8.BÖLÜM

17 2 2
                                    

(Medyadaki Eda nın giydikleri)

Alelacele üzerimi giyinmeye çalışıyordum. Sağolsun Deniz bir sinema ayarlamıştı. Barış' ın da geldiğini duyduğum an hayır gelmiyorum, desem de Deniz ile Nehir başımın etini yiyerek, kolumdan sürükleyerek götürüyorlardı beni. 2' de kapının önünde olacaktım ve 15 dk' kam vardı. Şalımı bağlayıp hemen aşağıya indim. Ablam hazırlanmıştı, pembe bir pantolon üzerine de siyah zarif bir bluz giymişti. Hazır mısın" dedim "hazırım da ne bu telaş bakıyorum gitmek için can atıyorsun" "Ne alaka abla ya" dediğim sırada kapı çaldı. Kapıyı açınca "çok eğleneceğiz kızlar" deyip Nehir' le Deniz üzerimize atladı. Binbir zorlukla kollarından kurtulduktan sonra "hı tabi tabi neyse çıkalım" "şeyy şimdi çıkamayız Eda küçük bir sorunumuz var" demesiyle Nehir' e ne oldu anlamında tek kaşımı kaldırdım. "Bizi almaya Barış, Serkan, Ali gelecek" deyip şirince sırıttılar. "Neyse tamam ne zaman gelecekler" deyince ikisi de gözlerini pörtletip bana döndüler tam ağızlarını açacakları sırada kaşımla ablamı gösterdim. Pis pis sırıtıp önlerine döndüler. Bu elimize düştün gülüşüydü. Umursamadı, Nehir' in telefonuna gelen mesaj sesiyle Nehir "gelmişler" dedi ve beni yine bir heyecan dalgası aldı, ne kadar kendimi engellemeye çalışsamda yapmıyordum gece ne kadar plan kurmuştum üstelik heyecanlanmayacaktım, ondan tarafa bakmayacaktım. Sözlerimin ne kadar gereksiz olduğunu anladım Barış' ı gördüğüm anda Mercedes' in şofor koltuğunda oturuyordu ve gereksizce yakışıklıydı. Evet gereksizceydi çok tarz giyiniyordu ve böyle daha dikkat çekici oluyordu. Yolda hemen hemen her kız yiyecek gibi bakıyordu ona.Ben de sinirden köpürüyordum.

Arabaya bindik, "nasılsınız kızlar" deyip bize döndü Serkan gülümseyip "iyiyiz" dedim

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

Arabaya bindik, "nasılsınız kızlar" deyip bize döndü Serkan gülümseyip "iyiyiz" dedim. "Sen nasılsın" "bende iyiyim." "Hangi sinemaya gidiyoruz" "Prime Mall' ın içindekine" deyip güldü Nehir. Arabayı o yöne doğru yönlendirdi Barış. Yaklaşık 10 dk sonra Avm' nin önünde durdu araba ve indik. Barış'la Ali "biz arabayı park edip geliyoruz" dedi onaylayıp merdivenlerden en üst kata doğru çıkmaya başladık.

(Barış ın Ağzından)

Arabada sadece Ali'yle kaldık. Ali "abi inanmıyorum valla bendeki şans mı desem şanssızlık mı bilemiyorum ama off ya" dedi. "Noldu lan yine, kızları görünce bir tuhaf oldun zaten bir şey var sende." "Abi Eda' nın ablası dediğiniz kız varya o bir hafta önce arabada manyak gibi dans ederken gördüğüm kız Napacam ben abi ya kaç yaşında biliyor musun?" "Üniversite 1 sanırım, konuşuyorlardı geçen hafta kızlar." "off abi ya 1 yaş var arada" Ali, ailesi sürekli yurt dışında olduğundan dolayı babannesinde kalıyordu, o da bir sene geç göndermişti okula. "Lan takma nolacak aynı yaşta olsaydınız da bakmazdı sana" deyip arabayı park ettim ve güldüm. "Bakmaz mı lan harbiden" dikiz aynasına baktı "yok lan benim de giderim var" dedi "ama işte kalbini kazanmam lazım" "abi kazanırız kazanırız sorun değil elini sallasan ellisi." "Bilmiyorum ya" deyip asansöre bindi. En üst kata çıktık. Sinemanın karşısında film afişlerine bakıyorlardı. Eda yine bir içim su olmuştu resmen. Tepeden tırnağa süzdüm, çok farklı bir kızdı bana göre, ondan önce sarışın uzun saçlı uzun boylu kızlara ilgi duyan ben, Eda dayken çok değişmiştir, iki aydır tanıyordum oysaki iki yıl gibi geliyordu bana, sadece ellerini ve yüzünü görüyordum, fazla konuşmuyordu, çok nadir sesli gülüyordu. Ama ona bağlanıyordum sanırım yaşadığım her zaman ki hoşlantılara benzemiyordu, ama duygularımı belli edebilen kolay kolay dile getirebilen biri değildim. Sanırım kendimi tamamen hazır hissetmem gerekiyordu.Bunları düşünürken Ali' nin Elif'e hayran hayran bakıp önüne döndüğünü gördüm benim de adım Barış' sa yapacaktım aralarını kardeşime bir faydamız olsun dimi deyip sırıttım.

Filmi korku seçmişlerdi ne cesaretle, koltukta her seste yerlerinde zıplamaktan filmi izleyemiyorlardı. Ali, Serkan bense filmdekilere hiç tepki göstermiyor olağan şeyler gibi bakıyorduk.

Film bitişinde dışarı çıktık Serkan "kızlar film nasıldı deyip kahkaha attı. " Gerçi izlemediniz ama" "Sus ya, ne kadar iğrençsiniz siz insan bir tepki verir Siccin' e girdik boru değil" dedi Eda. Hep birlikte güldük. Bir kahve içelim mi?" dedim. Eda dışında herkes onaylayan tepkiler verince asansöre yöneldik küçük bir kız çocuğu gibi olan kollarını çözdü ve mecburen peşimizden geldi. Tabelasında "Kahve Dünyası" yazan cafeye girdik. Sandalyelere oturduk, Eda çaprazımda oturuyordu. Garson Bey geldi ve menüleri uzattı ben sade bir türk kahvesi alayım dedim. Kızlar da adını hiç bir zaman düzgün söyleyemediğim değişik kahvelerden, Serkan'la Ali de birer cappuccino söylediler. İçeceklerimiz gelince Serkan söze girdi. "Bizim kamp yapmak için kullandığımız bir orman evimiz var, haftaya isterseniz sizi oraya davet edecektim. " "Nerede" dedi. Elif gelebileceğimizi pek sanmıyorum ama" deyip güldü. "Turanlı'da yakın yani, gelirseniz iyi vakit geçiririz hafta sonumuzu da değerlendirmiş oluruz diye düşündüm." "Haberleşiriz" dedi Nehir. Herkes kahvesini bitirince masaya bir miktar bırakıp kalktık.

Votelerinizi ve görüşlerinizi yorumlarda belirtmeyi esirgemeyin okurkuşlarım kırıcı bir dille olmadığı sürece her türlü görüşe hazırım. Sizi seviyorummm🙌❤

Yayımlanan bölümlerin sonuna geldiniz.

⏰ Son güncelleme: Dec 09, 2016 ⏰

Yeni bölümlerden haberdar olmak için bu hikayeyi Kütüphanenize ekleyin!

Mucize (Düzenleniyor)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin