κεφάλαιο 11

5.9K 707 165
                                    

Η Δήμητρα μέσα στον ύπνο της άκουσε το κινητό της να χτυπάει....Δεν ήξερε καν τι ώρα ήταν μιας και ο ύπνος την είχε πάρει όταν ο ήλιος χάραζε στον ουρανό....Έβγαλε το χέρι της από τα σκεπάσματα και στα τυφλά με τα μάτια κλειστά ακόμα έπιασε το κινητό της από το κομοδίνο....Χωρίς να δει ποιος ήταν απάντησε με βραχνή φωνή....

''Παρακαλώ;;''

''Δήμητρα;;;Κοιμάσαι;;;''ρώτησε ο Άγγελος από την άλλη μεριά....

''Τι ώρα είναι;;;''ρώτησε 

''Είναι τέσσερις το απόγευμα....Είσαι άρρωστη;;;Γιατί κοιμάσαι;;;''ακούστηκε αναστατωμένος...

''Όχι απλά κοιμήθηκα το πρωί...Όλο το βράδυ διάβαζα το ημερολόγιο....Τι συμβαίνει;;;Μου ακούγεσαι αναστατωμένος...''

''Κορίτσι μου έγινε κάτι....''

''Έπαθες τίποτα;;;Εσύ,η Έφη;;;Είστε καλά;;;''τον διέκοψε

''Εμείς είμαστε καλά Δήμητρα...Αλλά ο Άρης...''η Δήμητρα πετάχτηκε από το κρεβάτι λες και την είχε χτυπήσει ηλεκτρικό ρεύμα...Η καρδιά της άρχισε να χτυπάει σαν ταμπούρλο...

''Ο Άρης;;;;Τι έπαθε ο Άρης;;;''ρώτησε πανικόβλητη....''Μίλα Άγγελε τι έπαθε ο Άρης;;;''φώναξε...

''Τον μαχαίρωσαν....''απάντησε 

''ΤΙ;;;;;;Τι είναι αυτά που λες γαμώτο;;;''έπιασε το μέτωπο της και άρχισε να πηγαινοέρχεται στο δωμάτιο....

''Με ειδοποίησε ο Χρήστος..Τον μετέφεραν στο νοσοκομείο....Δεν ξέρω αν θες να τον δεις αλλά έπρεπε να το ξέρεις...''

''Είναι....είναι καλά;;;''ρώτησε τρεμάμενα και τα μάτια της την πρόδωσαν χωρίς να το καταλάβει...

''Δήμητρα κλαις;;;;''ο Άγγελος παραξενεύτηκε....

''Πες μου είναι καλά;;;''ρώτησε πάλι χωρίς να απαντήσει....

''Ήταν στο χειρουργείο όταν μίλησα με τον Χρήστο....Δεν ξέρω τίποτα περισσότερο...Αμέσως σε πήρα όταν το έμαθα....''

''Εντάξει...Σε ευχαριστώ Άγγελε...''απάντησε και το έκλεισε....

Έκατσε στο κρεβάτι της και έπιασε το πρόσωπο της με τα δυο χέρια της....Η καρδιά της ήθελε να βγει από το στήθος της...Ένιωθε να πνίγεται στην σκέψη και μόνο ότι ο Άρης κινδύνευσε....Όλο αυτό τον καιρό που δεν τον είχε δει είχε πιάσει πολλές φορές τον εαυτό της να τον σκέφτεται με τις ώρες....Της έλειπε...Της έλειπε η φωνή του,το βλέμμα του αλλά έπρεπε να μείνει μακριά του και γιαυτό δεν τον είχε επισκεφτεί τόσο καιρό....Μάθαινε νέα του από τον Χρήστο αλλά και από τον Αντρέα....Ήξερε πως δεν ήταν και τόσο καλά αλλά χαιρόταν που δεν είχε κλειστεί πάλι στον εαυτό του....Και τώρα κάποιος τον μαχαίρωσε....

Αθώος ή ΈνοχοςWhere stories live. Discover now