Verdwaald In Het Bos

Hoofdstuk 10.

"YANA KIJK UIT!" Riep Manar luid.

Yana keek naar achteren en viel van 5 meter hoogte.

"Aaah Yana lieverd gaat het met je?"

"Aaauw auw pijn, pijn!" Riep Yana luid.

"Yusuf rende snel eerst naar Yana en dan volgde de meisjes. Yusuf nam Yana's hand vast.

"Yana waar heb je pijn?" vroeg Yusuf

"Mijn been, mijn beeen" herhaalde Yana met tranen.

Manar klom van het boomhutje naar beneden en zei: "Het is allemaal mijn schuld."

"Hoe jou schuld? En wie ben jij eigenlijk?" Vroeg Farah.

"Ik ben Manar.. Ik en jullie vriendin Yana steunde elkaar we zijn goede vrienden geworden." ze Manar.

"Hmm zo maar waarom is dit jou schuld?" antwoordde Farah.

"Ik moest niet roepen,ik zorgde voor afleiding." zei Manar met een traan.

"Nenee je wou goed doen, ze viel toch sowieso, het is gevaarlijk in een boomhut." Zei Farah.

"Nee ik vond dat je niet moest roepen, kijk nu." Zei Yusuf.

"Sorry" Zei Manar wegkijkend.

Yana nam Manar's hand en zei dit als volgt; "Jullie moeten het Manar echt niet kwalijk nemen ze is er altijd voor me geweest, ze is ook gewond aan haar rib dus het is niet de schuld van Manar Yusuf oke?" zei Yana duidelijk

Oh, sorry Yana dat wist ik niet. En wat zei je is ze gebeten door een wolf in haar rib?? We moeten NU naar de spoed zo snel mogelijk of het kan negatief aflopen." Zei Yusuf met grote ogen.

"Nenee hoor jongen, dat moet echt niet.. Gaan jullie maar naar huis ik blijf hier ik red me wel, ik ben heel blij dat jullie jullie vriendin Yana terug hebben gevonden." zei Manar.

"Manar alstublieft, kom met me mee." Smeekte Yana.

"Maar waarheen zou ik moeten gaan? Ik heb niemand." Zei Manar triestig.

"Je hebt wel iemand kijk om je heen we zijn er voor je en ik laat jou hier echt niet alleen, ik ben je zo dankbaar wat je allemaal voor me deed. *zucht van geluk* Kom Manar je verdient een goed leven." Zei Yana terwijl ze Manar's hand vasthield.

"Bedankt Yana, ik ben jou ook heel erg dankbaar lieverd en ik ben Allah ook heel dankbaar dat ik jou mocht leren kennen, ik vind het super voor je schat dat je wil bekeren tot de Islaam." Zei Manar met een glimlach.

Ellif, Yusuf en Farah keken elkaar met een lach aan.

"Bekeren tot de Islaam, YES ik had het kunnen weten, welkom schat!" Zei Farah blij terwijl ze Yana een knuffel gaf.

"Dat verklaarde al die vragen over de Islaam enzo? Waw Yana ik ben trots op je, kom hier." Zei Elif ook terwijl ze Yana een dikke knuffel gaf.

Yusuf bleef verbaasd en gelukkig luisteren en dacht: "Wow het is werkelijk een droom dat uitkomt ik was al bang dat deze moment nooit ging komen, bedankt Allah dat u mij deze meisje geeft." zei Yusuf met een glimlach.

"Welkom Yana WELKOM" Zei Yusuf blij."

"Dankjewel Yusuf." Antwoordde Yana terwijl ze lachte en bloosde tegelijkertijd.

"Ja ik voel me gewoon super goed in mijn vel als ik over de Islaam praat, ik wou deze beslissing eigenlijk al lang beslissen maar ja ik was bang van de reactie's, maar nu ben ik er klaar voor het maakt mij niet uit of ik haat ga krijgen ik kijk gewoon naar mijn toekomst en in sha Allah komt het goed." Zei Yana.