Twenty

6.3K 140 6
                                    


Enough of the drama. Here's the update. - Lil

#DealWithKadeFajardo

I was damn lazy as hell. Ayokong bumangon these fast few days. Actually, since last week pa. Super nakakatamad.

"Astrid, 12pm na. Wala ka bang balak bumangon?"

I sat on the bed and kinusot-kusot ko 'yung mata ako and yawn after.

"Dad, wala naman na akong gagawin. Besides saturday naman ngayon." I commented before I settled my head on the headboard.

"Not so you, anyway. Breakfast mo." dala niya 'yung tray with yuck. Bakit ang ewan sa'kin. I mean, nakakatamad kainin 'yung dala niyang pagkain.

"Dad, gatas na lang."

Pinanliitan niya ako ng mata. What?

"I thought you didn't like milk? You prefer coffee." I shrugged. Minsan naman talaga nagbabago ang trip natin sa buhay, right? Magulo ang isip ng tao. Pabago-bago. Pati sa mga gusto at hindi, nababago.

Dad sighed. "Okay, but first get your ass out on that bed. Tataba ka niyan." hinatak na ako ni dad para lang tumayo. Feeling ko din may gusto akong kainin.

Hindi ko na pinahirapan pa si dad na hatakin ako para lang umalis sa kama ko. Bakit ba ang tamad ko, lately? Ang takaw ko pa. Sabi nila term daw 'yun ng malakas kumain and God. Feeling ko masusuka ako anytime. Weird.

We went on the kitchen. Nagpagawa ako ng gatas kay manang. Sabi ko gusto ko din ng carbonara.

"'Nang, can you please make me a milk again?" I said after kong maubos 'yung gatas. She just nodded.

Si dad, binigyan na naman ako ng weird look. Hell, mukha ba akong alien or what?

"Anong nakain mo at gusto mong uminom ng gatas, hija?" natawa ako after niyang ibigay ulit sa'kin 'yung gatas ko.

"Buntis ka ba, Astrid?" ayokong sabihin 'to kahit super gross. Pero lumabas sa ilong ko 'yung gatas na iniinom ko. Gosh!

What!? Pregnant? Ako? No way. Maybe naninibago lang sila sa'kin. My gosh... pero. No, no, no! Forget about it.

Dad gave me a tissue paper. "Dad! Grabe ka naman." angal ko bago ko punasan 'yung ilong ko. Dad is kidding me. Well... pwede rin na ikamatay ko 'yung sinabi niya.

"I know the signs and symptoms of a preggy woman, darling. Alam ko dahil nasa tabi ako ng mommy mo nung pinagbubuntis ka niya,"

My eyes grew real wide. Hindi naman, e. Hindi ba pwedeng tinatamad lang talaga ako? Hindi ba pwedeng, baguhin ko 'yung usual stuffs na ginagawa ko or mga gusto ko? Kaloka si daddy.

I shook my head. "Dad, hindi. I'm not effin pregnant."

Binalik niya 'yung mata niya sa binabasa niyang newspaper. "Anong base na ba ni Kade?" God. Binibiro ba talaga ako ni daddy? Ano ba 'tong mga crazy stuffs na pinagsasabi niya?

Sunod sunod na iling ko 'yung ulo ko. This can't be. Baka nag-ooverthinking lang 'to si dad. Yeah, yeah. Right. Just overthinking.

"Dad, 'wag ka ngang magbiro ng ganiyan."

"Nagsusuka ka ba?" napa-isip ako. Oh gosh. Oo, last day lang. Pero dahil 'yun sa inorder kong pizza na panis. Yeah. Panis. Kaya nireklamo ko 'yun. I guess? That's not even a sign of a preggy woman?

"No, dad. Nag-vommit lang ako last day kasi panis 'yung food na nakain ko. And the reason why I'm hella lazy na magising ng maaga kasi nagpupuyat ako. Late night call with Kade." he just nodded.

Para akong nakahinga ng maluwag. Nakakaloka kasi 'yung mga pinagtatanong ni dad. Pregnant? Woah. Pero... hindi naman siguro. Signs lang 'to ng mga katamaran days ko. I mean, yeah. Normal stuff lang naman ang maging tamad. Whatever.

Deal With Kade Fajardo | FinTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon