TEHLİKELİ GÜZEL(tamamlandı)

Özel bölüm 3

Herkese merhabalar!'Umarım hayat sizler için güzel gidiyordur' iyi bir dilek olsada bunun yerine "Umarım hayattaki herşeye rağmen gülümseyebiliyorsunuzdur"cümlesini daha çok tercih ediyorum şu sıralar.Neyse çok uzatmıcam çünkü zaten bölüm tahminimden çok çok geç geldi.Bunun için üzgünüm ama istemeyerek bir bölüm yazmak bana göre değil.Bence oldu gibi en azından benim içime sindi.İnşallah sizlerde beğenirsiniz.Son olarak lütfen yorum ve beğenilerinizi eksik etmeyin sadece bu bölüm için değil diğer bölümler içinde geçerli.Sizden gelen her tepki ve beğeni beni mutlu ediyor.Hemde öyle böyle değil saf saf sırıtıyorum yani o derece:D

Dün gece bitti.Yeni düzenlemesini yaptım yinede insanım görmediğim bir hatam vardır bu yüzden kusur bakmayın umarım beğenirsiniz....İyi okumalar.

"Acıktın mı bakalım küçük De Luca?"diye neşeyle elini sımsıkı tuttuğum oğluma gülümsedim.Koca maviş gözlerini kırpıştırıp sırıttı.Elindeki ekmek poşetine kısa bir bakış attı

"Hem de çok"sakinleştirici sesini duyduğum her an olduğu gibi kalbim göğsüme sığamaz şekilde attı.Birbirimize şapşal şapşal gülerek bakarken minik elini sıkıca tutmaya devam edip diğer elimdeki çikolata dolu poşeti sallaya sallaya eve doğru yavaş adımlarla yürümeye devam ettik.

Dante 1 yaşını yeni dolduran Giona'mıza bakarken biz anne-oğul markete gitmiştik.

Sonunda sitenin güvenliğini görünce otoyolmuş gibi hızla geçen arabalara kenardan hoşnutsuz bir bakış attım.İçimde gelişen bir dürtüyle Gia'yı arkama alıp yola doğru gözlerimi kısarak baktım.

"Ne oldu anne?"sorusuna karşı ona döndüm bana alttan alttan bakıyor ve yaşından büyük gözlerle bir sorun olup olmadığını soruyordu.Onu yatıştırmak için gülümsedim.İlerideki yaya geçidine kısa bir bakış atıp bebeğime döndüm."Yok bir şey canım.Yeşilde yanmışken gidelim hadi."diye mırıldanıp temkinle geçide yöneldik.

Küçük eli tutarken belayı hissetmiş gibiydim.İçime oturan ağırlık öküzü geçmiş direk hayvanat bahçesi büyüklüğündeydi.Kaşlarımı çattığım sırada gördüm(!)

Genç bir kadın en fazla 2 metre ötemizde çantasıyla uğraşırken yanındaki küçük çocuk ki büyük ihtimal çocuğuydu yeşil yanan ışığa baktı ve annesine seslendi.Cevapsız kalmaktan dolayı hoşnutsuz bir şekilde de yola çıktı.

Kalbim hızla gümbürderken çocukla eş kırmızıda duran arabanın tersi şekilde hızla gelen beyaz kartal avcı iç güdülerimin neden ayakta olduğunu kanıtlar nitelikteydi.Elimdeki poşetleri fırlatıp arabayı gören ve şok içinde duran 8-9 yaşlarındaki çocuğa koşmadan önce Gia'yı kenara çekip bağırdım."Sakın oradan kıpırdama!"

Duraksamadan yola koşarken yaklaşan araba ve cızırtı gibi gelen birkaç çığlıkla çocuğa dokunduğum gibi arabanın fren sesi cadde de yankılandı.Aynı saniye çarpmaya milim kalmış arabanın önünden şokta görünen çocuğu kollarımla sardım ve karşı kaldırıma attığım bedenimi ona kalkan yaptım.

Diz kapaklarım ve kollarımda acı hissetmeyi beklemiyordum zaten sadece bir ağırlık hissettim ki bu da kalbimin neden sabit tempoda attığını ispat ediyordu bana

Bazen avcıya şükrediyordum.

O olmasa yaklaşık 5 saniye önceki hareketi yapamaz ve çocuğa geç kalırdım.

Derin bir nefes alıp şoktan çıkan ve çığlık çığlığa buraya koşturan kadına bakmadan önce kucağımdaki miniğin kahverengi saçlarını okşayıp gülümsedim.

"Her şey yolunda."diye mırıldandığımda gözleri doldu.Yanağını okşadığım sırada çoktan etrafımız kalabalıklaşmış ve annesi yanımıza gelmişti.