The same pain // Niall Horan ✔️

59

p.o.v Niall

'Ik kom! Ik kom! Je kan je niet voor me verstoppen!' Een donker gedaante kwam in mijn richting. 'JE LEVEN IS OVER!' Hij kwam met zijn grote handen dichterbij en..

Ik schrok wakker. 'Het was een droom, het was een droom, het was een droom.' Fluisterde ik tegen mezelf. Ik wilde rechtop gaan zitten, en toen merkte ik dat ik op de grond lag. Ik durfde niet op te staan, bang voor wat er zal komen. Ik wist natuurlijk dat het waarschijnlijk niks was, maar toch... Ik zag eigenlijk helemaal niets, het was pikken donker. Ik voelde mijn hele lichaam trillen, omdat ik het koud had, maar ook gewoon omdat ik bang was.

Na ongeveer een kwartier zo op de grond te hebben gezeten durfde ik eindelijk op de staan. Ik rende als een gek naar het lichtknopje toe en deed het licht aan. Ik keek de kamer rond en haalde opgelucht adem. Ik liep terug naar mijn bed en ging erin liggen. Ik wikkelde de dekens zo dicht mogelijk om me heen en pakte mijn telefoon van mijn nacht kastje. Toen ik bezig was met mijn telefoon aanzetten hoorde ik een luide klap donder en zag de bliksem flitsen, gelijk daarna viel al het licht uit. 'Shit, shit, shit!!!!' Riep ik hard. Ik toetste snel Bente haar nummer in en belde haar.

Bente: Niall, alles goed?

Niall: Nee! Ik had net een nachtmerrie en nu is al het licht uitgevallen!

Bente: Licht uitgevallen?

Niall: Ja! Er was onweer en toen viel het licht uit!

Ik hoorde Bente opstaan en een paar dingetjes doen.

Bente: Ja, bij ons is het licht ook kapot....

Niall: Maar... maar... Wat moet ik nu doen?

Bente: Probeer maar te slapen, het licht zal het wel weer snel doen.

Niall: Nee! Ik wil niet slapen, want als ik dadelijk weer een nachtmerrie krijg en ik kan het licht niet aandoen ben ik harstikke bang...

Bente: Lieverd... Ik kan er ook niks aan doen, bel me als het echt niet gaat.

Niall: O-oké.. Ik probeer wel te slapen dan...

Bente: Ik zie je morgen...

Niall: Weltrusten...

Ik legde mijn telefoon naast me neer. Buiten regende het nog heel hard en soms hoorde je een klap donder. 'Niall, wees geen watje! Wie is er nou bang voor een beetje onweer en het donker?' Zei ik tegen mezelf. Oké, dit was het teken dat ik gek werd... Ik praat tegen mezelf. Ik wikkelde de dekens nog meer om me heen en bedekte mijn oren met mijn handen. Ik vroeg mezelf net 'Wie er nou bang is voor onweer en donker.' Nou dat ben ik dus blijkbaar. Ik zuchtte. Na een tijdje hopeloos proberen inslaap te vallen voelde ik mijn ogen nu wel zwaar worden. Al snel viel ik in een hele onrustige slaap.

.....

Ik werd de volgende ochtend wakker en ik voelde gelijk het zweet over mijn hele lichaam. Eerst maar even douchen... Ik ging mijn bed uit en liep over de gang. Hopelijk doet alle stroom het weer, anders heb ik een koude douche. Ik zetten de douche aan en gelukkig werd het warm. Ik deed mijn ondergoed uit en stapte eronder. Ik voelde de warme straal over mijn lichaam heen lopen en ontspande helemaal. Volgens mij heb ik daar wel een uur gestaan...

Even een heel kort hoofdstukje! Thanks voor bijna 63.000 reads! UNBELIEVABLE!!!! Love youuu!

Jullie moeten even allemaal Niall's oorlog van @RosaBergman gaan lezen! Dat vind ik echt een super leuk boek en het verdient meer reads!

Comment/vote plz!

Dedicatie is voor @11yearolddirectioner voor haar reactie!!!