Verdwaald In Het Bos

Hoofdstuk 5.

*BONK..
"Ow? Wat was dat?" schrok Yana.
"Potverdorie het zijn Nassira en Abdel die net van Gala zijn gekomen, het is al half vijf." zei Farah met gefronste wenkbrauwen.
Farah verliet even de kamer om Yusuf oo de hoogte te brengen. Ze liep naar de kamer van haar broer en ging naar binnen.
"Yusuf? Slaap je? Word wakker alstublieft broer en zus zijn net gearriveerd." zei Farah terwijl ze Yusuf wakker maakte.
"Wat? Nu pas? Oha zo laat.. Wacht ik ga snel open doen."
*beneden aan de deur.
"Zijn jullie er nu pas? Wat hebben jullie al die tijd gedaan?" zei Yusuf met één gefronste wenkbrauw.
"We waren aan het opruimen, de leerkracht is niet zo content eh dat jij niet mee hebt opgeruimt." antwoordde Nass.
"Ik voelde me zogezegt niet goed." antwoordde Yusuf.
"Ewa bro, er was zo een rare boy hij was iets van plan. Leerkracht wou echt zeker zijn wat hij van plan was en dergelijke en wij moesten mee uitkijken. Mohiem ik ga nooit meer gala. Weet je hoeveel hoofdpijn ik heb?" zei Abdel terwijl hij z'n hand over z'n hoofd wreef.
"Haha mhm is goed bro, ga zitten ik geef je wel pilletje voor de hoofd.
1uur verder iedereen was in slaap gevallen.
"Farah?" zei Yana terwijl ze riep, Yana was in schok ze bibberde helemaal en zweet kwam tot aan haar nek.
"Schat? Wat is er toch? Gaat het?.. Elif word wakker haal voor Yana koud water om te drinken.. Nu." zei Farah geschokkeerd.
"Oke schat ik ben onderweg.
Yusuf kwam binnen met grote ogen.
"Wat is er? Yana alles goed met je?" vroeg Yusuf terwijl hij bij haar kwam zitten en haar hand vesthield.
Yana werd een beetje wakker haar hard klopte steeds sneller. Ondertussen kwam Elif met het koude water.
"Hier schat drink een beetje." zei Elif.
"Dankje jullie zijn zo lief voor me, ik hou van jullie."
"Wij ook van je schat, je hebt gezelschap zie ik?" zei Farah met een gefronste wenkbrauw.
Yana durfde niets te zeggen en knikte gewoon even.
"Zo meisjes ik ga jullie laten als jullie iets nodig hebben, jullie weten waar ik ben." zei Yusuf lief.
"Is goed. Dankje." zeide Elif en Yana.
Toen Yusuf de kamer verliet kwamen de twee meisjes naast Yana zitten.
"Wel Yana ? Wat had je daar straks?" vroeg Elif.
"Het was een heel enge en rare droom, ik was bij Marie en Papa toen opeens Marie naast me stond, ze was heel lief tegen me enzo tot dat ze me meebracht naar een verlate bos. Ik wist echt niet wat er ging gebeuren dus ik volgde gewoon mee, ik keek even achter me en vond Marie niet meer ik ga dieper het bos in en steeds bleef er maar een weg komen het stopte niet.. Ik ging verder en verder tot dat ik een klein huisje tegen ben gekomen en toen ging ik die huisje binnen en viel daar in slaap en werd hier zo geschrokken en bang wakker." zei Yana beetje bang.
"Oh schat het is maar een droom hoor dat gaat werkelijk niet gebeuren." antwoordde Farah.
"Ik hoop het, het leek zo echt." zei Yana.
"Maar nee lieverd geloof me." zei Farah.
Om 10uur werd iedereen wakker.
"Ontbijt is klaar meiden, speciaal opgestaan om ontbijt klaar te maken voor jullie." zei yusuf tevreden.
"Oh amai dat zijn we echt niet gewoon van je." zei Farah met een lach.
"Ja maar seg ik mag ook wel eens lief doen.
"Dat is zo lief van je." zei Yana er tussen door ze kon het niet laten.
Yusuf gaf een lachje en zei: "smakkelijk dames"
Eventjes later toen Yusuf de keuken verliet bleef Yana staren naar haar koffiekoekje.
"Schat? Ga je niet eten?" vroeg Elif.
"Jawel hoor.. Pff ik ben gewoon zooo verliefd." Zei Yana terwijl ze verliefd keek.
Yusuf passeerde toevallig en hoorde z'n naam passeren.
"Maar jullie zijn schatjes.. Maar ik zeg jullie één ding, hij wil me niet." zei Yana met een zucht.
"Wie zegt dat huh?" vroeg Farah.
"Jaa wie zegt dat.." dacht Yusuf.
*klop klop.
"Hey, lekker gegeten?" vroeg Yusuf lief.
Yana zette zich recht op haar stoel en legde haar haar even goed.
"Super lekker bedankt!"
Zei Elif.
"Ja het was lekker.. Dankjewel Yusuf." zei Yana terwijl ze een beetje bloosde
Yusuf keek haar aan en lachte even.
"Graag gedaan hoor dames." zei Yusuf.
*telefoon van Yana gaat.
"Waar ben je teef? Maak dat je nu thuis bent!" schreeuwde Marie aan de telefoon.
"Je wist goed genoeg dat ik bij vriendinnen ging slapen." schreeuwde Yana terug.
"Sla niet zo een toon naar me, wacht maar als je thuis komt." antwoordde de stiefmoeder boos en schreeuwend aan de telefoon.
"Wat ga je doen? Je mag me niet aanraken." zei Yana normaal aan de telefoon.
"Ik mag alles. Ik kom je nu halen." zei Marie nog steeds roepend.
*afgehaakt.
"Wjw bitch, ik haat haar enorm,
Bitch." zei Yana wat stiller.
"Amai, wat was dat?" vroeg Yusuf met verbaasde ogen.
"M'n stirfmoeder." zei Yana een beetje verdrietig.
"Gaat het wel? Pff ik vind het zo erg voor je." zei Yusuf.
"Njaa. Het is nu toch zo, ik kan niets doen." zei Yana droevig.
"Als je wil praten.. Kan je altijd bij me terecht." zei Yusuf lief.
"Ook bij ons he schat." zei Farah.
"Ja dat weet ik lieverds, jullie ook bij mij." antwoordde Yana.