Gangsterlerin Pençesinde

32. Bölüm - Alış-veriş

Koray hemen ekledi. "İstemiyorsan, en ufak bir şüphen varsa başka birini bulabiliriz. Gerçekten." Kimi bulacaklardı? Yoldan çevirdikleri bir adama ne kadar güvenebilirlerdi? Burada aslan gibi Avşar Hancızade dururken para neden başkasına gitsindi?

Çeteden veya çeteye bağlantılı kimse bunu yapamazdı ama Anıl Hancızade'nin kızı olmam dikkatleri dağıtırdı. Fakat bir pürüz vardı. "Babamla Adnan'ın arasında bir savaş başlar mı sizce?" diye sordum. Koray "Evet, kesinlikle. Mafyalar çarpışır." Diye beni korkutmaya çalıştı.

Hepsi homurdandı. "Aralarında zaten savaş var. Bir atak bekliyorlar. Avşar patlatsın. Bizde durumdan istifade edip bitirelim."

"Babamla konuşmalısınız." Dedim. "Hepiniz birden değil de sadece biriniz. Çünkü babam düşmanlarını adalete teslim etmekten hoşlanmaz. Yani öyle bir şey yapmalısınız ki, adamın her şeyi bitsin ve şehri terk etmek zorunda kalsın."

Aslan ayağa kalkıp reverans yaptı ve alkışladı. "Bu kızın zekasına bayılıyorum." Sarhoş olduğu çok belliydi. Şapşal tavırlarına gülümsedim. "Tam bir Hancızade."

-

Koray, babam ve ben salonda oturuyorduk. Babam elini dizine yaslamış, düşünceli bir tavırla zemindeki karoları sayıyordu. "Kızımı riske atmam. Onun dışında her şeye tamam." Koray gülümsedi, bense olumsuz bir homurtu çıkardım.

"Ya ama baba..."

"Aması falan yok. Salak mısın lan sen?" dedi sertçe bana dönerek. "Koskoca kız utanmıyor böyle şeyler yapmaya."

"Lan siz benden daha büyüksünüz!" dedim anında pörtleyen gözlerimle. "Bizim işlerimizde büyük." Dedi Koray. Yüzümü ekşiterek onu taklit ettim. "Umurumda değil. Madem bir işe kalkışıyorsunuz o zaman bende olacağım işin içinde." Diye omuz silkip kollarımı birleştirdim. "Birinin dikkatleri dağıtması gerek."

"Başka birini buluruz."

"Bulmayın!" dedim. Daha sonra aklıma daha iyi bir fikir geldi. "Ben bir kadın olarak sizden daha zekiyim. Zekamdan faydalanmanızı isterim doğrusu." İkisi de dişlerini göstererek güldü. "Yani demem o ki, bir kadın olarak işlerin bu denli yüzeysel ve sıkıcı olmasından şikayetçiyim. Neden işin içinde biraz daha eğlence olmuyor?"

Babam yüzünü buruşturdu. "Avşar sen eğlendiğin zaman ben birkaç kişiyi öldürmek zorunda kalıyorum evladım." Koray kaşlarını kaldırıp indirdi. "Bana eğlenceden bahset bakalım gece hayatının renkli yüzü."

Gülümseyip tepeye baktım. Bir cumhuriyet kurmaya hazırdım. "Adnan'ın sahip olduğu tüm yerlere bomba atalım. Uyuşturucu satışlarını bozalım. Maddi açıdan güçsüzleştirelim, adamlarını azaltalım, güvenini bitirelim. Paranoyak olsun. Tüm kozlarını gazinolarının üzerinde oynasın. Ve en sonunda bende kendi numaramı yapayım. Her şeyi bittiğinde, şehri terk etmek zorunda kaldığında, bunu ne için yaptığını bilsin."

Babam şokla bana baktı. Koray eliyle çenesini kaşıdı. "Psikopat bir kızın var Anıl." Dedi. "Biliyorum. Bu yüzden seninle takılıyor." Dedi babam da ve sonra yanıma gelip bana sarıldı. "Güzel kızım benim."

"Bu kabul ettiğin anlamına mı geliyor?" diye sordum neşelenerek. "Evet, aynı zamanda, çeteden de daha zeki olduğun anlamına geliyor. Salak herifler. Küçük kızım kadar olamadınız." Babamla birbirimize sarılırken Koray'a göz kırptım. Şokla ağzı aralandı.

"Biz onun bu kadar nefret dolu olduğunu bilmiyorduk lan! Ayrıca bizi çok uğraştıracak. Riskli."

"Biraz erkek olun be." Diye sövdü babam. "Bende bu için içindeyim değil mi baba?" diye sordum hemen. "Hayır. Sen mutfağa gidip bana sevdiğim tatlıdan yapıyorsun." Sırtıma yavaşça vurup sarılma faslının bittiğini belirtti.