Misafir Ruh

(MR)Bölüm 22:Güven Bazen Acı Verir!

Seren teleferiğe baktığında zorlukla yutkundu. Kesinlikle ona binip dağın zirvesine çıkma gibi bir ihtimali göz önünde olamazdı. Yükseklik gözlerinin önüne geldiğinde bile midesi bulandırmaya yetiyordu. Beden değiştirmesine rağmen yükseklik korkusu peşini bırakmamıştı. Esen soğuk rüzgar ile iliklerine kadar titredi. Ne kadar kalın giyinirse giyinsin Asel'in bedeni bir türlü ısınmıyordu. Kışın bile kısa kollu giydiği sıcak bedeni burnunda tüttü. Bu soğukta böyle üşürken birde kayak yapmak zorunda kalmak istemiyordu. Korkulu gözlerle Berfin'e baktığında genç kadın ona cesaret verecek şekilde gülümsedi.

"Merak etme zirveye çıkmayacağız." Parmağıyla güvenli sayılabilecek bir yüksekliği gösterdi. Birkaç çocuk kızaklarla oradan aşağıya kayıyordu. Seren için bile makul bir yerdi. Daha önce kayak yapan Berfin için gülünç bir yükseklikte olsa da genç kız bunu umursamadı. "Oradan kayacağız."

Seren rahatlamış bir halde nefesini dışarı üflediğinde oluşan buhar bir an için havada asılı kaldı. Orkun'dan intikam almak için Berfin ile kayak yapacağını söylemişti ama şimdi kararını sorguluyordu. Burada olmak yerine sıcak odasında kitap okuyabilirdi ama yok illa o adama karşı gelmek için kız kardeşinin suç ortağı olmalıydı. Seren Çağrı tarzıyla yine başına iş açmıştı. Kendi dertleri yetmezmiş gibi.

İkili beraber yokuş yukarı çıkarken Seren yanakları soğuktan kızaran Berfin'e baktı. Kahvaltıda abisiyle olan konuşmasını hatırladı. Sabah ona sıkı sıkıya söylememesini tembih ettiği şeyin Orkun tarafından duyulmuş olması Seren'i de rahatsız etmişti. Bir an Berfin'in kendisini suçlayacağını düşünmüştü ama kız ona oldukça anlayışlı davranmıştı. Kısa zamanda ona bu kadar güveniyor olması Seren için iyi bir adım olsa da Berfin için ilerleyen zamanlarda insanlara bu kadar kolay güvenmek sorun yaratabilirdi.

"Berfin." Dedi Seren yumuşak bir ses tonuyla. Aklında kırk tane soruyu döndürmek yerine onunla konuşmaya karar vermişti.

Genç kız ona bakıp gülümsedi. "Efendim."

Seren önce yürüdükleri yola baktı. Hafif hafif kar yağışı devam ediyor ve güneş yüksek dağ zirvesinin ardından yeryüzüne son kez bakıyordu. Genç kızın bir tarafı umursamaması gerektiğini, o çenesini tutarsa hayatının en büyük sorunlarını çözeceğini söylerken diğer tarafı soracağı sorunun cevabını deli gibi merak ediyordu. Daha fazla dayanamadan genç kıza döndü. Onda her zaman merakı kazanırdı. Lanet merakı!

"Berfin sabah ki  konuşmada abinin bahsettiği kişi kimdi?"

Berfin gülümseyerek kızdan bakışlarını kaçırdı. Seren onun bariz tepkisinden bahsedilen adamın hangi konumda olduğunu anlayabiliyordu.

"Anlat bakalım kim bu genç adam." dedi kızın omzuna omzuyla hafif bir şekilde vururken. Kıza takılmak hoşuna gitmeye başlamıştı. Onu hiç sahip olmadığı bir kız kardeş gibi görüyordu.

Berfin eldivenlerini çekiştirirken utanmış bir halde başını önüne eğdi. Kızın yanaklarının kızardığını görmemesine rağmen tahmin edebiliyordu. Onun konuşmasını beklerken varmak istedikleri hedefe ulaşmak üzere olduklarını gördü.

"Şey... O benim erkek arkadaşım." Dedi sonunda Berfin. Erkek arkadaşım derken bir çırpıda söylemişti. Sanki bu durum kendisi için bile inanılmaz bir durumdu.

Seren'in kaşları beresinin altında kaybolacak kadar yukarı kalktı. Kızın bir sevgilisi olmasına şaşırmıştı. "Abinin görüşmene izin vermediği adam o mu?"