The Vampire Soulmate

Chapter 17: My fault

A/N
Dahil 1.6K reads na ang story ko , magcelebrate tayo😂😂🎉🎉🎉🎉🎉🎉🎉🎆🎇🎊🎊🎉
Maraming maraming thank you sa mga patuloy na nagbabasa. Kahit iilan lang atleast nagugustuhan nyo. Thank you so much😁😁 Love lots. GOD BLESS YOU ALL!👏👏👏👏👏
---------------------------------------------

Charlie's POV

Di ko na alam kung ano gagawin ko. Di ko naman alam na maririnig niya pala yun. Di ko din naman alam na andun siya sa lugar na yun. Why am I so careless? Ugh!

Eh, bakit nga ba siya nandun? Tsaka bakit kasama niya si James? At tsaka bat di siya nagsabi sakin?

Pero mas may malaking kasalanan pa din ako. Hindi ko na muna iisipin yung bagay kung bakit sila magkasama. Ang iisipin ko muna ay kung pano ako magso-sorry sa kanya.

Sino naman kaya ang may alam kung pano pahupain ang galit ni Gabby? Si Joseph? Hindi pwede, hindi naman kami close nun eh. Tsaka I don't want help coming from him. Sino pabang pwede?

Hm. Think! Think! Think!

*tingg*

I have a good idea. Alam kung may alam siyang paraan para mabilis na mapahupa ang galit niya sakin.

----------
Gail's POV

"What? Bakit mo naman kasi ginalit?"

Andito kasi si Charlie, alam kong sila na kasi nagku-kwento naman sakin si Gab sa chat kapag nakakapag online ako.

Masama din kasi pag nagagalit yun. Usually, di siya kumakain or di na natutulog at nakatulala lang iniisip kung anong mga nangyari. Ganun! May pagka ano din yun eh, parang psycho din minsan. Pero mahal ko yun ha.

"Ano tutulungan mo ba ako?" Ano pa nga ba?

"May magagawa paba ako? Sige na. Para sa kanya naman e. Ano ba gagawin ko?" Napangiti nalang siya.

"Ako na bahala dun. Tara na, di na pwedeng pagpabukas pa to." Mabuti naman at may plano na siya, pero agad agad talaga?

------------
Marie's POV (mom ni gab)

"Anak *katok* kain kana anak. Kahapon kapa ganyan anak. Please Iella, kahit buksan mo lang tong pinto."

Usually ganyan yan, kapag may namimiss, galit o sobrang stress. Ewan ko ba kung ano na nangyayari sa anak ko.

Few minutes lang lumipas binuksan din niya yung pinto ng kwarto niya at pumasok na ko.

Umupo ako sa tabi ng kama niya.

"Anak, may problema ba? Pag usapan natin anak. Ayaw ko na nagkakaganyan ang unica hija ko. Nag aalala din kasi ako sayo anak. Kasi, kahapon kapa di kumakain tapos lagi ka lang nakakulong dito sa kwarto mo. Ano ba nangyayari anak? Mag sabi ka lng anak, andito lang naman ako e." Naaawa na ko sa anak ko. Huli ko siyang nakitang ganyan nung mamatay ang daddy niya.

Niyakap niya lang ako at umiyak lang siya ng umiyak sa balikat ko.

"Anak sige. Iiyak mo lang yan. Mawawala din yan. Sige lang anak."

Sa puntong to, alam kung mabigat ang pinagdadaanan niya.

"Mom, may mali po ba sakin?"

"Walang mali sayo anak. Ano ba ang pinagsasasabi mo?"

"Kase po si Charlie, he cheated on me. Pinagpalit na niya ako *huk* *huk* di na niya ako mahal." Huh? Really, Charlie did that? I thought mahal niya ang anak ko?