Verdwaald In Het Bos

Hoofdstuk 3.

"Hey Yana alles goed schat?" vroeg Gunther.

"Ja hoor papa het gaat heel goed en hoe gaat het met jou?"

"Waar is Marie?" Vroeg Farah droog.

""Hier ben ik, mis je me al?" vroeg Marie.

"Nee hoor ik wou gewoon iets vragen eigenlijk." zei Yana.

"Papa is het misschien goed dat ik morgen bij Farah en Elif blijf slapen?" vroeg Yana met een zachtere stem.

"Ja hoor van mij mag het zeker." Antwoordde Gunther.

"GEEN spraaaken van!" Riep Marie

"Maar waarom niet? Ik snap echt niet waarom." riep Yana.

"Verdomme omdat ik het niet wil! Daag me niet uit." riep Marie.

"Maar ik mag gaan van papa dus ik ga!" zei Yana.

Marie gaf een blik aan Gunther. "Laat je haar gaan schat?" zei Marie.

"Wel ehm, Yana misschien is het toch het beste dat je niet gaat." zei Gunther zachtjes.

"Oh gatver ik haat jullie! En ik haat vooral dat stomme kutwijf daar waarom ben je met haar getrouwd je verdiend vele beter!" Riep Yana heel luid terwijl ze bonkte op de trappen.

"Ik vermoord dat stuk ongeluk" dacht Marie.

Yana duwde de deur heel hard dicht en rolde in haar bed en liet een paar tranen.

"Mama, mijn lieve mama ik mis je heel hard, het is nu al 2 jaar dat ik zonder jou moet leven en elke dag is het erger en erger. Oh mama was jij maar nu hier bij mij." dacht Yana terwijl ze heel hard moest huilen.

Een half uur later..

*Papa Gunther klopt aan de deur.

"Laat me gerust." zei Yana met een zachte stem.

"Kom kom toch Yana doe die deur open." Zei Gunther lief.

Yana kuiste haar tranen af en deed de deur open voor haar papa. Papa Gunther kwam binnen en snel deed ze de deur terug dicht.

"Ik weet dat je je mama heel hard mist en ik mis haar ook steeds elke dag." zei Gunther.

"Dat merk ik soms wel niet aan je.. Papa alstublieft ik ben je dochter, waarom heb ik het gevoel dat je meer van Marie houdt dan van mij." zei Yana met een traan.

"Schat, ik heb het ook moeilijk hoor lieveling ik zou jou nooit in de steek laten." antwoordde papa Gunther.

"Ik hoop het, maar ik ga je één ding zeggen papa laat je niet doen door haar. En denk ook eens aan het leven van je eigen dochter. En ik hoop dat je deze gesprek gaat onthouden." Zei Yana.

Papa Gunther kreeg wat tranen in zijn ogen. " Kom eens hier lieve schat." Zei Gunther terwijl hij een knuffel aanbod.

"Wauw papa ik voel me meer geliefder nu, maar papa mag ik naar Farah en Elife morgen slapen? Please?" 

"Ja schat je gaat, ik zou niet weten waarom je niet zou mogen gaan van Marie." Antwoordde Gunther.

"Dank je wel papa, ik ben blij dat we deze gesprek konden voeren." zei Yana met een glimlachje.

"Ik voelde me heel schuldig toen, sorry Yana." antwoordde Gunther.

"Jij moet je niet schuldig voelen, het is de schuld van Marie. Ik hou van je papa, jij bent nu de enige die ik heb en ik wil je niet kwijt geraken, ik hou van je papa." zei Yana.

"Dank je schat, natuurlijk ga je me niet kwijt geraken ik zal er altijd voor je zijn, ik hou ook van je. Kom nu maar naar beneden kom." Antwoordde Gunther.