ဘက္စ္ကားေပၚမွဆင္းကာ ကတၱရာလမ္းမၾကီး ေဘးပလက္ေဖာင္းအတိုင္း ဆက္ပိုင္ ေလ်ွာက္လာခဲ့သည္။ ပလက္ေဖာင္းအစြန္ ကားမရပ္ရန္ လမ္းညႊန္ေဆးသုတ္ထားသည့္အျဖဴႏွင့္ အနီအမွတ္အသားမ်ား ေဆးေရာင္ျပယ္ေနျပီျဖစ္သည္။ ပလက္ေဖာင္းေပၚမွ မနက္ခင္းေက်ာင္းသြားေနေသာ ေက်ာင္း၀တ္စံု အျဖဴအစိမ္းႏွင့္ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူတစ္ခ်ိဳ႕ကို ျမင္မိသည့္ခဏ ငယ္စဥ္ေက်ာင္းသားဘ၀ကို လြမ္းမိသည္။
လမ္းမၾကီးမွတစ္ဆင့္ လမ္းသြယ္တစ္ခုထဲခ်ိဳး၀င္ကာ ေျမနီလမ္းအတိုင္းဆက္ေလ်ွာက္လာခဲ့သည္။ မိုးတြင္းက ထင္က်န္ခဲ့ေသာ ခ်ိဳင့္ခြက္မ်ားေၾကာင့္ လမ္းေလးမွာမညီညာ မေျဖာင့္ျဖဴးႏုိင္ဘဲ နိမ့္လိုက္ျမင့္လိုက္ျဖစ္ေနသည္။ ေဆးေရာင္လြင့္ေနျပီျဖစ္ေသာ သူတို႔ တစ္ထပ္တိုက္ေလးမွာ မနက္ခင္းေနျခည္ေအာက္မွာ တိတ္ဆိတ္ျငိမ္သက္ေနသည္။
အိမ္ေရွ႕တံခါးကို တြန္းဖြင့္၀င္လိုက္သည္။ အမည္းေရာင္ လက္ကိုင္အိတ္ကို အိမ္ေရွ႕ဆက္တီ ထိုင္ခံုမွာ အသံမျမည္ေအာင္ သတိထားတင္လိုက္သည္။
"သားငယ္.."
"ေဖေဖ.."
အိပ္ခန္းထဲမွ လွမ္းထြက္လာေသာ ဦးထြန္းဟန္ကိုေတြ႔လိုက္ရသည္။ ဆံပင္ေတြပင္ ျဖဴခ်င္ခ်င္ျဖစ္ေနေသာ္လည္း ဦးထြန္းဟန္သည္ ငယ္စဥ္ကလိုၾကည့္ေကာင္းတုန္းပင္ျဖစ္သည္။ မ်က္ႏွာမွအေရးအေၾကာင္းမ်ားက ရင့္က်က္ေစသည္က လြဲ၍ ဦးထြန္းဟန္ကို အရုပ္မဆိုးေစပါ။ မီးခိုးေရာင္ အေႏြးထည္ ဆြယ္တာလက္ရွည္ႏွင့္ အကြက္အေသးစိတ္မ်ားပါေသာ ပုဆိုးနက္ျပာေရာင္ကို ၀တ္ထားသည္။
"လမ္းေလ်ွာက္ထြက္မလို႔လား ေဖေဖ.."
"ဟုတ္တယ္သား.. ေဆးရံုမွာ ဘယ္လိုလဲ.."
"ညကလူနာေတာ္ေတာ္မ်ားတယ္ ေဖေဖ.. မနက္ပိုင္းက်ေတာ့ သိပ္အေရးၾကီးတဲ့ေက့စ္ေတြမရွိေတာ့လို႔ ေစာေစာျပန္လာလို႔ရတယ္.."
"ေအး ေအး.. သားနားလိုက္ဦး.."
"ဟုတ္ကဲ့."
ဦးထြန္းဟန္ အိမ္အျပင္ကို လွမ္းထြက္သြားသည္။ ဦးထြန္းဟန္သည္ အရြယ္ေကာင္းတုန္းပင္ျဖစ္ေသာ္လည္း တစ္သက္တာ တစ္ေယာက္တည္းေနသြားမည့္ဟန္တူသည္။ ထက္ပိုင္မိခင္ပင္ ေနာက္အိမ္ေထာင္ျပဳသြားခဲ့တာ ၾကာခဲ့ျပီ။ ဦးထြန္းဟန္လို ပညာတတ္၊ က်န္းမာေရးလိုက္စား၍ ၾကံ႕ခိုင္ေသာ ေယာက္်ားတစ္ေယာက္အတြက္ မိန္းမ မရွားပါ။ ဒါေပမယ့္ သူ ကေတာ့ အလုပ္၊အိမ္ႏွင့္ ရပ္ေရးရြာေရးကိစၥမ်ားမွလြဲကာ ဘာမွစိတ္မ၀င္စား။ ရပ္ကြက္ထဲမွာေတာ့ ဦးထြန္းဟန္ထက္ အသက္ၾကီးသူမ်ားကပင္ ဆရာေခၚကာ တေလးတစားေနရာေပးၾကသည္။
YOU ARE READING
စည်း
Romance(Unicode & Zawgyi) ပင်လယ်ဆိုသည်မှာ လေညင်းအောက်တွင် သာယာငြိမ့်ညောင်းစွာ လှုပ်ခတ်ရုံ လှုပ်ရှားပြီး ပြင်းထန်သော လေပြင်းအောက်တွင်မူ ဒေါသမာန်ကြီးစွာ ရုန်းကန်လာခဲ့မည်။ ခွန်းထက်ပိုင်သည်လည်း ပင်လယ်တစ်ခုဖြစ်ခဲ့သည်။ သူ၏ တည်ငြိမ်အေးချမ်းနေသည့် ဘဝပင်လယ်တွင် မုန...
