Verdwaald In Het Bos

Hoofdstuk 8.

"Je bent super Manar in sha Allah morgen! En Manar hoe oud ben je eigenlijk als ik dat mag vragen?" zei Yana lief.
"Ik ben 36 lieverd" zei Manar.
"Oh dat is goed, maar ik schatte je jonger 30 ofzo. Je bent erg knap Manar, je bent nu al een voorbeeld voor me." zei Yana lief.
"Zo lief van je bedankt schat, je bent zelf zo knap." antwoordde Manar met een lieve lach.
•Terug bij Gunther en de rest.
"Kom meiden alstublieft mijn lieve dochter heeft niets laten weten ze heeft toch een mobieltje waarom neemt ze niet op? Goooh en het is al bijna 20uur 'S avonds"
"Gunther rustig als we paniekeren gaan we d'r niet terug vinden." zei Farah.
"Dat is waar, maar wie weet waar is ze nu, ik ga toch wel de politie bellen. Trouwens waar is die Marie als je ze nodig hebt?" zei Gunther nog altijd paniekerig.
"Ik zeg jou één ding zeggen. Ze heeft je bedrogen en je gelooft Marie altijd in de plaats van je eigen dochter. Vorige keer was ze opweg naar school met Marie die keer dat je haar niet wou brengen. Ze kwam naar school met een handafdruk op haar gezicht.. Hmm van wie was dat? Van Marie." zei Elif.
"Jaa m'n eigen dochter is gewoon mijn nummer één ik moet haar niet laten vallen voor een dom wijf dat met andere mannen gaat. Ik ga haar dumpen. Ik was dom verliefd op haar daarom was ik zo tegen m'n prinsesje, ik was me zelf niet." zei Gunther met een traan.
"Komt wel goed! Wij staan achter je!" zei Farah.
"Das goed! Jullie zijn net m'n dochters! Zo ik bel de politie nu." zei Gunther.
*bellend naar politie.
•Gunther was alles aan het uitleggen aan de telefoon.
"We moeten alleen een foto van je dochter hebben zodat we dat overal op kunnen hangen."
"Is goed, kan ik nu snel even langskomen? Ik heb een foto van haar bij de hand.
"Pff Elif ik hoop dat ze onze lieverd snel terug vinden, we zijn niet compleet zo." zei Farah triestig.
"Je hebt gelijk we zijn niet compleet, hopelijk komt ze snel terecht en gaat die Marie de cel in." antwoordde Elif
"Oke bedankt tot straks."
*afgehaakt.
"Oke meiden jullie blijven hier. Ik ga even naar het politiebureau." zei Gunther snel.
"Tuurlijk doe maar wat je kan doen." zeidde de meisjes lief.
"Farah? Ik vraag me af waar Marie is.
"Ja eigenlijk ze is er nog altijd niet." vroeg Farah zich af.
"Op dat moment hoordde ze een ajto op de oprit komen en parkeerde bij de garage.
"Ow dat is Marie denk ik." zei Elif.
*Marie kwam rustig binnen en schrok.
"Wow wat doen jullie hier in mijn huis?" zei Marie gemeen.
"Gast dit is niet JOU huis. Wij weten allemaal dat jij hier iets mee te maken hebt." zei Farah boos.
"Haha laat me niet lachen mormel."
"Farah, Farah alstublieft doe me ern plezier en laat haar pratrn met zich zelf. We hebben andere zaken te doen." zei Elif.
"Ja ren maar weg jullie." zei Marie schreeuwend.
"Wat een heks seg." fluisterde Farah even en verliet het huis.
Even later kregen Farah en Elif een berichtje.
"Meisjes de politie gaat verdere onderzoek doen. Yana is vermist.
"H..heb je ook een berichtje gekregen van de papa van Yana?" vroeg Elif.
"Jaa, ooh Yana toch onze schat is vermist, hopelijk vinden ze haar snel. Wie weet waar zit ze nu of gaat ze doodd van de honger en dorst." zei Farah paniekerig terwijl ze een snelle aanloop nam.
"Farah! Wacht waarom beging je nu opeens te lopen schat? Wacht dan toch op me." riep Elif.
"Kom schat we moeten haar vinden.. Is er toevallig een spoor?" zei Farah terwijl ze rondkeek.
"Farah rustig lieverd, hier gaan we geen spoor vinden we zijn aan het huis van Gunther, toen Yana vertrok waren we bij u thuis weetje nog?" zei Elif.
"Dat is waar kom snel we nemen de bus.
10minuten later.
"Oke dus hier hebben we afscheid genomen" zei Farah met een traantje.. 'Pff letterlijk afscheid' fluisterde Farah in zich zelf.
"Wat zei je nog schatje?" vroeg Elif.
"Dat we Yana snel moeten vinden." antwoordde Yana.
Op dat moment kwam Yusuf binnen.
"Omg wat hoor ik hier allemaal? Is Yana weg of wat? Waar is ze?" voeg Yusuf verbaasd.
"Ze is vermist broer." antwoordde Farah.
"Ben je serieus.. Omg ocharme Yana." zei Yana met vochtige ogen.
"Maar geen paniek en niet negatief denken, we gaan haar wel vinden. We gaan naar een spoor zoeken." zei Elif.
"Safe ik ga mee zoeken!" zei Yusuf duudelijk.
"Super, moet ik een berichtje laten voor papa en mama of gaan Nassira en Abdel het zeggen?" zei Farah.
"Wacht even.. NASSIRA, ABDEL." riep Yusuf.
"Jaa? Is er iets.?" antwoordde Nassira.
"Kijk Yana is vermist we gaan haar zoeken nu. Als mama en papa thuis zijn kunnen jullie hun dan op de hoogte houden? We hebben genoeg geld lee voor de bus dus maak jullie geen zorgen als we laat thuis komen." zei Yusuf.
"Rugzak met water en eten check." zei Elif tegen Farah terwijl Yusuf aan het praten was met Nassira.
"Zal ik zeker doen Yusuf maak je maar geen zorgen. Hopelijk vinden jullie haar terug. Veel succes en laat me maar weten." zei Nassira ook wel bezorgd.
"Zullen we doen, tot straks." zei Yusuf.
•de deur gaat dicht.