"Αφησε με τιποτενιε !! Με πονας " του λεεω και φωνάζω σαν υστερικια
"Είσαι υποχρεωμένη " μου λεει και μου σφίγγει τοσο πολυ το χερι που μου έτρεξαν λίγα δάκρυα,με έβαλε μεσα στο δωματιο και με πέταξε στο κρεβατι κοντοστέκεται και κοιτάει εμένα και το κοκκινισμενο μου χέρι
"Συγγνωμη" μου λεει ψυχρά και παει να ανοίξει την πορτα για να φύγει
"Περίμενε Άρη,θελω να σου μιλήσω θελω κάποιες εξηγήσεις!!"
"Αργότερα " μου λεει απαξιωτικά και φεύγει
Εμεινα εκει και έψαξα το δωματιο μηπως υπαρχει καποια έξοδος ομως δεν βρηκα τιποτα στους πέτρινους τοίχους μεσα σε αυτο το μικρο δωματιο,μονο ενα παραθυρο που ειχε μεγαλο ύψωμα και απο εκει έβλεπα το παλιο μου σπιτι που τωρα δεν υπήρχε πια κανεις,κανω ενα βήμα μπροστά,καλυτερα να πέσω και να σκοτωθώ παρά να περάσω την ζωή μου με αυτόν εδώ μέσα λεεω απο μεσα μου,κλείνω τα ματια "ειμαι ετοιμη" ψιθυρίζω στον εαυτο μου και κανω ενα βήμα μπροστά 1...2.....
"Αν πέσεις θα πονέσεις " και πίστεψε με παρα πολυ" ακουσα μια φωνη πισω μου και γυρνάω απότομα
"Γκαντεμιά "ψυθιριζω και γυρνάω προς το μέρος του "τι θέλεις ;"
"Εγω τιποτα" μου λεει και απλώνει το χέρι του προς το μερος μου για να το πιάσω,και το έκανα γιατί σκέφτηκα οτι ισως θα με βοηθούσε.
"Εσυ γιατι εισαι εδω Άρη;"
"Με εχουν απο μικρο εδω δεν κατάφερα να ξεφύγω ποτε " μου λεει καθώς έβγαζε την μπλουζα του
"Άρη που θα κοιμάμαι εγω;"
"Μαζι μου" λεει και εκεινη την στιγμη άρχισε να με πιανει τρέμουλο
"Χαχα φοβηθήκαμε ;" Λεει και σοβαρευω
"Αυτο δεν γίνεται !" Του λεεω με θυμωμένο ύφος
"Γινεται" λεει και έρχεται μπροστά μου σε απόσταση αναπνοής και κανω ενα βήμα πισω
"Σε παρακαλω μη μου κανει κακο του λεεω "και βαζω τα χερια μου μπροστά για να προστατεύσω τον εαυτο μου
Η αναπνοή του ειναι βαρια έρχεται πιο κοντα μου και πιανει τα δυο μου χερια..
YOU ARE READING
The dark castles
FantasyΜια κοινή θνητή ανακαλύπτει κόσμους που δεν εχει ξαναδεί, αλλα ειναι επικυνδινα εκει εξω ,θα επιβιώσει;
