The same pain // Niall Horan ✔️

55

p.o.v Louis

'We moeten het aan de pers vertellen.'  Begon ik. 'Wat denk je dat Niall daar van vindt?!' Riep Harry. 'Ik denk niet dat hij er veel aan vindt, maar en ontstaan roddels over hem, en dat is ook niet geweldig.' Zei ik rustig. 'Louis heeft gelijk.' Zei Greg die aan de andere kant van de hotel kamer stond. Greg, z'n vader en moeder waren hier net naar toe gekomen zodat we samen naar Niall konden. 'Ik weet het niet hoor... Dadelijk worden mensen ongerust.' Zei Harry. Ja... daar had hij ook een punt. 'Maar, ze weten dat hij in het ziekenhuis is, dus ze zijn toch al ongerust.' Zei Zayn. 'Ik denk echt dat het het beste is als we het gewoon vertellen.' Zei Greg. 'En hoe krijgen we media aandacht?' Vroeg Greg. Serieus? Vroeg hij dat nou net? 'Er staan tientallen mensen van de pers voor ons hotel dude, dat moet niet zo moeilijk zijn.' Zei ik. Hij zuchtte. 'Het is het beste als we niet met zijn allen gaan, wie gaat er met me mee?' Vroeg ik. Zayn stond op. 'Ik.' Zei hij. Ik knikte.

We liepen het hotel uit, gelukkig maar een paar fans. Een paar mannen met camera's kwamen naar ons toe gelopen. 'WAT IS ER AAN DE HAND?!' 'WAAROM LIGT NIALL WEER IN ZIEKENHUIS?!' Schreeuwde ze, en nog meer dingen. 'Rustig! Alsjeblieft we willen het uitleggen!' Riep Zayn. Gelijk hielde ze op met schreeuwen maar ze duwde een microfoon in ons gezicht. 'Niall ligt in het ziekenhuis omdat hij... hij is in een shock. Hij is aangevallen door... een man, en door alles wat er de afgelopen tijd al is gebeurt kon hij dit even niet meer aan. De dokters zeggen dat hij nu in een soort slaap is om alles te verwerken.' Zei ik. 'En komt het wel weer goed?' Vroeg een van de mannen. We zeiden even niks. Moesten we nu liegen? Ik keek Zayn aan. 'Dat weten we niet.' Zei Zayn zacht. 'Verder geen comentaar.' Zei ik. We liepen het hotel weer in.

p.o.v Bente

Het was 11 uur s'ochtends. Ik staarde al sinds dat ik wakker was naar Niall, Liam hield me steeds vast. Niall maakte soms een rare beweging. Zijn gezichts uitdrukking is bang, heel erg bang. Ik wil niet dat hij bang is, ik wil dat hij weer kan lachen, dat hij weer zijn gitaar pakt en uit het niets een stom liedje begint te zingen. 'Bente, ik ga wat eten voor je halen.' Zei Liam zacht. 'Ik heb geen honger.' Zei ik kortaf. 'Je moet wat eten. Je eet amper sinds we hier zijn, ik ben zo terug.' Hij liep de kamer uit en sloot de deur. Ik schoof mijn stoel wat dichter naar Niall toe en pakte zijn arm. Opeens veranderde zijn gezichts uitdrukking van bang, naar een glimlach. Ik schrok ervan en ik liet gelijk zijn arm los. Hij lacht... Waarom lacht hij? Ik pakte zijn arm weer voorzichtig vast. 'Ik hou van je.' Fluisterde ik. Ik aaide zachtjes met mijn hand over Niall's arm heen. Zijn vinger bewoog. Ik zuchtte. Hij is hier nog...

p.o.v Niall

Ik hou van haar, ik hou van het meisje met het bruine golvende haar. Ze is zo mooi. Ik lig in haar armen, in de armen van Bente. 'Ik hou van je.' Hoor ik. Kwam dat uit haar mond? Nee toch? Ze houdt van die andere... niet van mij. Of wel?

Opeens uit het niets staat daar een ander meisje, ook zo mooi! Haar ken ik nog niet echt, is het... Elize? Wie is dat ookal weer? Ik weet het niet... Ik weet helemaal niks... Ze glimlacht naar me en pakt mijn armen vast. Ze trekt me los van Bente en staart me aan. Ze streelt mijn gezicht. Ik buk naar voren en begin haar te zoenen, geweldig. Maar dan houdt alles weer op en is het weer pikke donker.

p.o.v Liam

Ik kwam toen ik eten ging kopen voor Bente de rest tegen, ze vertelde me dat ze de pers hadden ingelicht. Dat wordt nog wat...

We kwamen weer in de kamer en ik gaf een broodje aan Bente. 'Hij lacht Liam! Hij lacht!' Zei ze alsof het haar baby was die voor het eerst lachte. Ik keek Niall aan, en ze had gelijk. Hij glimlachte echt. En het zorgde er ook voor dat ik begon te glimlachen. Niall's moeder leunde over hem heen en gaf hem een zoen op zijn wang. Ik gaf Niall een aai door zijn haar. Wordt wakker Niall... Bente kan niet zonder je, in vergelijking met jou stel ik eigenlijk niks voor.