Σηκώθηκα το πρωι,ενοιωθα τοσο πιασμένη...το να κοιμάσαι στα λιβάδια δεν ειναι και το πιο βολικό,μεχρι πριν τεσσερις μερες ο αρης μου ελεγε να κοιμάμαι μαζι του αλλα εγω δεν τον εμπιστευόμουν,τωρα ομως τον εμπιστεύομαι και μου λείπει πολυ κρίμα που πεθανε τον αγαπησα οσο κανεναν σε αυτον τον κοσμο και ας τον ήξερα μονο δυο μηνες ηταν σαν να τον ξερω μια ολόκληρη ζωη,γύρισα πισω μου,απόψε θα γινει αυτο που φοβάμαι,ισως να πεθανω και εγω ,τι ζωη ειναι αυτη,τι άδικη...
"Ελιζ!!" Ακουω μια οικεία φωνη και γυρνάω πισω απότομα
"Αρηηη" φωνάζω και τρέχω μεσα στην αγκαλια του και δώσαμε ενα φιλι που ουτε εγω δεν το περιμενα "Νομιζα οτι ήσουν νεκρός " του λεεω και ξεσπαω σε κλάμματα μεσα στην αγκαλια του
"Τελευταία στιγμη το εσκασα,λιγο ακομα και θα με καθάριζαν,έμαθα οτι θα γινει ενα πόλεμος απόψε και αναρωτήθηκα με ποιους; Ειμαστε το μονο παλάτι που υπαρχει στην περιοχή,μπορει και στον κοσμο"
"Αρη εγω θα τους καθοδηγήσω "
"Ελιζ τι ειπες ;"
"Αρη γυρνα πισω,αν σε βρουν θα σε σκοτώσουν δεν υπαρχει μέλλον για εμας "
"Τι λες ; Εγω σε αγαπησα..επισεις κυνηγάνε ΕΣΕΝΑ για να σε σκοτώσουν δεν μπορω να σε αφήσω "
"οτι και να μου συμβεί θελω να ξερεις πως εγω σε αγαπησα πραγματικά"
"Και εγω ελιζ " μου πιανει το μαγουλο και το χαϊδεύει, τα πράσινα του ματια γυαλισαν ειναι έτοιμος να δακρύσει
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Έτσι αποχαιρετιστήκαμε ,μακαρι να μην τον άφηνα να φύγει τοσο απλα ηταν τοσο λυπητερό,τον εχασα
