Cherry Roever - die je vermoordt wanneer je haar volledige naam gebruikt - heeft een gewoon leventje die ze maar al te graag deelt met haar iets gestoorde, beste vriendin Quine.
Haar gewone leventje wordt plots overhoop gehaald wanneer Quine denkt...
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Met mijn hand klopte ik zachtjes over de rug van Quine en wreef bezwete, rode slierten haar uit haar gezicht. Voor de derde maal kwam er de inhoud van alcohol uit haar maag en snel wendde ik mijn blik af.
'Rustig, lieverd. Zo meteen zal het over zijn,' fluisterde ik geruststellend.
Als antwoord kreeg ik nog meer braakgeluiden en ik ging verder met over haar rug wrijven en droogde ik haar ontsnapte tranen af die over haar wangen liepen.
Ik zat hier nu al een kwartier met Quine buiten, nog steeds voor de deur van Rosalie. Toen ik mij aan het bedenken was hoe ik thuis ging geraken – mijn moeder kon ik niet bellen, want ze had een nacht shift op haar werk – voelde ik de hand van Quine in mijn hand verslappen en voor ik het wist viel ze op de grond en begon ze over te geven.
Mijn tas had ik stevig in mijn andere hand vast en elke keer wanneer er iemand voorbij liep, keek ik deze persoon argwanend aan. Ik zat nu in een perfecte positie om beroofd te worden. Ik had dan wel geen geld mee, mijn donuts konden ook gestolen worden.
Nog steeds hoorde ik allerlei geluiden uit Quine haar mond komen en probeerde ik haar haren min of meer te redden door het uit haar gezicht te houden.
'Cher,' murmelde Quine zacht.
'Ja, ik ben er nog steeds.'
'Weet ik. Waarom sloeg je Rian in zijn gezicht?'
Even was ik verbaasd over haar vraag en ik kon ook niet meteen antwoordde, omdat ze weer alles eruit kotste.
Hoeveel had ze zelfs gedronken?
'Heb je het niet gezien dan?'
'Wat?' Ze zuchtte diep. 'Ik heb wel net eenhoornsgezien, maar voor de rest niets. Die eenhoorns waren best wel vriendelijk trouwens.'
Wacht, had ze het niet gezien hoe Rian mij begon te kussen, bedacht ik mij terwijl ik haar verhaal over eenhoorns negeerde. Was ze zo ver weg, dat ze het zich niet meer herinnerde?
'Hij was gemeen,' mompelde ik uiteindelijk.
Ze gooide haar armen omhoog en melodramatisch staarde ze naar de lucht, terwijl ze nog steeds op haar knieën zat. 'Alle jongens zijn gemeen, buiten Jesse. Ik ben hem tegengekomen daarstraks en hij had echt zin in de bijles.'
Quine was overduidelijk niet meer honderd procent.
'Quine, doe normaal.'
Ze keek mij glazig aan en nam mijn wang vast. 'Lieverd, ik heb het hem horen zeggen,' fluisterde ze samenzweerderig.
Ik trok mijn hoofd weg en ging rechtop staan. Zo te zien was alles uit haar maag dus ik moest nu zo snel mogelijk vervoer zien te vinden, zodanig dat we naar haar huis konden gaan. Haar ouders waren ook geen oplossing, want die zouden Quine vermoorden. We moesten ongezien haar huis binnen geraken en de volgende morgen doodnormaal naar school gaan.
