Zapamiętaj |Miraculous| ✔

28 | po drugiej stronie duszy

V.

Kiedy byłam małą dziewczynką, tata poprosił mnie, żebym nigdy nie pozwoliła złamać sobie serca.

- To nic złego czasem się rozpaść. Wszyscy się rozpadamy, Valerio. - Powiedział spokojnie, patrząc na mnie swoimi łagodnymi oczami. - Nie możesz jednak dopuścić, by ktokolwiek złamał ci serce. Nieważne, co się stanie i jak bardzo będziesz zraniona. Nie pozwól im myśleć, że są choć trochę lepsi od ciebie. Nigdy nie pokazuj, że można cię skrzywdzić.

Te słowa zawsze pomagały mi powstrzymać łzy i sklejać wszelkie zadrapania na sercu, które zadała druga osoba. Pearl oskarżała mnie o coś, w czym w ogóle nie brałam udziału. Nigdy nie rozmawiałam z Nathanaelem jako Volpina, a fakt, że mógł się zakochać wydawał się absurdalny. Skoro nie czuł do mnie nic poza przyjaźnią, jak mógł obdarzyć ją głębszym uczuciem, skoro wcale jej nie znał?

Volpina nie zamieniła z nim słowa. Skoro nie kochał dziewczyny, która kryła się pod maską, jak mógł dojrzeć coś więcej w jej ulepszonej wersji?

- Wiesz, jak strasznie się czułam, kiedy powiedział, że jest ktoś inny? - Azure miała łzy w oczach. Gdyby nie fakt, że się nienawidzimy, byłoby mi jej nawet szkoda. - To ja zawsze byłam obok niego, ja rozmawiałam z nim o każdej drobnostce, ja poprawiałam mu humor, kiedy miał zły dzień. A teraz chcesz mi to wszystko odebrać. Dlaczego zakochał się w tobie, skoro wcale cię nie zna?

Dobre pytanie.

- Bo jest rudy.

- Wcale nie dostrzegasz powagi sytuacji, prawda? Nie rozumiesz, jak bardzo mnie zranił.

- O dżizas - westchnęłam zniecierpliwiona. - Jesteś zła na Nathanaela. Gdybyś była choć trochę bardziej inteligentna, poszłabyś zabić jego, a nie mnie. Nawet jeśli mnie lubi, co ja ci poradzę? To nie moja wina, że mam lepsze nogi od ciebie.

- Myślisz, że wszystko pójdzie ci płazem, bo uważasz się za lepszą niż innych? Miraculum nie czyni cię kimś bardziej wyjątkowym. Jesteś tak samo przeciętna, jak wszyscy.

- Jeśli to wszystko, co chcesz mi powiedzieć, przekieruję cię na dział zażaleń, otwarty dwadzieścia cztery godziny na dobę. Nazywa się psychiatryk. Miłej podróży.

Zabawne. Jeszcze jakiś czas temu cierpiałam z jej powodu, a teraz los odwrócił kota ogonem i to ona zarzuca mi czyny, których sama się dopuściła. Swoją drogą, nie mogłam tego zrozumieć. Zaczęła spotykać się z Nathanaelem, a chwilę później spławił ją dla Volpiny? Chyba pomylili Modę na sukces z normalnym życiem.

- Jeśli oddasz mi swoje miraculum i zostawisz w spokoju Nathanaela, wszystko wróci do normy. W innym wypadku serca ludzkie na zawsze pozostaną skute lodem, a miłość już nigdy nie przekroczy granic Paryża.

Ludzie zaczęli skakać sobie do gardeł, wyzywali się od najgorszych, a imię drugiej połówki przywoływało złość, zamiast rumieńców na policzkach. Władca chciał spełnić swój cel kosztem uczuć niewinnych osób, które nie zrobiły niczego złego. Ludzka zawiść potrafi jak nic innego przysłonić racjonalne myślenie i wywołać coś więcej, niż tymczasowy bałagan. Pearl patrzyła na mnie, jakbym zabrała jej wszystko, co miała.

- Ten Władca Dżem rozsyła Akumy czy narkotyki? I dlaczego nie możemy uwolnić Ladybug? - Chloe zmarszczyła brwi. - Ona wiedziałaby, co robić. Czy naprawdę to hajtnięcie się z Chatem jest konieczne?

- Tak. Nie użył jeszcze kataklizmu, więc albo już się pogodzili, albo wciąż za nią łazi i zalewa się łzami. Poczekajmy na rozwój wydarzeń.

Bardzo chciałabym powiedzieć, że moje wcześniejsze obawy okazały się niesłuszne, a Chloe świetnie sprawowała się jako superbohaterka, ale było zupełnie na odwrót. Vulpii umierał ze śmiechu po każdej misji i głosem przepełnionym ironią gratulował mi inteligencji. Wtedy kazałam mu spać na dworze, ale on za każdym razem przenikał przez drzwi, wyjąc jeszcze głośniej. Odgłosy te doszły nawet do Gabriela i musiałam udawać, że Adrien opowiedział mi wyjątkowo wybitny suchar. Chyba mi nie uwierzył, bo żarty chłopaka były równie twórcze, jak te jego ojca. Humor na poziomie zerowym to zdecydowanie kwestia genów.