Cherry Roever - die je vermoordt wanneer je haar volledige naam gebruikt - heeft een gewoon leventje die ze maar al te graag deelt met haar iets gestoorde, beste vriendin Quine.
Haar gewone leventje wordt plots overhoop gehaald wanneer Quine denkt...
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Met een flinke bonk liet ik mijn voorhoofd op mijn tafeltje vallen en kreunde meteen van de pijn, en van het getal dat ik net had gezien op mijn teruggekregen toets.
Een twee op vijftien voor Frans.
Ik hief mijn hoofd terug op en zocht Quine in de volle klas. De leerkrachten waren niet achterlijk om ons naast elkaar te zetten, of zelfs in de buurt. Helemaal achteraan zag ik de rode haren en ik ving haar vragende blik. Ik stak twee vingers in de lucht en ze bleef afwachtend kijken op mijn tien vingers, hopend dat ik een twaalf op vijftien had, maar ik liet mijn hand slap naast mijn zij vallen. Even keek ze bedroefd, maar daarna zag ik haar ogen oplichten en ik keek haar verbaasd aan. Ze mimede dat ze het na de les zou zeggen en draaide zich vervolgens naar rechts, omdat iemand haar aansprak.
Voor de tweede maal liet ik mijn hoofd weer op mijn tafeltje knallen en vroeg mij af wat er mis was gegaan met deze ontsuikerde suikerspin toets. Ik had alles goed geleerd, maar daarna was ik afgeleid geweest door iets kleins – zie ik wist al niet meer wat het was –, en had misschien mijn boeken aan de kant gelegd.
Een tikje op mijn schouder liet mij opkijken en Iris, een vage meid die naast mij zat in de lessen Frans, klakte met haar tong. 'En hoe was de toets?'
'Terrible,' antwoordde ik treurig terug.
Hoezo ik kon geen Frans?
Iris lachte hardop en toonde haar cijfer. 'De mijne is ook niet al te best.'
Ik wierp er een blik op en zag dat er net zoveel uitleg in het rood bijstond als bij mij. 'Je hebt nog steeds drie punten meer,' mompelde ik.
Ik nam mijn eigen blaadje tussen mijn handen en mijn ogen gleden over de uitleg van de Franse leerkracht. Na de tweede regel had ik pas door dat het in het Frans was geschreven en niet in het Chinees. Grommend sloeg ik mentaal op mijn voorhoofd. Verwachten ze nu serieus dat ik dit ga begrijpen, terwijl ik een dikke onvoldoende heb? Ik zag dat er een paar woorden twee maal onderlijnd waren en verschillende uitroeptekens toonden aan dat het niet al te best was. Ik had zoveel zin om mijn toets te verfrommelen als een propje en deze op het hoofd van meneer Laquaat te gooien.
Toen iedereen zijn toets had gekregen, ging meneer Laquaat verder met waar we de vorige les mee waren geëindigd. Meteen dwaalde mijn gedachten weg en ging mijn concentratie van één naar min vijf.
Frans op het laatste uur was dus echt geen goed idee geweest van degene die ons lessenrooster in elkaar hadden geflanst. Het was een wonder dat ik deze dag had overleefd, maar ze wilde gewoon dat ik dood neer zou vallen dus hadden ze met plezier Frans als zevende uur geplaatst.
Oké, misschien moest ik meer opletten in de les maar bij Frans kon ik het onmogelijk. Ik had de hoop trouwens al opgegeven voor het verschrikkelijke vak en omdat ik bij de overige vakken goed had, zou ik niet blijven zitten dus maakte het voor mij niet uit dat ik buisde.
