Without You

53ο κεφαλαιο

Harry's P.O.V. ( Καταθλιπτηκα κεφαλαια)

Προσπαθώ να επικοινωνήσω με την Rose αλλά δεν απαντάει στα τηλεφωνήματα μου. Γενικως δεν απανταει σε κανεναν. Αν και σε εμενα εχει θυμωσει.
Σιγουρα τωρα ειναι καθισμενη στο κρεβατι της με τα προβλήματα της. Κάθετε και προσπαθεί να τα κανει να φυγουν απο εκει. Δεν μπορει μονη της. Χρειάζεται βοήθεια . Το πρόβλημα είναι ότι κανένας δεν μπορεί να το καταλάβει . Κανένας δεν μπορεί να νιώσει ότι νιώθει αυτή. Μόνο εγώ. Εγω ομως την πληγωνω.

Και δεν μου αρεσει.

Την πληγωνω για να μην πληγωθω εγω. Δεν βγαζει νοημα για τους αλλους αλλα για εμενα βγαζει. Δεν μου αρέσει να πληγωνωμαι , σε κανένα δεν αρέσει.

Ποιον κοροϊδεύω ; αφού ξέρω ότι αν πληγώθει αυτήν, θα πληγωθω και εγώ. Αλλά είμαι αρκετά εγωιστής για να το παραδεχτώ.

Επανέρχομαι στην πραγματικότητα αφού αισθάνομαι τα μάτια μου υγρά . Τα σκουπίζω γρήγορα και παιρνω μια βαθιά ανάσα. Πως κατέληξα έτσι; Ναα κλαιω, εγω το αψυχο τερας και να πληγωνωμαι. Ποιος; Εγώ .

Καλά δεν λέω ότι δεν έχω αισθήματα, εχω αλλα πολυ μικρα, αλλά είχα δώσει υπόσχεση στον εαυτό μου πως ότι και να γίνει δεν θα λυγισω.
Και μπορώ να πω πως τα κατάφερνα για ένα διάστημα. Αλλά όχι πια.

Εχω να την δω τοσο καιρο. Με τον Niall και οποιον αλλον ειναι κοντα της δεν μιλαω. Δεν απανταει στα τηλεφωνα μου. Ουτε μια φορα που τολμισα να περασω εξω απο το δωματιο της, δεν μπορεσα να την δω. Ειναι κλεισμενη στο δωματιο της μιλωντας με τους δαιμονες της. Τουλαχιστον αυτο κανω. Απλα σπαταλαω και λιγο απο τον χρονο μου με τον Louis. Δεν μπορω να καταλαβω πως μπορει και ζει ακομα εκει μεσα. Εγω θα ειχα μπουχτισει εκει μεσα.

Σηκονομαι μετα απο ωρα απο το κρεβατι μου και πινω ενα χαπι για τον πονοκεφαλο. Πρεπει να ηρεμησω αφηνω γρηγορα το αδειο ποτηρι πανω στον παγκο. Παω να καθισω στον καναπε, αλλα το ποτηρι πεφτει αργα κατω και σπαει σε χιλια κομματια.

"Γαμωτο"Λεω και παιρνω μια σκουπα για να τα σκουπιζω. Πιανω απο πανω την σκουπα και την σερνω μπροστα-πισω. Παταω καταλαθως πανω σε ενα γυαλι. Σκατα, ποναει παρα πολυ. Το μυαλο μου τρελενεται αυτον τον καιρο. Πιανω τα κεφαλι μου και καθομαι στον καναπε. Πρεπει να ηρεμησω.

.............................................

Παιρνω τηλεφωνο τον Louis, αλλα δεν απανταει. Τι θα κανω εγω τωρα ολη την μερα; Εχω παρει και αλλους φιλους μου, αλλα τιποτα. Σηκονομαι και ανοιγω το ψυγειο. Παιρμω μερικα υλικα και φυιαχνω ενα τοστ. Το ψηνω και καθομαι στον καναπε ξανα. Ποσο βαρετη μπορει να γινει η ζωη μου; Ανοιγω την τηλεοραση σε περιπτωση που εχει κατι για να μου τραβηξει το ενδιαφερον.