Βlackeye

Chapter 1: Welcome to Hell, Earth

Και είδα τον ουρανό ανοιγμένον, και ξάφνου, ένα λευκό άλογο, κι αυτός που καθόταν επάνω σ' αυτό ονομαζόταν Πιστός και Αληθινός, και κρίνει και πολεμάει με δικαιοσύνη.

Και τα μάτια του ήταν σαν φλόγα φωτιάς, κι επάνω στο κεφάλι του ήταν πολλά διαδήματα· και είχε ένα όνομα γραμμένο, που κανένας δεν το γνωρίζει παρά μονάχα αυτός.

Και ήταν ντυμένος με ιμάτιο βαμμένο σε αίμα· και το όνομά του αποκαλείται: Ο ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ.

-Αποκάληψις 19:11

24 Δεκεμβρίου 2016, Τσέλσι Βοστώνη

Ήταν μια Κυριακή σαν όλες τις άλλες, έβρεχε και η πόλη θύμιζε νεκρή. Τα μπαράκια κλειστά και τα προάστια σαν σκοτεινά σοκάκια στις πιο κακοφημισμένες πόλεις. Μερικοί όμως την απολάμβαναν, την έλεγαν ¨πολύ άσχολη μέρα¨ και όντως ήταν ανάλογα τις συνθήκες της δουλείας.

Σε αυτό το προάστιο λοιπόν του Τσέλσι στην Βοστώνη οι μέρες περνούσαν συνηθησμένα χωρίς ιδιαίτερες εκπλήξεις. Την ημέρα τα πιτσιρίκια έπαιζαν έξω και το βραδάκιτα φώτα έσβηναν νωρίς. Όχι αυτό το βράδυ όμως. Υπήρχε ένα μονάχα σπίτι με τα φώτα ανοιχτά και τις κουρτίνες κλειστές. Καθώς περνούσες απ'έξω μπορούσες να διακρίνεις τον ήχο του ραδιοφώνου να παίζει. Έπαιζε ένα παλιό τραγούδι των Led Zeppelin (Whole Lotta Love), με μικρές διακοπές. Το ραδιόφωνο δεν ήταν καλό.

Ήταν το σπίτι του Λούκ Γουέσον. Τι θα μπορούσε να ήταν ο Λούκ για να είναι ξύπνιος περασμένα μεσάνυχτα? Λογιστής? Μπα ακόμα και αυτοί κοιμούνται τέτοια ώρα. Μπάτσος? Μπάτσος!!! Η τουλάχιστον αυτό έλεγε οτι είναι. Όσοι τον ήξεραν όμως πραγματικά θα γελούσαν και μόνο που θα το ανέφερε.Ο Λούκ ηταν ένας έμπειρος, πρώτης τάξης, εξορκιστής, από τους καλύτερους στην πιάτσα. Οι υπόλοιποι, φίλοι και συνεργάτες τον φώναζαν ¨Μαυρομάτη¨, γιατί πέρα από τα άλλα κακομούτσουνα αποβράσματα εκείνος ειδικευόταν στους δαίμονες. Ήξερε τα πάντα. Από το πώς να τους ξεπαστρέψει μέχρι το πως να τους βασανίσει με δύο σειρές από έναν δυνατό εξορκισμό. Εξαρτάτε βέβαια από τα κέφια και τον δαίμονα. Μερικές φορές απλά τον σκότωνε επιτόπου.

O Λούκ ήταν στην κουζίνα, ψιλό χόρευε στον ρυθμό των Zeppelin και μόλις είχε ανάψει τσιγάρο. Άνοιγε ντουλάπια αλλά φενόταν να μην έβρησκε αυτό που ήθελε. Ήταν αρκετά επιπόλαιος και τσαπατσούλης. Τα πράγματα του βρίσκονταν παντού διάσπαρτα στο σπίτι και πολλές φορές τα έχανε. Έψαχνε τον αγιασμό του. Γιατί ενώ κάποιοι ανθρώποι κοιμόντουσαν εκείνος είχε έναν πολύ ιδιαίτερο καλεσμένο στο σαλόνι του. Και πιστέψτε με δεν ήρθε για τσάι.