"De hemel begint bij je voeten, Sofia," zegt Alex. "Jij creeërt jouw eigen toekomst. Jouw keuzes beïnvloeden die. Zorg dat je doet wat je leuk vindt, niet wat anderen van je verwachten."
Mijn blinde ogen, mijn handen vol gevoel streven naar de aanraking van zijn huid, naar de beelden van zijn ogen. Om de liefelijke beschrijvingen van de omgeving te mogen aanschouwen.
"Ga niet verder dan jij wilt," fluistert Alex, zijn stem echoot in mijn gedachtes. Zijn prachtige modieuze stem.
Misschien is hij zanger, opperde mijn brein. Of ander kan hij het wel worden.
"Alex?" vraag ik stamelend. "Zing voor mij. Astjeblieft. Ik wil het zo graag horen."
Dus Alex begint met zingen. De woorden weergalmen in mijn hoofd. Zijn stem blijf in mijn herinneringen gegriefd.
I loved her not for the way
She danced with my angels,
But for the way the sound of her voice
Could silence my demons.
"Ik geloof in jou, Sofia," zei Alex op een gedempte toon. "Dat zal ik altijd blijven doen."
JE LEEST
Birds.
Short StoryWelke kleur hebben mijn ogen? Welke kleur heeft mijn haar? Vertel me, Alex, beschrijf de wereld.
