Blue's Confession: All for Real

FINALE

Her hearts beating so fast and she can’t help herself from looking at him.  She can’t even turn her eyes away from his because they’re both gazing intently at each other.  Nanlaki ang mata niya nang walang sabing kinabig siya nito at hinagkan sa mga labi.  For the second time, she felt his soft lips on hers.  He gently moved as if waiting for her to respond.  Hindi man marunong kung ano ang tamang gagawin ay sinubukan pa rin niya hanggang sa hindi niya mapigilan ang sariling mapakapit sa batok nito. 

Now she thinks she’s responding well to his kisses.  Hindi man sabihin na mahal siya nito, sa halik na pinagsasaluhan nila ngayon ay damang-dama na niya iyon.  They shared a very sweet and gentle kisses she never imagined she could have in her entire life.  When their lips parted, they had their moment of silence.  Their eyes met and he held her on his lean arms.  Wala na rin siyang ibang nagawa kundi ang gumanti sa mahigpit na yakap nito.  Hindi na rin niya napigilan ang pagpatak ng luhang kanina pa niya pinipigilan.

She can hear his heartbeat now.  Tila kinakabahan rin ito.  Ngunit kung anuman ang dahilan ng kabang iyon, kailangan na rin niyang basagin ang katahimikang namamagitan sa kanila upang maayos na ang lahat.

“Audrie—.”

“Blue—.”

Nag-uusap ang mga matang nagkatitigan sila.  Tumango ito na tila ba sinasabing siya na ang unang magsalita.

“Someone called me and sounded so worried about you that’s why I rushed here.”

He showed off his heart thumping smile and touched her face.  “That was my cousin helping me.  Thank’s to them and you’re here now.”

“Anong ibig mong sabihin, Blue?”  Gusto niyang matawa sa tinatakbo ng isip niya.  Pakulo lang ba ng mga pinsan nito ang pagtawag sa kanya at nagkunwaring nag-aalala upang isipin niyang may masamang nangyari sa binata?  Ibig sabihin din ba niyon sinadya talaga ni Maricris na ihulog ang journal ni Blue sa tapat niya?

“Audrie… hindi ko alam kung paano ako magsisimula pero kailangan mong malaman na—”

“Na gustong-gusto mo ako?”  Nakangiting dugtong niya sa sasabihin nito.

Umiling ito dahilan upang masalubong ang kilay niya sa pagtataka.  Nagkamali ba siya ng akala?  Hindi ba totoo ang mga nabasa niyang sulat nito?  Assuming na naman ba siya?

“Not anymore, Audrie.  I don’t just like you now.  Because you see, this man right in front of you is super as in super one million times in love with you!”

Sunod-sunod na naman sa pagpatak ang mga luha niya.  Tama ba ang narinig niyang mahal na mahal siya ni Blue?  “W-walang halong drama?”  Umiiyak pa rin niyang wika.

He dried her tears with his fingers.  “Walang halong drama, Audrie.  I love you so much and I find it hard to tell you that before.  Though sinubukan ko iyon noong sa game namin, but when I saw you left, akala ko nabigla kita.  Akala ko ayaw mo sa akin.

Everything I did for you… it was all from my heart and just pretended it was not.  Araw-araw gusto kong napapangiti kita.  Gusto kong maging dahilan ng bawat pagngiti mo.  You know, this feeling is so new to me kaya hindi ko alam kung paanong ipaalam sa’yo.”  Ginagap ni Blue ang dalawang kamay niya at muli ay mataman siyang tinitigan sa mga mata.

“When you told me to get rid of you, inaamin ko nainis ako sa’yo at sa sarili ko.  Dahil pakiramdam ko wala na akong silbi sa’yo kaya tinataboy mo na ako.  I’m sorry for thinking that way.”

Pinilit niyang ngumiti kahit naiiyak pa rin siya sa sobrang saya na nadarama.  Blue is confessing his love to her but she can’t even utter a word.