Seonsaengnim | Park Jimin

2. Mark Tuan

"Που πας χωρίς εμένα?"

Η Yuri νιώθει να χαλαρώνει στα χέρια του και να λιώνει στο άγγιγμα του, το όνομα Park Jimin έξαφανίζεται μαγικά από το μυαλό της και μένει να κοιτάζει αυτά τα μάτια τα οποία είχε ερωτευτεί πολύ καιρό πριν και πέρασε πολλά για να μπορεί να τα λέει δικά της. Παρόλα αυτά το έντονο κόκκινο στα μάγουλα της μένει ως απόδειξη ενοχής.

Στο πρόσωπο του αγοριού υπάρχει ξαφνικά ένα βλέμμα ανησυχίας.

"Είσαι τόσο κόκκινη, μήπως είσαι άρρωστη? Θες κάτι?"
Τοποθέτησε το πίσω μέρος του χεριού του στο μέτωπο της και φάνηκε φανερά μπερδεμένος καθώς δεν ένιωσε ίχνος ζεστης.

" Δεν έχεις πυρετ- "
" Mark, είμαι εντάξει, αλήθεια, είναι απλά η ιδέα σου " Ήταν ένα από τα πραγματα που αγαπούσε πολύ στα αγόρι της, ο Μαρκ ανησυχούσε πολύ για το κορίτσι του και θα έκανε τα πάντα για αυτό. Ήταν καλοκαρδος και ευαισθητος, τόσο ευθραυστος που μερικές φορές αυτή έπρεπε να τον προστατεύει, αν και δεν έχεις κανένα απολύτως πρόβλημα με αυτό...

Τα δευτερόλεπτα περνούσαν χωρίς να το καταλάβει και έμενε στην τάξη να κοιτά τα μάτια του Μαρκ και αυτός τα δικά της. Ενώ κάποια στιγμή το βλέμμα της Yuri πέφτει στα χείλη του και ο πόθος της να τον φιλησει μεγαλώνει. Αυτός φαίνεται να περνει το μήνυμα και σκυβει προς το μέρος της, τα χείλη τους χωρίζουν ελάχιστα εκατοστά, όταν την στιγμή χαλάει ένα βηξιμο.

"Αν θα μπορούσατε... Εμ.. Έξω από την τάξη μου?"τραυλισε ο Jimin και τα μάγουλά του πήραν την απόχρωση που είχαν της Yuri πριν λίγο.

Ο Mark κοιτούσε τον καθηγητή σαν χαμένο κουτάβι, όλοι ήξεραν πως ετρεφε μεγάλο σεβασμό αλλά και τρόμο για τους καθηγητές. Η Yuri ήθελε απλά να ανοίξει η γη να την καταπιεί, αυτό που μόλις έγινε όχι μόνο θα εμπόδιζε τον Jimin να την συμπαθησει, αλλά και να την δει ερωτικά.

Και για άλλη μια φορά αναρωτήθηκε :
'Τι σκέφτομαι? Αφού ο Mark με αγαπάει. Και εγώ τον αγαπώ. Δεν μπορει να μου αρέσει κάποιος που γνώρισα σήμερα. ΈΧΩ ΑΓΌΡΙ!'

Ο Mark την έπιασε από το χέρι και έφυγε γρήγορα από την αίθουσα, αφήνοντας έναν κόκκινο Jimin πίσω.

Καθώς περπατουσαν, η Yuri παρατήρησε πως το αγόρι της προχωρουσε με σκυμενο το κεφάλι καί δε μιλούσε, φαινόταν πως ο φόβος του είχε, με κάποιο τρόπο, γίνεται θυμός.

Ξαφνικά, την σπρώχνει απότομα στην ντουλάπα του επιστατη και την κολλάει στον τοίχο. Προσπαθεί να φύγει αλλά ο Mark κρατάει τους καρπούς της τόσο σφιχτά που ο πόνος αρχίζει να γίνεται αφορητος.