Sıfırdan Başlayalım!

₪3₪

"Ramen...Naruto en sevdiğinden yaptım tatlım."
Demek Naruto bu yemeği çok seviyordu.
Kızıl saçlı kadın,bakışlarını üzerimden hiç ayırmıyordu.
Endişe dolu bakışlar.
"Yemek için teşekkür ederim."
Bu vücuda hala alışamıyordum.Elimle yavaşça yemek çubuklarını tuttum ve yemeye başladım.
"Beğendin mi?"diye sordu kızıl saçlı kadın .
Başımlı olumlu anlamda salladım.
Kızıl saçlı kadın birden bana sarıldı.
"Şükürler olsun Naruto...Şükürler olsun!"

"N..Nefes..."
Kadın benden uzaklaştı ve yanaklarından süzülen yaşları elinin tersiyle hızlı bir şekilde sildi.
"Üzgünüm canım...Annen Çok mutlu..."
Sarışın adam elimi tuttu.
"İyi olmana çok sevindik.."dedi gülümseyerek.
"Ben..Odama..."
Neden bilmiyordum.Cümle kurmakta zorlanıyorum.
Sofradan kalktım.
Karşımda duran resimlere baktım.
"Onlar senin anneannen ve deden.Geçen ay deden ve anneannen bir trafik kazasında öldü ."
Arkamı döndüm.
O çocuktu .
Şaşkınlığımı gizleyemeden küçük çaplı bir çığlık attım.
"Aptal!Beni sadece sen görebilirsin!"
Kızıl saçlı kadın ve sarışın adam korkarak bana bakıyorlardı.
''S-Sorun ne hayatım?"
"Bir..şey..yok.."
Buradan uzaklaşmalıydım.
Salondan çıktım.
Bir dakika..
Benim odam neredeydi?