1 oktober, 2001
Dear nobody,
Je wilt vast weten wie ik ben. Ik ben Kimberly. Je kan me kim noemen, wat je maar prettig vindt. Ik weet jou naam niet. Ik weet niet of je een jongen bent of een meisje. Dat maakt op dit moment niks uit. Ik wil gewoon iemand die naar mij luistert als een echte vriend. En niet achter mijn rug om over mij praat en doet alsof ie dom mij geeft. Wat de 'meeste' vrienden doen. Sommige mensen hebben heel veel vrienden of heel weinig zoals mij. Ik heb een soort van beste vriendin genaamd Claire.
Claire verhuisde paar maanden geleden naar Friesland toen haar ouders gingen scheiden. Sindsdien hebben Claire en ik geen contact meer gehad.
Ik weet niet of je haar nog een echte 'vriend' kan noemen. Ik heb ook nog een paar vrienden op school, maar hun kun je ook niet 'echte' vrienden noemen. Ik heb letterlijk niemand om mee te praten. En Ik denk dat mensen niet begrijpen hoe moeilijk het is om uit te leggen wat er in je hoofd om gaat. Terwijl ik het zelf niet eens begrijpt. Dus omdat ik niemand heb dacht ik: laat ik maar brieven schrijven. Hier zit ik dan om 1 uur s'nachts achter mijn bureau met mijn paarse nachtlampje aan, mijn gevoelens te uiten op een stuk papier. Nogmaals ik vraag niet om medelijden. Alleen om een vriend.
Lees de brieven en je zult zien hoe ik me voel.
Groetjes, kim
YOU ARE READING
Dear Nobody,
Short StoryDear nobody, Ik schrijf deze brief omdat ik niemand anders heb om mee te praten. Ik heb te veel dingen aan mijn hoofd. Ik heb gevoelens die ik niet kan uiten. Iedereen denkt dat ik een blij meisje ben dat altijd lacht en veel vrienden heeft, maar...
