Hınzır Aşk

12.Bölüm "Vampir"

Emma

Bilerek yanıma gelmiş ve çapkın gülüşlerinden birini atıp selam demişti.

Anneme sinirli bir bakış attığımda onun yanımdan çoktan gidiyor oluşunu gördüm.

İstemesem de bunu yaptım. Yani ona selam verdim.

"Selam Chandler !"

"Vay canına okulda ki Emma ile buradaki Emma arasında uçurumlar var. " diyerek beni baştan aşağıya süzdü.

"Senin ne işin var burada Chandler ?!"

"Annem ile yeni iş ortağı ile tanışmaya geldim."

"Tanrım! Buraya gelmemeliydim. Okulda görüştüğümüz yetmezmiş gibi ailecek de mi görüşeceğiz?! "

"Görünüşe bakılırsa öyle" Dedi. Sandalyesine oturarak.

Neden annemlerden ayrı bir masada oturuyorduk. Hiçbir fikrim yoktu. Sanırım iş konuşacaklardı.

"Bunu okuldakilere anlatmayacaksın Değil mi ?" Dedim. Bana baktığı bir Zaman.

"Seninle bir kafede oturup konuştuğumu mu ? Tabikide hayır. Sence söyler miyim ?"

"Bende asla söylemezdim."

"Öyleyse bu sır aramızda." Dedi garsona gelmesini işaret ederken.

"Ne alacaksın ?" Diye sordu.

"Daha menüye bakamadım."

Ben menüyü incelerken Chandler garsona birşeyler söylüyordu. Birden bana sen ne alıyorsun diye sorunca affalladım.

"Banada aynısından" Dedim.
Chandler'ın damak tanıda güvendim ve doğrusu ne istediğini bile duymamıştım.

"Sende mi !" Dedikten sonra tebessüm etti, gerçekten ne sipariş ettiğini şimdi daha çok merak etmeye başlamıştım.

Garson elindeki tabaklarla bize doğru yaklaştığında Chandler sırıtıyordu.

Garson tabağı önüme koyduğunda Chandler'a asla ve asla yemek konusunda güvenmemeye karar vermiştim.

Domates soslu spagetti mi ? Hemde bol soslu !

Şayet bu bir randevu olsaydı, bu iş çoktan batmıştı. Çünkü soslu makarna yerken heryerin sosa bulanırdı. Ve neyse ki bu bir randevu değildi.

Randevu olmasa bile soslu makarna yenmezdi ki ?

"Tanrım, nefis görünüyor" diyerek Chandler çoktan yumulmuştu. Onu seyrederken neredeyse ben doyuyordum.

"Çenenin her yeri sos olmuş durumda ve sen hala yemeye devam ediyorsun." Dedim sinirle.

"Eee ? Ne olmuş herkes bana bakıp alay mı ediyor? Ayrıca kurt gibi acıktım."

Chandler'ı izlemeyi kestikten bir süre sonra
Çatalımı küçük bir parça almak için makarnaya batırdım.-tabii bu parçaya küçük denirse-

Tam ağzıma götüreceğim vakit, Chandler'ın bana baktığını hissettim.

"Niye bakıyorsun Chandler ?"

"Acaba onu yiyecek misin ?"

"Aman Tanrım ! Doymadın mı ? Neyse alabilirsin tabii , bende normal birşey sipariş edebilirim.

Tabağımı Onun önüne doğru elimle ittim.
Bende günün menüsünden birşeyler seçip yemeye başladım.

•••

Chandler tabağını bitirdiğinde, Domates soslu makarnanın bir mucize olduğunu söyledi ve eğer kilo alma sorunu olmasaydı bir tabak daha yiyebileceğini söyledi.

Bende  neden sorunu olduğunu sorduğumda ise Carl Grimes rolü için aynı kütle de kalması gerektiğini söyledi .

Bense onu dinleyemiyordum bile çünkü Ağzından çenesine akmakta olan sos dikkatimi dağıtıyordu. Gülememek için fazla çaba harcıyordum hatta o konuşurken farklı yönlere bakıyordum. Ama Chandler sözünü
Bitirdiğinde "Beni dinliyor Musun sen !" Şeklinde bağırdı.

"Ah! Evet dinliyordum."

"Yan masadaki çocukları kesiyordun !" Bu sözü üzerine kahkahayı bastım.

"Hayır sadece Ağzından çenene ve oradan da üzerine akmakta olan sos dikkatimi dağıtıyor ve eğer sürekli ağzına bakarsam sende yanlış anlaya bilirdin."

Telefonuyla kendine baktı. "Aman tanrım vampire benziyorum."

"Eğer Vampirler yağ emiyor olsaydı Vampire benzerdin. Senin alakan yok "

Sadece Göz devirdi ve mendille ağzını sildi.

ARKADAŞLAR BU HİKAYEYE İLGİ O KADAR AZ Kİ ZATEN BU KİTABI İKİNCİ KEZ YAZIYORUM. SANIDIM ARTIK DAHA FAZLA YAZAMAYACAĞIM