The dark castles

Αρχη

Γεια σας,ειμαι η ελιζ και θελω να σας αφηγηθώ τις περιπέτειες που εχω περασει,εχω γεννηθεί χωρις ταυτότητα σε ενα μικρο σπιτι μεσα στο δάσος μεχρι τα 17 μου δεν εχω απομακρυνθεί απο την περιοχή,δεν ξερω καν τι υπαρχει εξω σε αυτο τον κοσμο και μια μερα θελω να το ανακαλύψω,δεν εχω δικούς μου ανθρώπους μαλλον με εχουν παρατήσει εδω και με προσεχε μια γυναικα,σημερα μου αποκάλυψε την αληθεια,δεν ειναι η αληθινή μου μητέρα αλλα μανα δεν ειναι αυτη που γεννάει το παιδι της αλλα αυτη που το μεγαλώνει,γι αυτο δεν ταράχτηκα καθολου αντιθέτως,την ευχαρίστησα για οτι εχει κανει για εμενα εγω ημουν ευτυχισμένη σε αντίθεση εκεινη που έκλαιγε ασταμάτητα και δεν σταματούσε,γιατι πίστευε οτι θα έφευγα απο το σπιτι ομως δεν θα το εκανα ποτε,βρισκόμαστε στον μεσαίωνα,στους φτωχούς ανθρώπους σαν εμας δεν δίνουν δικαιώματα ειμαστε σκλάβοι,σε εμενα και στην "μητέρα μου" ευτυχώς μας εχουν παρατημένες εδω και δεν νοιάζεται κανενας για εμας και νοιωθω Τυχαιρη γιατι δεν ερχονται απο αυτα τα υπέροχα κάστρα και τα πλουσιοπάροχα που ζουν,απλα κανουν σαν να μην υπάρχουμε,εγω βγαίνω καθε μερα εξω και μαζεύω φαγητό,περισσότερο τρώμε φρούτα και αν μας βγει το τυχαιρο τρώμε και κανενα κοτόπουλο που και που χαχαχα..ειμαι ευτυχισμένη εδω που ζω,αλλους ανθρώπους τους σκοτώνουν επειδη δεν τους χρησιμεύουν σε τιποτα,αυτη την στιγμη κάθομαι στο τζάκι και προσπαθώ να ζεστάνω τα χερια μου γιατι ειναι πολυ παγωμένα και πίνω ενα ζεστό τσάι,η μητερα ειναι μεσα στο δωματιο και ξεκουράζεται , καθάρισα και παιζω με το σκυλακι μου,Ααα δεν σας ειπα για τον Κλερ τν σκύλο μου,μου κραταει συντροφιά και οταν κρυώνω έρχεται στην αγκαλια μου και με κραταει ζεστη,το τριχωμα του ειναι ολοασπρο και τον χτενίζω συνεχεια,μου εχει αδυναμια και εγω το ιδιο,οτσν βγαίνω εξω με ακολουθαει συνεχεια και δεν με αφήνει σε ησυχία,τον λεεω "πατσαβουρακι" γιατι μοιαζει με σφουγγαρίστρα και ειναι έτοιμος να με δαγκώσει,και γελάω συνεχεια εις βαρος του..
Ακουω ενα θόρυβο και βλεπω κάποιους ανθρώπους με πανοπλίες και σπαθιά να ερχονται προς το μερος μας,ξυπνησα γρηγορα την μητερα αμεσως άλλαξε το χρωμα του προσώπου της φαίνεται οτι χλώμιασε

"Μεινε εδω ελιζ οτι και να γινει μην κανεις θόρυβο Ενταξει;"

"Ενταξει μητερ....

"Ανοίξτε μας ειμαστε εδω απο την εντολή του βασιλια,αν δεν ανοίξετε θα σπάσουμε την πορτα !!"
Αμεσως αυτοί άρχισαν και χτυπούσαν μανιακα την πορτα,αρχίσαμε να βαζουμε έπιπλα και οτι βρίσκαμε μπροστά μας,μα αυτοί την έσπασαν και μπούκαραν μεσα..ηταν τόσοι πολλοί μηπως ήρθαν να μας σκοτώσουν;
"Ποια ειναι η ελιζ;"

"Η ιδια" λεεω αμεσως με θαρρος

"Πρεπει να σε πάρουμε μακριά απο αυτο το μερος ...

"Ποτε!" Λεει η μητερα

Αμεσως ερχονται προς το μερος μας και με τραβάνε με την βία προς την πορτα,ειναι τόσοι πολλοί σας γίγαντες και δεν μπορω να αντισταθώ
"Σκοτώστε την !! Μας ειναι βαρος !!" Λεει ο ένας

Και πριν προλάβω να καταλάβω τι εγινε η μητερα ειναι νεκρή μπροστά μου ,αμεσως έπεσα σε αμόκ με πείρε ένας στο άλογο του και ξεκινήσαμε προς το παλάτι...