The same pain // Niall Horan ✔️

56

p.o.v Niall

Ik lag in Bente haar armen. Wat was er gebeurd? Ik probeerde me het zo goed mogelijk te herinneren. Het laatste wat ik me herinner is dat ik naar Greg ging. Ben ik daar ooit gekomen?

Na een tijdje liet Bente me los, ze veegde wat tranen van mijn gezicht met haar vinger. 'We gaan je moeder bellen, en dan komt ze zo snel mogelijk.' Zei Bente. Ik knikte alleen maar. Ik voelde me moe, net alsof ik in dagen niet geslapen heb. 'Ik bel haar wel.' Zei Harry, en hij liep de kamer uit. 'Wat is er gebeurd?' Vroeg ik bijna onverstaanbaar. 'Dat zei ik toch net?' Zei Bente. 'Ik denk dat hij bedoelt hoe het kwam dat hij in shock was.' Zei Liam. Ik knikte. Bente ging zitten en zuchtte. 'Je vader.' Zei ze alleen maar. En toen wist ik gelijk alles weer, hij viel me aan toen ik naar Greg liep! 'Ik weet het alweer.' Zei ik zacht. 'Je bent nu veilig, ik weet dat we dat al een paar keer hebben gezegd, maar nu ben je het ook echt.' Zei Liam. 'Toch ben ik bang.' Fluisterde ik. 'Dat snap ik Niall.... Maar nadat je uit het ziekenhuis bent is alles voorbij, dan kan je weer lekker gaan zingen en vrolijk zijn, zoals je altijd was.' Zei Bente.

Mijn moeder, vader, Greg, Louis en Zayn kwamen de kamer binnen. Mijn moeder kwam gelijk op me afgerend en omhelsde me. 'Niall! Je bent wakker!' Riep ze. Ze kuste me op mijn voorhoofd. Ze liet me los en ze begon te huilen. Waarom huilde ze nou? Ze moet toch blij zijn? 'Waarom huil je?' Vroeg ik zachtjes. 'Om jou, ik dacht dat ik je kwijt was Niall!' Riep ze. Ik glimlachte een beetje. Mijn vader kwam naar me toe en gaf me ook een knuffel, en Greg daarna. 'De volgende keer een andere route naar mijn huis.' Grapte hij. Ik glimlachte. Liam en Zayn omhelsde me tegelijkertijd. 'Niall, we zijn helemaal niks zonder jou, laat ons niet meer zo schrikken.' Zei Zayn. 'Ik kan toch ook niet zonder jullie...' Zei ik zacht.

.......

p.o.v Harry

De volgende dag werd ik op de grond wakker. Ik keek omhoog. Oh... Het ziekenhuis. Ik stond op en zag dat Iedereen sliep. Louis, Zayn, Greg en Niall's vader op de grond, Liam en Bente op de bank en Niall's moeder op de stoel naast Niall zijn bed. Ik knielde bij Louis en Zayn en maakte ze wakker. 'We hebben hier de hele nacht gelegen.' Fluisterde ik. Ze stonden op en Zayn maakte Greg en Niall's vader wakker. Ik zag dat Bente wakker werd en ik liep naar haar toe. Ze ging zitten en keek me aan. 'Hey.' Zei ik. 'Hey.' Zei ze terug. Ze staarde met een glimlach naar Niall die nog rustig lag te slapen. 'Hij betekent veel voor je he?' Vroeg ik aan haar. Ze knikte.  'Heel veel.' Fluisterde ze. Ik glimlachte. 'Wij kunnen beter even weg gaan, blijf jij hier maar met Niall's moeder.' Zei ik. 'Oh, dat hoeft niet hoor.' Zei ze terug. 'Jawel, dan is het hier rustiger, we komen vanmiddag wel terug.' Ik stond op liep naar Louis. 'Jullie zijn het er mee eens dat we even gaan toch?' Vroeg ik aan hem. 'Ja, ik denk dat dat beter is.' Antwoorde hij. De rest knikte. Bente maakte Liam wakker en die kwam toen naar ons toe. Daarna gingen we weg.

p.o.v Bente

Toen ze weg waren ging ik bij Niall's bed staan. Gelijk toen ik daar kwam werd Niall's moeder wakker. 'Goede morgen.' Fluisterde ik. Ze glimlachte alleen naar me. Ik schrok me rot toen de deur van de kamer opeens open ging. Het was een dokter... Hij liep naar ons toe en gaf ons een hand. 'Is hij helemaal wakker geworden gisteren?' Vroeg hij. Ik knikte. 'Oke, dat is heel erg mooi.' Zei hij met een glimlach. Hij deed wat testjes bij Niall, maar hij sliep gewoon door. 'Alles lijkt goed te gaan, maar we willen hem hier nog één week houden, ter observatie. We weten niet precies wat hij heeft gehad dus we willen daar even een onderzoek naar doen.' Zei de dokter. Ik knikte. 'Dat is goed, moeten wij nog ergens op letten?' Vroeg Maura. (A.N. vanaf nu noem ik Niall's moeder gewoon de hele tijd Maura en Niall's vader Bobby...) 'Nee hoor, dat hoeft niet. Jullie moeten straks wel kijken of hij wat wil eten, dan kunnen we hem van bijna alle slangetjes afhalen. Eten kan je gewoon aan de zuster vragen.' Zei de dokter. 'Dat gaat wel lukken.' Zei ik. De dokter gaf ons weer een hand. 'Ik laat jullie verder met rust, maar ik kom elke paar uur even kijken.' Zei hij en hij liep weg. 'Hoe laat is het?' Vroeg Maura. Ik pakte mijn telefoon. 'Half 10 al.' Antwoorde ik. Ik had het vroeger verwacht... 'Zal ik even ontbijt voor ons halen? Ik heb eigenlijk best honger.' Zei ik. Ik heb echt heel weinig gegeten de laatste paar dagen. Ze knikte.