Friendshipidity (Chase #3)

Chapter 12

Chapter 12
The Letter

"I don't know, Mae. It just doesn't feel right. Gusto ko siya bilang kaibigan, iyan ang napagtanto ko na dati pa. But that's just that. Gusto ko ng itigil," pag-amin ni Sien.

Umirap ako, "Eh isa't kalahating tanga ka rin pala, eh. Kung dati mo pa na realize, dapat noon ka pa umaksyon. Hindi itong ngayong baka lumalim na pala ang feelings niya. Tanga mo rin."

"Baka nakakalimutan mo, Mae, I'm here to seek advice. Hindi ipamukha sa akin ang katangahan ko."

"Alright, alright." Itinaas ko ang magkabila kong kamay, "Pero tanga ka pa rin. Admit it."

"I admit." He sighed. "Nagpanic lang ako kaya hindi gumana ang utak ko."

"Nag-panic? Dahil saan?" Kumunot ang noo ko.

Napamura siya at umiwas ng tingin. Anong problema nito?

"Wala. May masabi lang. Shit." Napasabunot niya sa kanyang buhok. Tumayo siya para humarap sa kanyang laptop. "I'm done with the issue for today. Back to work."

Simula nang umamin siya tungkol sa nararamdaman niya sa kaibigan ay hindi na namin napagusapan iyon. Lumipas ang mga araw na hindi ko na nakikita ang dati nilang interactions. Hindi na rin sila kinakantyawan ng klase kahit sa maliliit na bagay. Hanggang sa nasanay na kami na parang walang nangyari sa kanila.

But I was proud of myself that I get to feel normal again even before Sien's big reveal. Natanggap na ng sistema ko ang nangyayari sa kanila ni Marj. And even I gotta admit that Sien was stupid for acting up that way. Iyon ang nagso-solidify sa paniniwala ng mga babae na ang mga lalaki ay paasa. Hindi muna nag iisip, kilos lang ng kilos hanggang sa lumala ang sitwasyon. Then comes the time when thinking won't even help either.

"Mae, I'm checking the list of the dancers right now. Si Sien ba ang partner mo sa cotillion?" tanong ni Lyn.

Hinanap ng mata ko si Sien. Itatanong ko na rin ito sana ngayon, pero nang hindi ko siya makita ay umiling na lang ako kay Lyn.

"Sige. Pero ilalagay ko na muna si Sien bilang partner mo, ah?"

Paano kung may iba pala siyang niyaya? Edi nganga na naman ba ako? Kalurkey.

"Sure," sagot ko na lang. Magfi feeling muna habang hindi ko pa alam ang plano ni Sien. Malandi rin kasi ang isang 'yon! Baka mamaya ay nakahatak na naman ng ibang maisasayaw.

Nang mag hapon ay in-announce na ang theme para sa Graduation Ball. Kanya kanya ng usapan kung ano ang magiging disenyo ng kanilang damit at kung ano ang magandang kulay. Halatang maraming magpi-pink sa mga babae kaya't lalayo ako sa kulay na 'yon. Siguro ay magi-itim ako tutal bagay naman sa akin. Itim, para kakulay lang ng mundo ko. Diba, diba!

"Hey, Mae. Tayo ang partner, ha? Pag pumares ka sa iba lagot ka sa akin," banta ni Sien habang nagsasayaw sa gitna ng classroom.

"Ikaw nga iyang pumares na kaagad sa iba, eh. Ang bilis mo, dude. Ang bilis," tinaasan ko siya ng kilay. I meant it as a joke but I delivered it seriously.

Kasayaw niya si Lyn ngayon dahil sa pagbubuo ng sayaw. Walang problema sa akin, binibiro ko lang siya. Tumigil naman ang kumag sa pagsasayaw.

"Gumagawa sila ng sayaw, oh. I'm just lending them a helping hand. Pero kung hindi matiis ng possessive hormones ng best friend ko ay titigil ako syempre." Kumindat siya sabay hila sa aking braso patayo. "Ikaw na lang ang isasayaw ko ngayon para kilig much."

Dumating ang teacher namin sa Research kaya't natigil ang pagpa-practice ng sayaw. Sandali siyang humingi ng updates tungol sa feasibility study ng bawat grupo. Mabilis ang paguusap ng grupo namin dahil sa susunod na araw lang ay defense na namin. Humihingi rin kami ng under time opportunity sa mga nagtuturo ng sayaw paminsan dahil sa nalalapit na defense. Mamaya lang ay uuwi kami ng maaga para mag-aral.