Benim Oğlum

38-Köpek

BOL YORUMLAR BEKLİYORUM.NORMALDE FİNALDEN ÖNCEKİ SON BÖLÜMDÜ AMA  ARTIK ÖYLE DEĞİL

Yemekten sonra hanımlar tekrar mutfağa girerken erkekler salona geçti. Umut hemen babasının kucağına yan şekilde oturup başını omzuna yasladı ve dedesini izlemeye başladı.

Adnan Bey torununa gülümseyip" Çok mu seviyorsun babanı? " Diye sordu. Bu ailenin birleşmesinde onun da büyük bir katkısı vardı ama Emir'i bu konuda bir şey söylememesi için zamanın da tembihlemişti.

Umut babasına sıkıca sarılıp "Evet ben babamı çok şeviyoyum." dedi. Daha sonra hafifce çekilip babasının yüzüne baktı. Genç adam oğluna gülümseyip burnundan öptüğünde Umut kahkaha attı.

Daha sonra dedesine dönüp "Ama babam bana köpek almıyoy." dedi üzgün bir ifadeyle. Genelde istediğini yaptırmak için bu ifadeyi kullanırdı.

"Umut." dedi babası kaşlarını çatarak. "Oğlum daha bugün istedin, ne bu acele ?  Almayacağım demedim ki. Daha sonra alacağız." dedi.

Umut başını öne eğip "Ama babacığım ben şimdi iştiyoyum. Meşela şimdi alşak olmaz mı?"dedi.

"Akşam oldu Umut, söz yarın gidelim oğlum."

Adnan Bey "Emir" dedi sakinlikle. Torununun ve Emirin kendisine bakmasını bekliyordu.

"Umut'a köpek alamazsın."

"Hayıy ya neden ?!" diye bağırdı Umut.

Emir oğluna susmasını işaret ettiğinde Adnan Bey "Masal köpeklerden hoşlanmaz " diye devam etti sözlerine.

"Ben annemden izin aldım. Şen kayışma dede."

Umut istediği olmayacağı için şu an çok sinirliydi. Adnan Bey gülüp"Sen yinede alamazsın köpek falan."dedi.

Umut babasına bakıp "Baba dedeme biy şey şöyle. Lütfen bana köpek alalım." dedi.

Genç adam karşısındaki adama baktığında göz kırptığını görünce bir işler olduğunu anlayıp başını salladı ve oğluna "Deden izin vermiyorsa bende almam,ısrar etmeyide yasaklıyorum."deyip konu kapattı.

Saat gece geç saatleri gösterirken Umut kenarda babasına küsmüş oyuncaklarıyla oynuyordu.Kendisine köpek alınmasına engel olan dedesini de hiç sevmemişti.Bundan sonrada sevmeyecekti.

Adnan Bey ayağa kalkıp "Geç oldu artık, hadi Leman kalkalım."dedi.

Leman Hanımda ayağa kalktığında diğerleri de ayağa kalkmıştı. Leman Hanım torununun yanına gidip onunla aynı hizaya geldi. Onu öpüp sarmalarken Umut da karşılığını vermişti. Aynı şeyi yapmaya Adnan Bey yeltendiğinde Umut koşarak annesinin bacağına sarılmış ve "Gitşin o buyadan."demişti.

Masal oğlunu kucağına alıp "Bana bak küçük prens, bu eve bir köpeğin gelmeyecek oluşu benim, de işime gelir. Ben istemiyorum diye bana da mı küseceksin ?"dedi.

Umut kızgın bir ifadeyle annesine bakıp "Evet küşeceğim. Ben köpek iştiyoyum. Köpek almazşanız ayaba alın bana ama babamın ki gibi şüyülen." dedi.

Masal cevap vermeyip oğlunu kızgınlıkla yukarı yolladığında Adnan Bey de bir şey söylemedi.Emir ve Meryem Hanım, Masal ailesiyle rahat konuşabilsin diye salonda oturmuşlardı. Kapının önüne geldiklerinde Adnan Bey kızının elini tuttu. Masal sakin olmaya çalışarak gözlerini kapattı. Onlara sadece şans vermişti, affetmemişti ve babasının bu kadar yakın davranmasını istemiyordu. Bir yandan da babasıyla bu hallerini özlüyordu.

Adnan Bey kızını yavaşca kendine çekip sarıldı ve kokusunu içine çekti. Kızı yıllar önceki gibi kokmuyordu. Onun parfümünün kokusunu çok severdi ama şimdi torunu Umut gibi kokuyordu. Bebek kokusu gibiydi.