မနက္ခင္းသည္ တိတ္ဆိတ္ျငိမ္သက္ဆဲျဖစ္သည္။ လမ္းသြားလမ္းလာ တစ္ခ်ိဳ႕ ဆိုင္ထြက္ရန္ ျပင္ဆင္ေနၾကေသာ ေစ်းသည္တစ္ခ်ိဳ႕မွလြဲ၍ လမ္းရွင္းေနသည္မို႔ ရန္ႏိုင္ကားကို ခပ္ျမန္ျမန္ေမာင္းခဲ့သည္။
ဆက္ပိုင္တို႔အိမ္ေရွ႕မွ ကားကိုထိုးရပ္ခ်ိန္အထိ အိမ္အတြင္းမွ ဘာလွုပ္ရွားမွုမွမေတြ႔ရ။ ကားေသာ့ကိုျဖဳတ္ရန္ပင္ သတိမရေတာ့ဘဲ သူ ကားေပၚမွ ခုန္ဆင္းကာ အိမ္ထဲေျပး၀င္သြားသည္။ အိမ္ေရွ႕ဧည့္ခန္းတြင္ ေက်ာပိုးအိတ္တစ္လံုးႏွင့္ စာအုပ္မ်ားအျပည့္ စကၠဴဗူးၾကီးတစ္ခု။
ထို႔ေနာက္တြင္ေတာ့ မလွုပ္မယွက္ ျငိမ္သက္စြာထိုင္ေနသည့္ ဆက္ပိုင္။
သူ႔ရင္ခြင္တစ္ခုလံုး ေျဗာင္းဆန္သြားသည္။ ျဖဴေဖြးေဖ်ာ့ေတာ့ေသာ ဆက္ပိုင္မ်က္ႏွာသည္ ခံစားခ်က္ကင္းမဲ့သူတစ္ေယာက္လို အမူအရာကင္းေနသည္။ မ်က္လံုးမ်ားက လူေသေကာင္တစ္ေယာက္၏ မ်က္လံုးမ်ားလို ျဖဴေဖ်ာ့ေနသည္။ သူ႔ေရွ႕ၾကမ္းျပင္ေပၚကို စိုက္ၾကည့္ေနေသာ္လည္း မ်က္ကန္းတစ္ေယာက္လို ဘာဆိုဘာကိုမွ ျမင္ပံုမရ။ မ်က္ႏွာတစ္ျခမ္းမွာလည္း ဖူးေယာင္ညိုမည္းေနသည္။ ျဖဴသန္႔ေသာအသားေရာင္ ရွိသူမို႔ အနီေရာင္ လက္ဖ၀ါးရာမွာ ထင္းေနသည္။ ထြန္းညွိလိုက္ေသာ မီးရွဴးတစ္ခုလို ရန္ႏိုင့္ေဒါသမ်ား ေပါက္ကြဲသြားသည္။
"ဟိုေကာင္ ထက္ပိုင္ ဘယ္မွာလဲ.."
"မ၀င္နဲ႔.."
ဆက္ပိုင္၏ ျပတ္သားေသာ တားဆီးသံေၾကာင့္ ရန္ႏိုင္ေျခလွမ္းတုံ႔သြားရသည္။
"ငါ မင္းဆီမွာခဏေနရလိမ့္မယ္.. ပစၥည္းေတြသယ္ခဲ့ ရန္ႏိုင္.. ငါ ကားထဲမွာေစာင့္ေနမယ္.."
ဆက္ပိုင္ သူ႔ပခံုးကိုတစ္ခ်က္တင္းတင္းဆုပ္ေျပာလာသည္။ ထို႔ေနာက္တြင္ေတာ့ အသက္မရွိသည့္ သရဲတေစၦတစ္ေကာင္ႏွယ္ အိမ္ထဲမွတိတ္ဆိတ္စြာ ထြက္ခြာသြားသည္။ ရန္ႏိုင္အတန္ၾကာေအာင္ ဘာလုပ္ရမည္မွန္းမသိသူတစ္ေယာက္လို မတ္တပ္ရပ္ေနမိသည္။
ဘာေတြျဖစ္သြားတာလဲ။
ဆက္ပိုင္ ဘာလို႔ဒီလိုရုတ္တရက္အိမ္မွ အျပီးထြက္သြားဖို႔ ဆံုးျဖတ္ရတာလဲ။
YOU ARE READING
စည်း
Romance(Unicode & Zawgyi) ပင်လယ်ဆိုသည်မှာ လေညင်းအောက်တွင် သာယာငြိမ့်ညောင်းစွာ လှုပ်ခတ်ရုံ လှုပ်ရှားပြီး ပြင်းထန်သော လေပြင်းအောက်တွင်မူ ဒေါသမာန်ကြီးစွာ ရုန်းကန်လာခဲ့မည်။ ခွန်းထက်ပိုင်သည်လည်း ပင်လယ်တစ်ခုဖြစ်ခဲ့သည်။ သူ၏ တည်ငြိမ်အေးချမ်းနေသည့် ဘဝပင်လယ်တွင် မုန...
