Chosen by the demon wolf 1 & 2

Hoofdstuk 63.

*Pov Zayden*

'Nee... nee!' hoor ik Lily jammeren. Ik zit gelijk rechtop in bed en kijk verward maar schichtig rond. Niemand, niks, noppes. 'Nee, nee, nee, nee...' Lily is helemaal verstrikt in het dekbed, waardoor ik zucht. 'Shhh,' sus ik haar terwijl ik haar tegen me aandruk. Ze slaat om zichzelf heen in haar slaap en wordt rustiger als ik mijn armen om haar sluit. 'Nee...' mompelt ze nog een keer. 'Het is al goed...' mompel ik, terwijl ik het haar uit haar gezicht strijk. Ze mompelt weer wat en kruipt dichter bij me. Na een paar minuten hoor ik haar weer rustig ademhalen: ze slaapt. 

Zo verloopt het nu al twee dagen. Twee hele dagen slaapt ze al. 'Ze verkeert in shocktoestand, een zenuwinzinking.'  had de dokter gezegd. Ik had hem gedwongen haar beter te maken, maar hij zei dat hij niets kon doen. Dat ze "zelf moest wakker worden uit haar toestand", maar ik vond het maar niets. Het is niet leuk als je mate zo lang buiten bewustzijn is. 

Ik voelde al haar pijn, al haar leed. Aan de ene kant voelde ik me wel schuldig, maar ik kon de regels niet overtreden. De vloek die op mij rust is te gevaarlijk dat ik Lily daardoor kwijtraak. Ik ga weer liggen, drapeer het dekbed en houd haar stevig vast, alsof mijn leven ervan afhangt. Dan voel ik hoe ik langzaam weer wegdrijf in een diepe slaap...

Ik word wakker door zacht gehuil. 'Alsjeblieft... doe me dit niet aan...' jammert Lily. Ik zucht weer, wrijf in mijn ogen en teken onzichtbare rondjes op haar blote arm. Ze zucht, valt tegen me aan en net wanneer ik denk dat ze weer slaapt, gilt ze, krabbelt ze weg van mij. 'Monster... ga weg! Verdwijn...' hijgt ze gespannen. 'Lily...' begin ik. 'Ik ga je echt vermoorden! JIJ...' ze heeft haar ogen wijd open, maar slaapt nog steeds. Waarschijnlijk heeft ze het tegen mij in haar slaap. Ik pak haar schouders stevig vast. 'Lily.' Ik schud haar door elkaar. 

'Ik... ga... je.... VERMOORDEN...!' ze slaat kwaad met haar arm tegen mijn borst, waardoor ik opeens achterover val, van het bed af. Verward door wat er is gebeurd sta ik op. Hoe...? Ik loop weer richting haar toe. Ze begint op mijn borst te slaan, hard. Het is moeilijk om toe te geven, maar het doet pijn. Echt pijn. Hoe slaat zij zo hard? Sinds wanneer? 

'Lily!' Ik probeer haar vuisten op te vangen en ze vast te houden, maar ze trekt ze weer ruw uit de mijne. 'Lily...' grom ik als ze mijn maag raakt. Pijnlijk wrijf ik eroverheen. Wat moet ik in hemelsnaam doen om haar wakker te maken? 

Opeens hoor ik de stem van mijn moeder in mijn hoofd, van toen ik klein was. 'Niets gaat met woede, mijn zoon. Als er een ding is dat alles overwint, is dat wel liefde. Onthoud dat.'  Mijn moeder keek me liefdevol en streng aan, en ik als tienjarige knikte maar, niet begrijpend wat er aan de hand was. 

Liefde.

Ik duw Lily dicht tegen me aan en houd haar stevig vast. Ik fluister liefkozende woorden en streel haar rug. Ze blijft nog even door stribbelen, maar geeft zich dan moe over aan mij. Ze zakt tegen mij aan en ik blijf haar sussen. Ze haalt weer regelmatig adem en ik ga met haar zitten op het bed. 'Ik hou van je, wat er ook gebeurd,' murmel ik in haar oor. Het spijt me, wil ik zeggen. Het spijt me voor alles. Maar ik kan het niet. Ik kan het niet zeggen.

*Pov. Lily*

  'Ik hou van je, wat er ook gebeurd,' hoor ik iemand ver van mij vandaan murmelen. Met alle kracht die ik heb probeer ik mijn ogen te openen. Ik kan opeens weer dingen voelen en voel twee stevige armen en een warm lichaam tegen me aan. Even wil ik zo blijven liggen, maar ik probeer met alle kracht die ik heb mijn ogen open te doen. 

Als het me eindelijk is gelukt om mijn ogen open te doen, voel ik me dronken. De wereld om mij heen lijkt te draaien en het is maar goed dat iemand me vast heeft, anders zou ik sowieso gevallen zijn. Een snel kloppend hart trekt mijn aandacht. Ik voel een druppel om mijn gezicht vallen en ik kijk op naar het gezicht van de persoon die me vast heeft. Zayden heeft me vast, een minuscuul traantje dobbert op zijn gezicht. Hij heeft zijn ogen stijf dichtgeknepen, alsof hij pijn heeft, alsof hij me koestert...

Bijna lijkt het alsof hij door heeft dat ik naar hem staar, want opeens vliegen zijn ogen open en veegt hij snel het traantje weg. Kijkt me aan. 'Lily,' zegt hij met rasperige stem. 'allemachtig, je bent wakker.' 'Laat me los.' zeg ik met bibberige stem. Ik ben nog niet vergeten wat er allemaal is gebeurt. 'Maar...' 

'Ik zei, laat me los!' ik ben boos en hij mag het weten. Ik ben boos op hém. Zayden laat me zwijgend los. Ik vlieg overeind en de wereld tolt om me heen. Snel grijp ik het bedrand vast. 'Wat...' 'Je bent twee dagen buiten bewustzijn geweest.' zegt Zayden kortaf. Zijn emotionele bui van daarnet is niet te bekennen. Hoe snel mensen wel niet kunnen veranderen van emotie...

Wacht. Twee dagen. Buiten bewustzijn.

'Ik haat je,' komt er uit mijn mond. 'Elke keer breek je mijn hart. Elke keer geef ik je weer een kans. Dit keer is het afgelopen, het is mooi geweest. En dat weet jij even goed als mij.'

~~~~~~~~~~~~
Alohaaatjess!!!
Aaww Zayden met gevoelens! XD.
Okee: wie deze vraag kan beantwoorden, draag ik het hoofdstuk aan op! Het is wel een moeilijke vraag...
De vraag isss....: HOE HEET DE WOLF VAN ZAYDEN?!?

Duss ehh, dat wordt eventjes nadenken. Of opzoeken in het boek, gniffel gniffel... xD

Ik zag gisteren, toen ik om half twaalf naar de keuken sloop om eten te smokkelen en op te vreten (lol), een hond op het dak! Dat is het uitzicht op mijn balkon trouwens... Ik SCHROK HEEL ERG. Maar natuurlijk draaide ik door en begon te jubelen en te zeggen/schreeuwen: ZAYDIE STAAT OP ME TE WACHTEN!!!  maarr ehh, ik vond het wel verdacht raar; want ik ben middelste kind (omg), ik was om half twaalf in de keuken, en ik zag Zayden! Oke dat laatste is natuurlijk overdreven.... Maar kom op! I mean, een hond is familie van de wolf!

Maar eh jullie worden zeker boos op me, omdat ik hier namelijk een hele levensverhaal typ...
En morgen ga ik trouwens naar WALIBI! Voor schoolreis. Maar dat boeit jullie ook echt veel... Als ik een van jullie daar zie, zou ik zeggen: tot morgennn!! Dat zou me echt cool lijken, een van je lezers ontmoeten...*-*

Adieuuu cry babiess!!!