Verdwaald In Het Bos

Hoofdstuk 6.

*tuuut tuuut.
"Ohnee dat is m'n stiefmonster."
"Niet gaan, moet ik praten met haar?" zei Elif.
"Nenee, wacht maar ik zal haar eens aanspreken over wat er gisteren in de avond is gebeurt, en ik ga zeggen dat ik haar heb gezien met een andere vent."
"Kom binnen trut voor ik je wat aandoe." riep Marie steeds harder.
"Je gaat haar schoon niets aandoen of ik klaag je aan bij de politie!" riep Farah heel erg luid tegen Marie.
"Wat ga jij dan doen klein mormel?" riep Marie terug.
"Kijk.. Je gaat zwijgen tegen Farah en tegen Yana! Je hebt geen recht om zo te doen!" zei Yusuf erboven op.
"Ja dat is waar! En als Yana nog een nachtje bij Farah wil overnachten dan doet ze dat, want dat mag van haar vader!" moeide Elif ook.
"Kom in de auto.. NU!" Zei Marie hevig.
"Ik spreek jullie wel nog lieverds. Bedankt voor alles! Ik zie jullie graag!" zei Yana met een traan.
*In de auto.
"Wat denk je wel niet? Ga je hier de baas spelen over je moeder?" zei Marie boos.
"UFF! Stop met dat te zeggen, je bent m'n moeder niet!" schreeuwde Yana.
*PETS..
"Auww STOP, ik wil niet meer leven met je. STOP GEWOON.. Ik weet dat ik je heb gezien met een andere man. Je bedriegt papa. HOER." zei Yana luid terwijl ze rood werd van de kwaadheid.
Marie was even stil en keek weer naar Yana.
"Buiten!" zei Marie kalm.
"Waarom?"
"BUITEN ZEG IK JE" onderbrak Marie Yana.
"Haha met plezier, ik kan hier geen fucking second met je blijven bitch!" zei Yana hevig terwijl ze de deur open deed om uit de auto te stappen.
Yana deed de deur heel hard dicht en stapte verder.
"Ik ken de weg hier helemaal niet.. Maar het maakt me niet uit, ik wil weg van daar, ik stap gewoon en zie waar ik beland" dacht Yana in zich zelf.
*Een half uur later..
Yana zag echt geen uitweg meer.. Alleen een grote bos.
"Goh, wat maakt het uit.. Ik wil toch alleen zijn, ik vind de weg wel terug." dacht Yana.
Marie kwam thuis, direct sprak Gunther Marie aan.
"Wel waar is Yana?" zei Gunther met een gefronste wenkbrauw.
"Ze wou niet mee, ja wat kon ik doen?" antwoordde Marie.
"Zeker? Normaal gaat ze toch altijd mee?" zei Gunther nog steeds met een gefronste wenkbrauw.
"Nee echt schat ze wou niet mee." zei Marie terwijl ze naar voren kwam om hem een kus te geven.
"Hmm oke dan. " antwoordde Gunther droog.
"Schat is er iets?" vroeg Marie normaal.
"Ja eigenlijk wel, waar was je rond tien uur in de avond? Ik heb je niet aangetroffen in onze kamer." zei Gunther.
"Ik was een wandeling gaan maken schat, ik had dat toch gezegt?"
"Ah ja das waar. Sorry schat ik was het vergeten." zei Gunther.
2uur later.
Aan de telefoon.. Bellend naar Farah.
"Waar is Yana? Ik kan haar niet bereiken.. Is ze nog bij jullie?" zei Gunther toch wel ongerust.
"Wat? Ik dacht dat ze allang thuis was? 2uur geleden kwam Marie haar ophalen." antwoordde Farah.
"Hoezo? Neen Marie is niet thuis met haar aangekomen hoor." zei Gunther ongerust.
"Nee hoor Gunther, ze is niet hier, daarbij maakte ik me ook een beetje zorgen ik kon haar nergens bereiken niet op whatsapp dus vond ik het echt al raar.
"Hmm tja dat is heel vreemd, er kan toch niets gebeurd zijn met mijn dochter?" zei Gunther bezorgd.
"Nee Gunther dat moet je niet denken! Ik zal ze nu nog eens proberen te bellen. Ik bel je als ik nieuws heb, maar doe dat ook omgekeerd."
"Doe ik zeker hoor, echt bedankt." antwoordde Gunther haastig.
"Marie? Ik ga Yana zoeken, ze is niet bij haar vriendinnen. De vriendinnen van haar hebben gezegt dat jij ze bent gaan ophalen en dat je heel erg kwaad was op m'n dochter. Als dat zo is.." zei Gunther boos.
"Ah jij gelooft die mormels meer dan mij? Awel merci dat zal ik onthouden."
"Och jung ik heb nu geen zin in je onbennul." schreeuwde Gunther.
Ondertussen aan de andere kant van het bos..
"Het is hoog tijd om terug te keren denk ik." dacht Yana.
Yana stapte even naar rechts, daarna naar links en dan rechtdoor. Yana deed zo maar wat ze ging er van uit de weg te kennen maar dan toch na een tijdje gaf Yana het op, ze ging even zitten aan een boomstam en liet een paar tranen vallen.
"Ik ben verdwaald." dacht Yana toen ze harder begong te huilen.