Αυτό το κεφάλαιο καταλάθος το διέγραψα, οπότε είναι τελείως διαφορετικό για όποιον το είχε διαβάσει ήδη.
_________
Ένιωθα άσχημα. Για πρώτη φορά, μετά από αυτήν την επαφή που είχα με τον Χάρρυ, ένιωθα άσχημα. Ίσως ήταν επειδή έκανα σεξ μαζί του, ενώ πριν φιλούσε την Τζες;
"Δεν μ' αγαπάς" ήταν το μόνο που είπα και ο Χάρρυ σταμάτησε να κατεβαίνει τις σκάλες, καθώς γύρισε και με κοίταξε συνοφρυωμένος.
"Λία, μην λες μαλακίες" μουρμούρισε και έπιασε τον καρπό μου, αναγκάζοντας με να προχωρήσω.
"Πες το μου τότε"
Ήθελα να τον ακούσω να το λέει, λες και ήταν η μοναδική επιθυμία που είχα ποτέ, ακόμα και αν ακουγόμουν σαν ένα κορίτσι που έχει εμμονή. Μήπως όντως είχα εμμονή μαζί του;
Δεν απαντούσε. Με κοιτούσε με αυτά τα πράσινα διαπεραστικά ματιά, ενώ εγώ ήθελα να κλάψω. Γιατί δεν μου το έλεγε; Μπορεί να το μετάνιωσε όταν το είπε ή να μην με θέλει πια. Πάντως και οι δύο εκδοχές με πλήγωναν.
"Λία μην ψάχνεις λόγο για καυγά"
"Δεν ψάχνω λόγο για καυγά!" αναστέναξα.
"Ναι, αυτό κάνεις!" μου φώναξε, κάνοντας την φλέβα στον λαιμό του εμφανές. "Και ξέρεις ότι την επόμενη μέρα θα βρεθείς πάλι στο κρεβάτι μου να σε γαμάω"
Οι λέξεις του ήταν σαν μαχαίρωμα στην καρδιά. Με θεωρούσε δεδομένη. Για μια στιγμή ένιωσα σαν τσούλα. Αυτός με θεωρούσε τσούλα; Συμπεριφερόμουν όντως σαν τσούλα;
Και με αυτά τα ερωτήματα να περνούν από το μυαλό μου, δεν είχα καταλάβει ότι είχε φύγει. Με είχε αφήσει μόνη μου και εγώ βρήκα την ευκαιρία να κλάψω ελεύθερα. Τα πρώτα δάκρυα έτρεξαν στα μάγουλα μου και τύλιξα τα χέρια μου γύρω από το σώμα μου, πέφτοντας κάτω στα κρύα σκαλάκια.
Μετάνιωσα που που έκανα σεξ μαζί του. Έπρεπε να το καταλάβω ότι ο Χάρρυ δεν μ' αγαπάει, έλεγε μόνο αυτές τις λέξεις για να πάρει αυτό που θέλει.
Όταν είδα την Χέιζελ να με πλησιάζει, σκούπισα τα περίσσια δάκρυα μου και σηκώθηκα από το πάτωμα, προσπαθώντας να χαμογελάσω.
"Έκλαιγες;" ρωτάει σχεδόν έκπληκτη.
"Όχι" κούνησα το κεφάλι μου και σταύρωσε τα χέρια της μπροστά στο στήθος της.
"Τα μάτια σου είναι κόκκινα. Τι έκανε πάλι ο μαλάκας;"
"Δεν έκανε τίποτα" η φωνή μου έτρεμε, κάτι που πρόδιδε ότι λέω ψέματα. Ήθελα να της πω τα πάντα, αλλά τα κρατούσα μέσα μου, λες και ήταν εγκλωβισμένα. Και ήταν πολύ περίεργο, γιατί συνήθως της τα έλεγα όλα.
