The same pain // Niall Horan ✔️

48

p.o.v Niall

Ik lig in bed naar de muur te staren als mijn telefoon trilt. Ik pak mijn telefoon en kijk naar het scherm. Als ik de naam van de afzender op het scherm zie staan krijg ik gelijk een schok door mijn lichaam. Aarzelend lees ik het bericht en stop bij 'When I'm free.' Wat?! Zit hij vast?! Ik sprong uit bed en rende in alleen mijn onderbroek naar Bente toe. Ik schudde haar wakker. 'Bente! Bente!' Ze keek me slaperig aan. 'Wat?' Zei ze een beetje geïriteerd. Ik deed het licht aan en liet daarna het berichtje aan Bente zien. Haar ogen werden groot. 'Z-zit hij vast?' Vroeg ze ongelovig. 'Ik denk het...' Ik kon het niet geloven... Hoe is dat nou opeens mogelijk? De hele tijd geloofde ze geen bal van het verhaal en nu zit Rick opeens vast! Op dat moment ging Bente haar telefoon af. Ze pakte hem een keek wie haar belde. 'He-het... Is Liam!' Riep ze. 'Neem op dan!' Riep ik.

p.o.v Bente

Ik nam snel de telfoon op.

Bente: Liam!

Liam: Darling..

Bente: I miss you so much! Please come home!

Liam: Don't cry love! I'm comming!

Bente: C-comming?

Liam: If you mind to pick me up?

Bente: How... when... who? Ýou... are free?

Liam: Yes I am! Rick and 2 other people are in jail now.

Bente: I'm comming!

Liam: Why are you still crying? I love you babe...

Bente: I'm happy! I thought you were gonna be there forever...

Liam: Sweetheart... I will always come back for you.

Bente: I love you Liam.

Liam: See you tonight babe. Love you too.

p.o.v Niall

'I-s hij-' Bente onderbrak me gelijk. 'Ja!' Riep ze blij. Ze vloog me gelijk om mijn nek. 'Alles gaat goed komen Niall! Ze zitten vast! Je bent eindelijk veilig, en er gaat je nooit meer iets over komen!' Ik hield haar stevig vast en kneep mijn ogen stijf dicht. Ik dacht dat dit nooit meer zou gebeuren... Ik dacht dat ik vermoord ging worden, of dat ik uiteindelijk mezelf zou vermoorden. Ik begon zachtjes te huilen en hield Bente nog dichter tegen me aan. 'Niet huilen, het is nu echt goed.' Zei ze lief. Ik gaf geen antwoord en bleef haar gewoon nog een tijdje vasthouden.

Na een 10 minuten liet ik haar los. Ik veegde wat tranen weg en glimlachde naar haar. 'Laten we Liam gaan ophalen.' Zei ze met een glimlach. Ik knikte. Ik liep snel naar mijn kamer en trok wat kleren aan. Daarna liep ik naar mijn moeder toe. Die had beloofd dat ze bij me bleef totdat alles voorbij was. Ik neem aan dat dat nu zo is... Ik maakte haar voorzichtig wakker. 'Mam, ik ben even weg met Bente, we zijn snel weer terug.' Fluisterde ik. Ze knikte met haar ogen nog dicht. Ik gaf haar een kus en liep weg. Bente stond beneden op me te wachten. Ik trok mijn jas aan en keek toen naar Bente die nog steeds in de kamer stond. 'Kom je?' Vroeg ik. 'Uh... ja.' Antwoorde ze. 'Wat is er?' Ik liep weer naar haar toe. 'Uhm... Ik weet het eigenlijk niet. Ik ben gewoon bang om naar Liam te gaan.' Zei ze. 'Waarom?' Vroeg ik een beetje in de war. Eerst was ze zo blij en nu durft ze niet meer... 'Ik weet het niet... Ik weet het echt niet.' Antwoorde ze zachtjes. 'Het komt goed.' Zei ik met een glimlachje. Ik stak een beetje aarzelend mijn hand naar haar uit. Ze keek er even naar en pakte hem toen vast. We liepen samen naar de auto en reden naar het politie bureau.

We kwamen daar aan en we liepen naar binnen. Liam stond daar in de hal en toen hij ons zag kreeg hij gelijk de grootste glimlach op zijn gezicht. Hij kwam gelijk naar ons toe rennen en gaf Bente een dikke knuffel. Bente begon gelijk te huilen. 'Ik heb je zo gemist Liam! Blijf altijd bij me alsjeblieft! Beloof het me!' Riep ze huilend. Ik wist niet zo goed wat ik moest doen. Ik voelde me wel een beetje ongemakkelijk. Een beetje het vijfde wiel aan de wagen... 'Ik beloof het Bente.' Zei Liam lief. Ik stopte mijn handen in mijn zakken en staarde een beetje naar de grond. Ik had niet eens door dat Liam Bente los had gelaten maar opeens stond hij voor me. 'Gaat het wel?' Vroeg hij. 'Uh.. Ja. Ik heb je gewoon gemist.' Zei ik. Liam gaf me gelijk een knuffel. 'Het komt nu allemaal goed he? Niemand kan je meer wat doen.' Fluisterde hij. Hij liet me los en glimlachte. 'Kom we gaan naar huis.' Zei Bente met een glimlach. Liam en ik knikte.

Toen we weer thuis kwamen gingen we allemaal gelijk naar bed. Liam en Bente sliepen natuurlijk samen... Ik voelde me een beetje eenzaam eigenlijk. Ik liep naar boven en opende aarzelend mijn moeders kamer deur. Ik trok zachtjes mijn kleren uit en ging naast haar in bed liggen. Best kinderachtig dat ik bij mijn moeder in bed ga liggen maar ik heb dit gemist. Naast haar heb ik me altijd veilig gevoeld...

Helloo! Sorry dat ik de hele week niet heb ge-update maar ik was niet thuis... En nu is het ook best kort maar dat komt omdat ik vandaag weer laat thuis was. En nu is het 12 uur :p Love you! Dankje voor alle reads! Please comment en vote! xx Nadia

ps.  Als je de letters van mijn naam verwisseld krijg je Diana! :)