား ေမးစရာ႐ွိလို႔ သြားေခၚေပးပါလား"
"ဘာေတြေမးခ်င္တာလဲ yeolေလးရဲ႕ "
