"ဟင့္အင္း မစားေတာ့ဘူး ျပန္ေတာ့မယ္"
"ဟင္ ဘာျဖစ္လို႔လဲ yeolရဲ႕ ခုနက ဗိုက္ဆာလို႔ဆို"
သူ႔စကားေတာင္မဆံုးေသး Chanyeol က
မတ္တပ္ထရပ္ပီးေနပီ...
"အခု ျပန္မွာ ခင္ဗ်ားလိုက္မပို႔ရင္လဲ ကိုယ့္ဘာသာျပန္မယ္"
Chanyeol ပံုစံက ခုပဲထ ထြက္သြားေတာ့မည့္ပံုျဖစ္ေနေတာ့ သူ ကားေသာ့ေကာက္ကိုင္လိုက္ရသည္....
"ဘာျဖစ္လို႔လဲ Yeol စိတ္ညစ္သြားတာလား"
မႈန္ကုတ္ပီးအေဝးသို႔ေငးေနေသာ မ်က္ႏွာေလးကို ၾကည့္မိရင္းေျပာလိုက္ေတာ့...
"စိတ္႐ႈပ္ေနတာေတာ့အမွန္ပဲ က်ေနာ္ အိမ္မက္ေတြမက္တယ္.."
ေျပာေနရင္း Kris မ်က္လံုးေတြကို စိုက္ၾကည့္လာေတာ့ Kris ကားကို လမ္းေဘးသို႔ထိုးရပ္လိုက္ပီး Yeolနဲ႔မ်က္လံးုျခင္းဆံုလိုက္သည္..
"အဲ့ အိမ္မက္ထဲမွာ လူတေယာက္ အဲ.. လူတေယာက္ေပမယ့္ သူ႔မ်က္ႏွာကိုေသခ်ာမမွတ္မိဘူး ဒါေပမယ့္ မ်က္လံုးေတြကို မွတ္မိေနမယ္ ပီးေတာ့ ရင္ထဲထိအဲ့ဒီ မ်က္လံုးေတြေရာက္ေနတယ္"
"ပီးေတာ့ ခင္ဗ်ားနဲ႔သိပ္တူေနတာ... တခါတေလ
တေယာက္ေယာက္နဲ႔က်ေနာ္ ေျပာတဲ့စကားမ်ိဳး...
တေယာက္ေယာက္ရဲ႕ရင္ခြင္ထဲမွာ သိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ပံုစံမ်ိဳး ျမင္ေနရတယ္ အဲ့ဒါဟာ ဘာေတြလဲက်ေနာ္မသိဘူး အဲ့တာေၾကာင့္ တကယ္ပဲစိတ္႐ႈပ္ရတယ္"
ေျပာေနရင္း Chanyeol ကေခါင္းငံု႔သြားသည္ KrisကYeolမ်က္ႏွာအေျပာင္းအလဲကို လိုက္ၾကည့္ေနသူမို႔ yeol ငိုခ်င္လာသလို မ်က္ခမ္းစပ္ေလးေတြရဲလာတာ ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းေလးေတြ တဆတ္ဆတ္တုန္လာတာ ေတြကို သူဒီတိုင္းၾကည့္ေနမိသည္...
သူ ဆံုးျဖတ္ခ်က္တခု ခ်လိုက္ကာ...
"ဟုတ္တယ္"
ေမာ့ၾကည့္လာေသာ ဝိုင္းစက္စက္မ်က္ဝန္းမွ မ်က္ရည္စေတြကို လက္မေလးနဲ႔သူ သုတ္ေပးေတာ့ မ်က္လံုးေလးေတြ မွိတ္သြားေတာ့ ထိုမ်က္ခြံေလးေတြကို သူနမ္းလိုက္ကာ.....
