Presente지금

Chapter 18

Pupuntahan ko na sana si Mingyu para sabihin kung ano na talaga ang gusto kong mangyari pero hindi ko na muna ata magagawa yun ngayon hangga't nakakulong ako sa kwarto na to...

Ilang araw na din akong nakakulong dito...

Wala bang tutulong sakin?

Hindi ba bubukas yang pintuan na yan maliban nalang kung bibigyan nila ako ng pagkain?

---

MINGYU'S POV

Namimiss ko na siya! Bakit hanggang ngayon wala pa din siya?

Hindi ba ako makakapagpaalam sakanya bago ako bumalik ng Seoul?

YERINS'S POV

Hindi ko na ba makikita si Mingyu? Hindi na ba nila ako papakawalan?

(After 2 weeks...)

Nagbukas ang pinto pero hindi na yung tao na nagbibigay sakin ng pagkain ang pumasok...

"Sino kayo!? Anong kailangan niyo sakin!?"

"Yerin, hindi mo na ba kilala si mama?"

"Hindi kayo ang eomma ko! Pakawalan niyo ko!?" tumulo na ng tumulo ang luha ko

Nakakatakot ang ngiti niya.

Unti-unti siyang lumapit para tanggalin ang tali sa mga kamay ko.

Siguro kailangan ko munang maging kalmado.

Pag sinaktan ko ang isang baliw na katulad niya, baka bigla siyang magwala at yun na ang maging sign na katapusan ko na.

Itinayo niya ako at isinama sa isang kwarto na puno ng mga gamit ng isang doctor...

3RD PERSON'S POV

Tinurukan muna ng pampatulog si Yerin bago simulan ang operation...

Ang operation para baguhin ang muka nito para maging katulad sa namatay na anak ng Doctora.

Baliw na Doctora...

Nabaliw dahil sa pagkamatay ng anak na babae na kamata ni Yerin...

Ilang taon din naghanap ang Doctora para lang sa kapalit ng anak pero ang si Yerin lang talaga ang may pinaka malapit na image sa anak nito at nakita naman ang patunay ng maging successful ang operation...

YERIN'S POV

Bakit may benda tong muka ko?

Tumulo ng tumulo ang luha ko sa sobrang galit ng makita ko ang muka ko sa salamin!

Binato ko ng vase ang salamin at tumalsik ang bubog nun sa kamay ko.

Nagsisigaw ako sa sobrang galit!

"Anong ginawa niyo sa muka ko!"

Iyak lang ako bg iyak habang binabasag lahat ng pwedeng basagin sa kwarto na to

"Tanggapin mo na lang ang katotohanan ngayon"

"Sino ka!?"

Hindi ko pa din tinignan ang nagsalita dahil busy pa din ang mata ko sa pagluha.

"Taeho nga pala. Fiancé mo"

"Fiancé!? Nagpapatawa ka ba!? Ni hindi nga kita kilala!?"

Tatakbo na sana ako paalis pero nahawakan niya ang wrist ko