Aşk ve Gurur (Amzeni) Tamamlanmış Hikaye

Kenan'ın, Kerem ile buluşması

****
"Telefonda konuşulacak konular değil di bunlar dostum.
O yüzden atlayıp buraya geldim."

"İyi yaptın Serdar.
Anlat bakalım yeğenim nerde büyümüş,ve soy ismi neden Demir?"

"Dostum yeğenin bebekken yurda bırakılmış. Bırakıldığında görevliler boynunda asılı altın kolye de;

"Kerem, yazdığını ve arkasında da doğum tarihi" yazıldığını söylediler.Anlayacağın dostum yeğenin yurtta büyümüş.Kolye de Kerem, yazdığı için görevliler ismini Kerem, olarak koymuşlar .

Demir,ismini de bebeği kapıda bulduklarında içeri aldıklarını ,eliyle göğsünde bir şeyleri tutup avucunu sıktığını farketmişler.

Uzanıp bakınca kolye yi tutuğunu demir gibi saran elini zor açtıklarını belirttiler.
Bilirsin bebeklerin avucunu açmak zordur.Bu sebeble olsa gerek yeğeninin soy ismine Demir, yazmışlar"

Kenan, kader'e, inanıyordu ama, bu kadarı bile onu şaşırtmıştı.
Soy ismini babasının vermediğini anlamıştı.

Tesadüf bile olsa buna çok sevinmişti.

"Dostum tesadüf budur ki ,Allah'ın işine bak ,kaderin oyunu bu resmen .Görevli anlattık sıra duyduklarıma gerçekten inanamadım,şuan bile bunun şaşkınlığını yaşıyorum.Yalnız dostum ,araştırma yapılmış, çocuğun, doğduğu tarihten itibaren gerekli mercilerde kayıp bebek başvurusu bulunmamış..Aradan geçen zamanla baban,dikkat çekmemek için,10 yaşına gelen Kerem ve
Kerem gibi, zeki çocukları himayesine alıp, okul hayatı boyunca ,burs vermiş. Kerem, stajını sizin şirkette yapmış, bildiğin gibi şuan sizin şirkette çalışmaya devam ediyor.Benim anlayamadığım, görevliler hiç bir kayıp başvurusu olmadığını
söylediler dostum.
Peki bu çocuğun ,neden hastahane kayıtlarında da ismi yoktu?"

Kenan,merakla bakan dostuna bakarak;

"Babam, öldüğünü söylediği
çocuğu, alıp anlaşma yaparak kaçırdığı ve yetim haneye verdiği için yengem,oğlunun, yaşadığını bilmiyor.Ona,bebeğin, ölü doğdu demişler "

Serdar'ın,ağzı şaşkınlıkla açık kalırken Kenan, konuşmaya devam etti.

Yan odada bulunan Murat Bey, kulaklarını kabartmış,oğlu ve arkadaşının, her konuştuklarını can kulağıyla dinliyordu.

Yaptıklarından dolayı büyük pişmanlık yaşayan Murat Bey, ellerini açıp ağlayarak sesizce dua ediyordu.
Kerem, Sultan hanım, ve Sevgi, hepsi kendisini affetse bile, yaradan'ın kendisini affetmeyeceğini düşünüyordu.

Yine de çaresizlik içinde ağlamaya devam ederek Allah'tan, rahmet
ve af diledi.

Kenan, babasının duyduğunu umarak sesli konuşuyordu;

"Şimdi anlıyorum yeğenim, neden mektuplarında babamdan minnetle bahsettiğini. Bütün bunları bilse, yemin ediyorum babamın, üstüne titrediği bütün şirketlerini, Kerem, babamın başına yıkardı .Yaptığı meslekle de bunu destekleyerek onu süründürürdü. Babam, bildiğim adamın nasıl can vereceğini düşünmek bile istemiyorum.
Nasıl yapabildi bunları,neden 10 yıl bekledi.Neden bana bu konuda hiç bir şey söylemedi. vicdanı rahat olsun diye 24 yıl sonra kalkmış, af dilemek istiyordu. "

Kenan, burnundan soluyordu.
yan odada yatan babasının konuştuklarını duyup duymadığını merak ediyordu.

Kendisini duyduğunu umarak daha gūr ses ile;

"Ben ne yapacağım dostum .
hiç tanımadığım, aynı kandan olan insanlara, ne açıklama yapacağım.
Çocuklarıma, ne diyeceğim,
çok sevdikleri dedelerinin, kötü kalbi yüzünden yaptığı, kötülükleri nasıl açıklayacağım.
2 gündür, bunları düşünmekten harap oldum.Her şeyi bırakıp buraya geldim. Benim de kurulu düzenimi altüst etti babam."