Hazel's POV
Το να ψάχνω την Λία μέσα σε ένα ολόκληρο κλαμπ είναι χαμένος κόπος, οπότε αποφάσισα να κάτσω στο μπαρ και να πιω κάτι. Όταν ζήτησα το ποτό μου, είδα το αγόρι που παίρνει τις παραγγελίες να μου κλείνει το μάτι, αλλά εγώ τον αγνόησα, στριφογυρίζοντας τα μάτια μου.
"Γιατί είσαι μόνη σου;" ακούω μια γνώριμη φωνή και αμέσως αναγνωρίζω ποιανού είναι. Γυρίζω το κεφάλι μου αργά και αντικρίζω τον Νάιαλλ με ένα αυτάρεσκο χαμόγελο στα χείλη του και τα γαλάζια ματιά του με κοιτάζουν έντονα. Απλά ανασηκώνω τους ώμους μου, ως απάντηση, μιας και δεν ξέρω τι να απαντήσω. "Λοιπόν νομίζω ότι ήρθε η ώρα να ξεκινήσουμε το στοίχημα" συνεχίζει και συνοφρύωμαι.
"Ποιο στοίχημα;" ρωτάω μπερδεμένη.
"Μην μου πεις ότι το ξέχασες!" χαχανίζει, αλλά εγώ συνεχίζω να μην καταλαβαίνω για ποιο πράγμα μιλάει. "Μην ανησυχείς θα το κάνω πιο εύκολο στοίχημα. Όποιος φασωθεί πιο πολλές φορές κερδίζει" ένα πονηρό χαμόγελο σχηματίζεται στα χείλη του. Θεέ μου αυτό είναι γελοίο! Και εγώ είμαι ακόμα πιο γελοία που δέχτηκα να γίνει αυτό το στοίχημα. Ώρες ώρες, όντως φερόμαστε σαν παιδιά. "Εκτός και αν φοβάσαι ότι θα χάσεις"
"Εγώ; Όχι! Είμαι μέσα" λέω σοβαρή, αλλά από μέσα μου αρνούμαι συνεχώς να ξεκινήσουμε αυτό το στοίχημα. Δεν θέλω να νομίζει ότι είμαι αδύναμη και να του δώσω αυτό το αίσθημα της ικανοποίησης ότι κέρδισε.
"Ωραία" γνέφει με το συνηθισμένο αυτάρεσκο χαμόγελο, κάτι που με εκνευρίζει υπερβολικά πολύ. Τον παρατηρώ καθώς απομακρύνεται και κάθεται δίπλα σε μία κοπέλα. Εντάξει, και εγώ μπορώ να βρω κάποιον τόσο γρήγορα. Ίσως το αγόρι, που μου πήρε πριν την παραγγελία, είναι μια αρχή. Σηκώνω το χέρι μου, για να με προσέξει και αμέσως με πλησιάζει, τοποθετώντας τον αγκώνα του πάνω στον πάγκο.
"Τι θα ήθελε η κούκλα;" ρωτάει και δεν ξέρω πως κρατιέμαι να μην του χώσω μια σφαλιάρα. Παρόλα αυτά σχημάτισα ένα από τα πιο γλυκά μου χαμόγελα και πλησίασα το πρόσωπο μου στο δικό του.
"Θα ήθελα κάποιος να μου δείξει που είναι οι τουαλέτες" ψιθυρίζω όσο πιο αισθησιακά μπορώ και τώρα όντως ακούγομαι σαν κάποια που κάθε μέρα πηγαίνει και με άλλον. Αμέσως ένα πονηρό χαμόγελο εμφανίζεται στα χείλη του και αρχίζω να μετανιώνω που διάλεξα αυτόν. Πιο πολύ μου φαίνεται για ανώμαλος βιαστής. Όταν κοίταξα ξανά εκεί που καθόταν ο Νάιαλλ τον είδα να φασώνεται με την κοπελίτσα δίπλα του. Τι περίμενα; Έτσι και αλλιώς αυτό είναι το στοίχημα.
Αποφάσισα να ακολουθήσω τον ανώμαλο στο μπάνιο, ακόμα και αν ήταν η χειρότερη απόφαση που μπορούσα να πάρω. Μόλις ανοίγει την πόρτα, δεν χάνει χρόνο να ενώσει τα χείλη του πάνω στα δικά μου κατακτώντας τα. Μπορώ να παραδεχτώ ότι φιλάει ωραία. Η καρδιά μου αρχίζει να χτυπάει σαν τρελή όταν με το ένα του χέρι εγκλωβίζει τα δύο δικά μου πάνω από το κεφάλι μου και με το άλλο προσπαθεί να ξεκουμπώσει το παντελόνι μου. Ω τέλεια!
Προσπαθώ να τον σπρώξω μακριά μου, αλλά είμαι τελείως αδύναμη και αυτός είναι τετραπλάσιος από εμένα. Όταν κάποιος ανοίγει την πόρτα, σταματάει τις κινήσεις του και γυρίζω να δω ποιος είναι αυτός ο Άγιος άνθρωπος που μας διέκοψε.
"Άφησε την" φωνάζει ο Νάιαλλ και πρώτη φορά τον βλέπω τόσο εξαγριωμένο.
"Άσε μας ρε φίλε. Έχουμε δουλειά εδώ, όπως βλέπεις" λέει ο ανώμαλος. Σίγουρα δεν έπρεπε να διαλέξω αυτόν. Ο Νάιαλλ, χωρίς άλλη κουβέντα, του δίνει μια μπουνιά στο πρόσωπο, κάνοντας τον να οπισθοχωρίσει και πλέον η μύτη του ήταν γεμάτη με αίμα. Ο Νάιαλλ γρήγορα αρπάξει το χέρι μου και με τραβάει έξω από το κλαμπ, πριν προλάβει ο ανώμαλος να συνέλθει.
Η αλήθεια είναι ότι τώρα δεν ξέρω τι να κάνω, τι να σκεφτώ ή τι να πω. Όταν με βάζει μέσα στο αμάξι του, κοιτάζω την είσοδο του κλαμπ για να σιγουρευτώ ότι ο ανώμαλος δεν μας ακολούθησε. Ανακουφίζομαι μόλις ο Νάιαλλ ξεκινάει να οδηγάει μακριά από το κλαμπ, αλλά δυστυχώς τώρα πρέπει τον να αντιμετωπίσω.
"Θεέ μου στα αλήθεια πηγές να πηδηχτείς με άλλον!" αναφωνεί, φανερά θυμωμένος.
"Εξαιτίας σου όμως! Αν δεν είχες αυτή την φαεινή ιδέα να βάλουμε στοίχημα, ίσως τώρα δεν θα βρισκόμασταν σε αυτή την κατάσταση" λέω ήρεμα.
"Δεν έκανες μαζί μου σεξ, επειδή έλεγες ότι δεν ήσουν έτοιμη και εγώ σε σεβάστηκα. Εσύ όμως πηγές με τον πρώτο μαλάκα που βρήκες. Τελικά μπόρεσες και μου απέδειξες πόσο τσούλα μπορείς να γίνεις" φωνάζει και τα μάτια μου έτσουζαν, προσπαθώντας να συγκρατήσω τα δάκρυα μου. Κάθε του λέξη με πονούσε ακόμα και αν δεν το έδειχνα.
"Αν εγώ είμαι τσούλα, τότε εσύ τι είσαι; Έχεις πηδήξει εκατό, μην πω παραπάνω, και έχεις το θράσος να μιλάς; Μετανιώνω πραγματικά που σε έβαλα στην ζωή μου, σπατάλησα τόσο χρόνο μαζί σου και κατάφερα να ερωτευτώ έναν μαλάκα!" η φωνή μου σπάει στο τέλος και κάποια δάκρυα ξεφεύγουν από τα μάτια μου. Και τώρα το πιο πιθανόν είναι να με κοροϊδεύει για το πόσο αδύναμη και ευάλωτη είμαι.
Τα χέρια του αγγίζουν το πρόσωπο μου και οι αντίχειρες του τρίβουν ελαφρά τα μάγουλα μου, πριν ενώσει απαλά τα χείλη μας. Οτιδήποτε υπήρχε στο μυαλό μου είχε εξαφανιστεί και απλώς θέλω να απολαύσω αυτό το γλυκό φιλί που τόσο επιθυμούσα.
