Give Up and Leave (Montenegro Series)

Kabanata 8

Kabanata 8

Get What I Want

Hindi ako makatulog sa gabing iyon. I don't know why. Why am I feeling this way? Kung gusto niya ako then that's okay, but why do I feel so curious?

Hiro likes me, and crush ko siya. But he doesn't make me feel this way. I know that dalawang buwan palang kami magkakilala but you can't deny na attracted ako sa kanya.

He likes me, that's sure but I do not know what I feel for him. Pero bakit ganito yung nararamdaman ko? I'm so confused because of these messed up feelings, I really hate to be in a confusion.

Paano kung he's not serious? Paano kung pinaglalaruan niya lang ako? Paano kung challenge lang ito sa kanya? Paano kung galit siya sa akin kaya gusto niya akong saktan? There are many what ifs in this world, and most of these are true.

Late ako nagising kaya mabilis akong kumilos. Bread and milk nalang ang kinain ko dahil it's almost 7:30 na. I'm late. For the first time.

Nang makadating kami sa school, tumakbo ako pero to my dismay, nasa classroom na lahat ng students. Kumatok ako sa pintuan namin. Nagulat ang mga kakaklse ko, they thought na absent ako.

Tumingin ako kanina Alyssa at Rain at ngumiti. Kay Hiro naman she's chatting with Francis. At nang tumingin ako kay Ryan, ngumisi siya. He's happy. Well, let's find out sa recognition.

"Good morning ma'am" ani ko sa adviser namin.

"For the first time you're late Ms. Fabregas. Get your tardy sleep," halata sa boses ni ma'am ang disappointment.

"Yes ma'am" lumakad ako nang napansing kasabay ko si Lander. He's late as well?

Lumakad lang ako, inunahan ko nga siya eh. Nagmamadali na kasi ako dahil nagdidiscuss na si Ma'am, I don't want to copy notes from others, they'll just say na may utang na loob ako sa kanila.

"Danica," seryosong tawag ni Lander sa akin. Tumigil ako at lumingon ako sa kanya. Great, now magkasabay na kami.

"Bakit?" habang sabay kami naglalakad.

"Why are you late?" tinaas niya ang kanyan kilay.

"Hindi ako makatulog kagabi," sinabi ko iyon? shit. Baka isipin niyang di ako nakatulog dahil sa kanya. Fuck. But why would he think of that? Duh. Use your brain, Dan.

"Did you think of something or..." lumaki ang mga mata ko, don't tell me na nababasa niya yung utak ko "someone?" shit! No, wag kang umamin.

"T-Too much caffeine, I think. N-Nagkape kasi ako kagabi." Nauutal pa ako. Buking kana, Dan. And what a common reason!

"Caffeine is still bad for us, it's just like alcohol, it's bad" di ko yun alam ah? But nevermind di namin kasi ako umiinom ng coffee eh, pag nasa starbucks lang ako umiinom or mga frappes.

Hindi ko na siya sinagot at dumiretso sa paglalakad. At dahil halos walang tao sa homeroom office ay natapos ko agad ang slip. I'm not excused. Di pa tapos si Lander kaya di ko na siya hinintay. And even though kahit tapos siya, why would I walk with him.

Pagkadating ko sa classroom hindi nagdidiscuss si ma'am kundi kinocopy lang nila yung nasa board na letter for parents ata. Thank, God.

"Finish copying?" tanong ni ma'am, at nag yes naman sila.

"So for the next two weeks, all of grade 7 ay magprapractice para sa Grade 7 Clash Field Demo Contest sa Vigan, kaya walang discussions from now on hanggang sa competition," nagsaya ang mga kaklase ko.

"But expect na late tayo uuwi ah, we aim for 1st place, kaya yang letter na iyan ipabasa niyo sa parents niyo. And also let us suppot Danica and Lander because sila ang representative sa Mr. and Ms. Clash of Grade 7 this year," pagpapaliwanag ni ma'am.