coincidence :: chanbaek

[4.9]

Karnına giren sancılarla uyandı Baekhyun. Yatağında doğrulup bir an önce geçmesini diledi. Alkol onun için zararlıydı ama arada sırada kaçırmamak şartıyla tüketiyordu. Bu kez fazla kaçırmıştı ve geçecek gibi görünmüyordu.

Telefonu aklına geldiğinde ekranın küçük yuvarlağında ışığın yanıp söndüğünü gördü. Kilidi hemen açıp gelen mesaja baktı.

Hevesle açtığı mesaj Chanyeol'den değildi.

MenajerHyung: Byun saatin kaç olduğunun farkında mısın? Herkes seni bekliyor.✔✔

Saat sabahın 6'sıydı. Dizi çekiminin olduğunu unutmuştu. Ki hatırlasa da gidecek durumda değildi.

ByunHyun: Hyung kendimi iyi hissetmiyorum. Bu günlük beni idare et. ✔✔

Mesajı gönderdikten 2 dakika sonra cevap gelmişti.

MenajerHyung: İyi misin? Kötüysen yanına gelebilirim. Ya da Chanyeol'ü göndermemi ister misin? Şuan da karşı kafede birileriyle oturuyor.✔✔

Kalbinin sıkıştığını hissetti Baekhyun. Cidden neyi vardı Chanyeol'ün? Dünden beri neden hala bir kere bile aramamıştı? Kendini hiç iyi hissetmiyordu Baek.

ByunHyun: İstemiyorum hyung. İyiyim sadece biraz üşütmüşüm beni merak etme. Hem annemi arayacağım.✔✔

MenajerHyun: Tamam o halde. Bayan Byun yanında olacaksa gözüm arkada kalmayacak.✔✔

Yanlış bir şey mi yapmıştı da onu umursamıyordu Chanyeol? İstemeden kırmış mıydı onu? Küçükken Chanyeol'ü hep üzerdi. Fakat bunun farkında bile olmazdı. Yine o zamanlar biri miydi? Karnındaki sancılar artmaya başlarken gözleri dolmaya başlamıştı. Ne ara ona bu kadar bağlanmıştı?

Gözyaşlarını silip sırtını yatağının başlığına yasladı. Keşke şuan da bir rüyanın içinde olsaydı ve uyandığında kendini Chanyeol'ün kollarında bulsaydı...

▶▶▶

"Chanyeol?" Karanlık odada yankılanmıştı sesi.

"K-korkuyorum." Her yer karanlıktı. En ufak bir ışık belirtisi yoktu. Burada ne işi olduğunu düşünmeye başladı. En son yatağında oturuyordu ve gerisi yoktu.

"K-kimse yok mu?" Bir umut birilerinin sesini duyabileceğini varsayarak seslendi. Ama kimse geri dönmemişti.

"Yanlış kişiyle berabersin Baekhyun." Tanımadığı birinin sesi boş odada yankılandığında oturduğu yerde sanki daha fazla küçülebilecekmiş gibi bacaklarını karnına çekip kollarını doladı.

"Korkma sana zarar vermem. Chanyeol'ün seni neden umursamadığını merak ediyor musun?" Karanlıkta kimsenin onu göremeyeceğini bile bile kafasına salladı.

"Mantığı korkularını ele geçirmiş durumda. Kafası çok karışık ve bu yüzden seni umursamıyor ya da daha nazik haliyle seni kendinden uzaklaştırmaya çalışıyor." Boş ve karanlık odada yankılanan sesin kimden çıktığını, bu kadar ciddi bir şekilde söylediklerini sindirmeye çalışıyordu.

"Seni sevip, sevmediğinden bile şüphe etmeye başladı. Sehun ve Luhan'ın ayrıldığı gün seni kaybetmekten korkmaya başladı. Sana vakit ayıramamaktan korkuyor, onu bırakmandan korkuyor. Dediğim gibi kafası çok karışık ve bir süre seni arayacak gibi görünmüyor." Ağlamaya başladığını bile eline damlayan su tanesinden farkedebilmişti.

"B-benim onu ne kadar merak ettiğimi, onun sesini duymadan uyuyamadığımı, uyumak için alkol aldığımı, seni seviyorum sevgilim diye fısıldayışını duymadan nefes alamadığımı bilmiyor değil mi?" Hıçkırıkları odada yankılanırken tanımadığı ses son bir şey söylemişti.

"Siz bir tesadüf eseri karşılaştınız Baekhyun. Bu tesadüf bir gün yok olabilir."

.
.
.

Y/N: Napıyorum valla bende bilmiyorum~

Bölümü beğenmediyseniz 1'i,

Naptın be yazar böyle saçma bir bölüm yazılır mı? diyorsanız 2'yi,

Çok beğendim ama böyle yazma diyorsanız 3'ü,

Hiç güzel olmamış sil çabuk diyorsanız 4'ü

Ve diğer seçeneği olarak 5'i yazarak duygu ve düşüncelerinizi belirtirseniz çok mutlu olurum ❤

Ona göre diğer bölümle ilgili düşüncelerim değişecek sjsjsjjs